Share
Kabanata 49
Kaugnay na kabanata
His Tormenting Love Kabanata 50
Tulala ako buong maghapon dahil doon. Melizza's words kept on playing inside my mind like a broken disc. Halos hindi na nga ako makasunod sa mga pinag-aaralan kung hindi lamang ako tinutulungan ni Jayle. "Kaya mo na ba?" nag-aalala niyang tanong nang sumapit ang uwian. "Sorry babe, hindi talaga kita masasamahan ngayon. Dad needs me right now. Inatake siya sa puso kanina lang. Nasa ospital siya." I smiled and hugged her. I can't help but be sad. Hindi ko siya madamayan ng maayos dahil masyado akong tutok sa mga problema ko. I feel bad. "I'll be okay. Please take care of yourself, too. Call or text me when you need anything. I'll visit Tito tomorrow." Ilang sandali pa kaming nagpaalam sa isa't isa bago siya umalis. Nagtext na rin naman si Manong na on the way na siya kaya hindi na rin mag-aalala si Jayle na mag-isa lang ako. Wala nang dumaraang sasakyan at medyo madilim na. I hugged myself when the breeze blew gently. Wala na rin halos mga estudyante sa labas dahil nag-uuwian na. B
His Tormenting Love Kabanata 51
"Carson! Naku ikaw na bata ka!"Napalingon ako sa labas nang marinig ang boses ni Nana Lena na pilit hinahabol ang makulit kong anak. Napabuntonghininga na lamang ako at napailing saka iniwan ang niluluto kong almusal para daluhan siya.My four-year old boy is running around the grassy yard of the house. Siguro'y inabot na naman ng kapilyuhan at pati sa matanda ay nakikipaglaro. He is always like this when it's bath time."Hijo! Halika na't lalamig na ang pampaligo mo!" Nana Lena called again."Ayaw! I want to play!" my son exclaimed.Lumabas ako at nagpakita sa dalawa. Tumigil si Nana Lena sa paghabol kay Carson nang makita ako at lumapit sa akin. I smiled apologetically."Pasensiya na, Nana. Ako na po ang bahala.""Wala iyon, hija. Sige na't ako na ang bahala sa niluluto mo," she smiled gently."Salamat po," I muttered softly and turned to my son who is now playing with the ducks. Napasapo ako sa aking noo at nilapitan siya. Nang makita ako ay agad na nagliwanag ang kaniyang mga mat
His Tormenting Love Kabanata 52
Maaga nga akong pumasok kinabukasan. Aligaga ang mga staff nang datnan ko sila. I don't know what's so special with this day. We were just going to meet the son of the owner so I don't understand the panic on their faces and actions. "Cary," tawag ng manager. "Magwi-wait ka ngayon. Kulang tayo sa waitress dahil absent sina Kat at Diane. Si Daisy muna sa counter." Tumango ako. "Okay po." Iniwan niya na ako roon para kausapin ang iba pang staff. Ilang sandali lamang ay bumukas na ang pinto. A tall man wearing a longsleeved polo and black slacks entered the restaurant. Rinig ko ang tahimik na singhapan sa aking gilid. Guwapo kasi ang lalaki at halata sa ere ang karangyaan sa buhay. Iginala nito ang tingin sa amin at natigilan siya nang magtama ang mga mata namin. His eyes widened a bit but he composed himself and averted his eyes from me. A small smirk played on his lips but it was shortlived. Seryoso niyang hinarap ang ibang empleyado. Weird. "Good morning," he greeted formally
His Tormenting Love Kabanata 53
"Mama will fetch you later, okay?" I fixed Carson's uniform collar. Nasa tapat na kami ng gate ng isang pampublikong eskwelahan rito sa aming bayan kung saan ko siya in-enrol.Sinisigurado kong ako ang naghahatid-sundo sa kaniya sa eskwela kahit pa abala ako sa pag-aaral at trabaho.Graduating na rin naman ako this year at sigurado namang makakaluwag na rin ako sa oras kahit papaano kapag nakatapos na ako. Ayaw ko namang iasa kay Nana Lena ang bagay na ito dahil ayaw ko siyang abalahin lalo na't madalas na ring sumakit ang kaniyang likod at balakang.I kissed his cheek and got a few reminders for him before he went inside. I rode the jeepney heading to the public university where I am studying. Dahil papatapos na ang semester, hindi na masyadong marami ang pumapasok at karamihan ay mga graduating students din gaya ko."Uy, te!" napalingon ako kay Stacy, isa sa mga kaklase kong napalapit na rin sa akin. "Sama ka mamaya! Inuman raw after class.""Ah," I chuckled awkwardly. "Hindi ako pw
His Tormenting Love Kabanata 54
The four years of tranquility flew out of the window like dusts in the wind as soon as our eyes met. Para bang katapusan na ng pagtakbo at pagtakas. The moment he found me here, I know I was once again...brought back to the memories I escaped.Alam kong magkikita at magkikita kami dahil gaya ng sabi ko, ipakikilala ko si Carson sa kaniya kahit pa ayaw ko. Na hindi ko kayang makitang disappointed ang anak ko kaya maglalakas-loob akong harapin siya, at ipakilala ang anak ko sa kaniya, kahit pa ang kapalit ay muling magkrus ang landas namin pagkatapos ng lahat ng ginawa niya sa akin.Ngunit hindi ko inakalang ngayon ang araw na iyon. I wasn't ready. And I don't think I will ever be.Nanginig ang kamay ko nag ibaba ko ang tray ng pagkain. I can feel his eyes piercing through the depths of me. Pinilit ko ang sariling gawin ang aking trabaho kahit pa gusto ko na lamang kumaripas ng takbo paalis sa restaurant."What about you, Forth? Hindi ka kakain?" si Sir Dave ang pumutol sa mabigat na e
His Tormenting Love Kabanata 55
Para akong nakalutang nang magising kinabukasan. Bukod sa nabagabag ako sa enkwentro namin ni Forth kagabi, hindi rin ako nakatulog ng maayos. I walked out on him. Mabuti na lang at hindi na siya sumunod sa akin at hinayaan akong umalis roon ng mapayapa. Pero hindi ko maintindihan kung bakit sa kabila ng mga nasabi ko, na alam ko namang may punto rin, may parte sa aking nagsisisi. And I shouldn't feel that way. He abandoned me. He used me. He hurt me. Siya ang dapat na makaramdam ng pagsisisi at hindi ako kaya hindi ko maintindihan kung bakit pakiramdam ko'y mali ang mga nasabi ko sa kaniya kagabi. Pinilig ko ang aking ulo sa mga naiisip at itinuon ang pansin sa mga pagkaing inilagay ko sa lunch box ni Carson. Nilingon ko ang anak ko na ngayo'y pumipikit pa sa kaantukan habang kumakain. Sinarado ko ang lunch box at isinilid sa bag niya. Lumapit ako sa kaniya at naupo sa kaniyang tabi. He jumped a bit when he saw me through his closed lids. Agad siyang napadilat at umayos ng upo.
His Tormenting Love Kabanata 56
Inilapag ko ang tray ng order ni Forth sa kaniyang mesa. I can feel his eyes on me but I refused to give him a single glance. Patuloy lamang ako tahimik na paglagay ng mga order niya. Ilalapag ko na sana ang paper bag na naglalaman ng kaniyang take out nang magsalita siya. "That's yours." Tinaasan ko siya ng kilay. "I said I already ate." "Then eat it on your break, or when you're hungry again," he shrugged like it was not a big deal and started eating his food. "Masasayang lang 'to. Hindi naman ako gutom." "Then bring it at home." Napairap ako at padabog na kinuha ang tray at paperbag saka umalis roon. Nakasalubong ko pa si Lorie na mukhang kakatapos lang mag-serve sa kabilang mesa. She smiled when she saw me. An idea lit on my mind. I glanced at the paperbag I'm holding. "Naglunch ka na?" tanong ko. "Magla-lunch pa lang. Busy eh. Bakit?" "Sa'yo na lang, oh," inabot ko ang supot sa kaniya. "May customer na nakalimutan iyong take out niya. Sayang naman." "Sure ka?" Tumango
His Tormenting Love Kabanata 57
Umihip ang malamig na hangin ng makalabas ako sa restaurant. Kakatapos lang ng shift ko at pauwi na sa bahay. Dala ko pa ang paperbag ng pagkain na binili ni Forth para sa akin kanina. I rolled my eyes. Kahit bitter ako, hindi ako magsasayang ng pagkain. I'm tired giving it to my workmates, too. Kaya tinatanggap ko na lang at pinapakain kay Carson. I stopped on my tracks when I saw Forth's familiar car again. He was leaning on it as if he's waiting for someone. Nang makita ako ay umayos siya ng tayo. Nagpatuloy ako sa paglalakad, halos tumakbo na. Ramdam kong nakasunod siya sa likuran ko kaya mas lalo kong binilisan ang lakad ko. "Cary," he called. I didn't stop walking. Hindi ko rin siya nilingon. Tuloy tuloy ang lakad ko. "Cary, please. Slow down. I want to talk to you--" "I don't. Stop following me," I cut him off. I don't even know why I'm acting this way. Hindi ko maintindihan ang sarili sa biglang pagbuso ng galit sa sistema ko. It's like something is triggering me, push
Pinakabagong kabanata
