Chapter 28

Ngayon ko lang nakita ang sarili na nagalit ng ganito. Sa tuwing may nakakairita kasing bagay ay madalas ko na lang 'tong pinagtatawanan para 'di na mas lalong lumawak ang problema. Pero ngayong gabi, I felt competitive. Though alam ko na wala namang malalim na dahilan para maging ganito ako. Siguro ay dahil lang sa pagod?

I hoped so.

"Okay, Ate," sa nanghihinayang na boses na sabi naman ni Arlene. Kakaiba kasi nang tumalikod siya ay 'di naman ako nakaramdam ng guiltiness na madalas kong nararamdaman 'pag may nasabi akong medyo 'di kaaya-aya sa iba.

"You looked mad," Ryniere's voice roared just to stop my tracks short. "Pagod ka siguro kaya ganiyan."

I really, really hoped so, man.

"Baka kulang lang sa pagkain ang tiyan ko, 'no? What do you think?" biro ko at 'di na siya binigyan pa ng chance na makasagot dahil kaagad ko na siyang iniwan. Bumalik ako sa dati kong puwesto -- sa dapat kong kalagyan.

I roamed my eyes using my tired face. Napaay