Chapter 96

Nanlalata na ibinaba ni Evo ang tawag.

"Urong-sulong ka talaga, Romana. Hindi kita maintindihan."

Pinatay na niya ang kaniyang mobile phone upang hindi na siya nito muling ma-contact. Dinampot na niya ang kaniyang maleta at hinila iyon patungo sa eroplano kung saan siya sasakay.

Nilingon niya ang kaniyang likuran at iginala ang mga mata sa malawak na airport. Umaasa na masisilayan ang pinakamamahal na babae bago lisanin ang bansa. Ngunit wala.

Ipinihit niya muli ang tingin sa unahan at nagsimulang humakbang paabante.

"Evo Xylon!"

Napatigil siya nang marinig ang boses ng babaeng kanina pa niya hinihintay. Parang nanigas ang kaniyang mga binti at hindi na nakagalaw.

"Evo Xylon!" tawag muli nito.

Humarap siya sa direksyon kung saan nagmumula ang tinig. Humigpit ang kaniyang kapit sa kaniyang maleta pagkakita kay Romana. Halatang tumakbo pa ito patungo roon dahil hinihingal pa ito. Nais niyang tumakbo papalapit dito at saka yakapin ito nang mahigpit ngunit nangako siya sa sarili na ano m