Kabanata 13

“I’m really sorry Orelia,” muling paumanhin ni ma’am Lony habang pinupunasan ang mumunting luha sa kaniyang mga mata.

“I understand ma’am, don’t worry about it anymore okay?” muli ko ring konswelo sa kaniya.

“Masisira na niyan ang make-up niyo, and look malilate na tayo sa launching,” puna ko habang tinitingnan ang oras sa aking telepono.

Suminghot si ma’am Lony at huminga ng malalim.

“Okay, let’s go,” sabi niya bago muling pinaharurot ang sasakyan.

Ilang minuto lang ay narrating na naming ang hotel na pagdadausan ng event. Ang mukha ni ma’am Lony ay walang bahid ng pag-iyak at bumalik na ang ngiti sa kaniyang mga labi. Ngunit alam ko na dinidibdib niya parin ang nangyari kanina. Being with her for two years now, I figured she was this kind of person. Maingat siya sa emosyon ng mga taong nakapaligid sa kaniya to the point that she burdens herself even with the tin