Hindi ako mapakali sa aking inuuouan. Parang sasabog ang puso ko sa bilis ng tibok nito. Pinag-halo kaba at takot ang nararamdaman ko ngayon
Sinulyapan ko si Sir Reed. Seryoso lamang siya nagbabasa ng mga dokumento at kung minsan ay bigla siya titingin sa kanyang computer.
Tumingin muli ako sa computer ko at, napa-nguso. Mas gusto kong inuutusan ni Sir Reed kaysa ganito na naka-stuck ako sa isang opisina kasama siya.
Kung bakit ba naman kasi nalipat ako rito sa loob ng opisina ni Sir Reed? Iyong dati naman na secretary niya ay na sa labas ng opisina, tapos ako dito sa loob ng opisina niya?
I feel nervous and scared, not because I can do something wrong. I can control myself and what I feel. My fear is that one day Blue will suddenly find out that I work here in their company and find out that my boss is a man. I just don’t want B
Hanggang ngayon ay tumatakbo pa rin sa aking isipan ang mga pinagsasabi ko kay Reed. Nadala ako ng emosyon at sobra pag-selos kaya ko na sigaw sa mukha ni Reed ang nararamdaman ko. Ang totoo kong nararamdaman para sa kanya. Paano ko mababawi ang bawat binitiwan ko salita kanina kay Reed? Ayoko saktan ang nararamdaman ni Blue. Mas lalong hindi ko hahayaang masaktan si Blue nang dahil lamang akin. “Ma’am.” Napatingin ako sa driver ng taxi na sinasakyan ko ngayon ng tawagin ako. “Nandito na po tayo sa tapat ng coffee shop na sinbi ninyo. Tinignan ko ang labas. Nandito na nga ako sa tapat ng café ko. Sana ay wala pa si Blue rito. Pag-bayad ko sa taxi driver ay bumaba agad ako. Pag-baba ko ay mabilis na umalis na ang taxi sinakyan ko. Saka ko lamang nakita si Blue sa tapat ng
“Sir, you need to sign this document.” Sabi ko kay Sir Reed. Hindi niya ako tinignan o kahit sinulyapan lamang. Linapag ko na lamang sa lamesa ang inaabot ko dokumento sa kanya. “By the way, Sir. Mayroon ka po board meeting in five minutes.” Kinuha ni Sir Reed ang coat niyang nakapatong sa sandalan ng swivel wheel chair niya atsaka tumayo, tapos ay mabilis na lumabas ng opisina. Ako naman ay mabilis siya sinundan palabas. Pagkarating sa board meeting ay naririto na pala ang lahat. Umupo ako sa isang gilid na upuan at ni-note ang mga pinag-meetingan nila. Hindi nagtagal ang meeting ng isang oras. Nang matapos ang meeting ay dire-diretso lumabas si Sir Reed. “Dana.” Tawag ni Scarlet sa akin. “Bakit?” Tanong ko pag-lapit ko kay Scarlet. “Does Reed have a problem?” “Ha? What kind of problem? ” “I just noticed that he has been more rude these past few days. H
“Miss Dana.” Kumakabog ang puso ko nang tawagin ako ni Sir Reed. Ngayon lamang niya ulit tinawag ang aking pangalan. Bigla tuloy ako nakaramdam ng kasiyahang, hindi ko maipaliwanag. Tumayo ako at lumpit kay Sir Reed. “Sir?” Tanong ko. Hindi ko ipinahalata ang kasiyahang nararamdaman ko dahil sa pag-tawag niya lamang muli sa aking pangalan. Kinuha ni Sir Reed ang jacket coat na nakapatong sa swivel chair niya saka ito inabot sa akin. “Please throw it away.” Sabi ni Sir Reed ng hindi tumitingin sa akin. When I reached for the coat I couldn’t help but look at it. Itong coat na ‘to ang nakita ko nakapatong kagabi sa balikat ko. Itatapon niya lang ito? Mukha bago pa naman ito. Dahil ba nadikit sa akin ang coat na ‘to kaya itatapon ni Sir Reed? Nawala ang kasiyahan nararamdaman ko. Hindi dapat ako makaramdam ng ganito dahil kasalanan ko naman kung bakit ganito ang trato ni Sir Reed sa akin. “Y..Yes, Sir.” Sabi k
Tumayo ako para pag-buksan ng pintuan ang kumakatok na iyon. May hinala na ako kung sino iyon. Pag-bukas ko ng pintuan ay bumungad si Gaira na mayroon dalang lunch box. I knew it. “Good afternoon, Dana!” Masigla bati ni Gaira sa akin. “G-Good afternoon din sayo.” Halos utal ko ring bati sa kanya. “I think, konti na lang. Konti na lang Dana, malapit ko na makuha si Reed. Excited na ako.” Bulong ni Gaira sa akin. Pilit kong binigyan ng ngiti si Gaira. “Congrats!” Iyon lamang ang tangi kong na sambit. “Thanks!” Masiglang saad ni Gaira sa akin bago niya ako lagpasan at pinuntahan si Sir Reed. Ilang araw na pumupunta dito si Gaira, para dalhan ng pagkain si Sir Reed. Si Sir Reed naman ay kinakain ang lahat ng dala ni Gaira. Mukha ngang malapit ng makuha ni Gaira si Sir Reed. Masaya ako para sa kanila. Lumabas na rin ko para kumain ng lunch. Paglabas ko ay nanlalambot ang akin
I restrained myself now, from making any scene but, I had little to hold back my patience from Sir Reed.“Reed, let’s have lunch together again today.” Gaira said as she handed the pastry to Sir Reed.I glance at Sir Reed and, he smile at Gaira. What the?! He smiled!Ang sabi ni Sir Reed ay pinapansin niya lamang si Gaira dahil gusto niya pag-selosin lamang ako at mapagtanto ko ang akin nararamdaman para sakanya. Bakit ngayon, pinapansin niya pa rin si Gaira, tapos ay nakangisi pa siya. “I’m busy. I have a lot of work to do.” Sir Reed coldly replied to Gaira.“I’ll just bring you food so you can eat.”Sir Reed don’t want to eat with you, Gaira. Can’t you feel it that?“No need for that, Gaira. I have already delivered food for me in a restaurant.”“But,”“Aren’t you doing anything today, Gaira?&r
I took a deep breath but it wasn’t enough for me to calm myself. I think my heart comes out of my body at the speed of its beating.“Dana, are you okay? Why are you pale? Are you sick?” Scarlet asked me.“Yes. I... I’m okay.” I stammered in response.We are here in a VIP room restaurant. We—were the only ones here at the family dinner, Blue’s family. He’s mother, he’s father and his siblings.“Are you sure?” Scarlet asked again.“Y-Yes.”I glanced at the one opposite me.I do not know. I do not know anything. If I only knew, I would have suppressed my feelings for him even more. But, it’s too late because I feel deeply for him.What did I do?!No. It’s not too late. I can still correct my mistakes, but I already made a promise to him.“Hon.”Nanlalamig ang buo kong katawan ng halikan
I can’t focus on what I’m doing. Hanggang ay ngayon ay tumatakbo pa rin sa isipan ko ang nalaman ko kagabi,na si Reed at Blue ay magkapatid. Hanggang ngayon ay hindi pa rin lo makapaniwala sa nagawa ko. Ano ba itong nagawa ko?“Dana?”Napatingin ako kay Reed nang tawagin ako.“Mayroon ba bumabagabag sa iyo?”Umiling ako. “Nothing.”“Is it about Blue and me?”Last night I didn’t know how to talk to Blue, I couldn’t even look at him. We continued the relationship we had with Reed. Even though Reed and I continued our relationship, until now it still didn’t cross my mind that I discovered last night that Red and Blue were half siblings. Hindi nabanggit kahit isang beses ni Scarlet na kapatid nila si Reed.“Reed, what if we
Nginitian ko si Reed. “No. The fear you think will not happen. I will not leave you no matter what happens or, for any reason.” Nakangiti kong saad sa kanya.Because no matter what happens and, no matter what the reason, I will never let Reed go. I love him. Yes. I love him more than anything.Napatayo ako nang bigla mag-bukas ang pintuan.“DANA!” Sigaw ni Scarlet papalapit sa amin habang hatak ang kanyang secretary.Pag-lapit sa amin ni Scarlet tinignan niya kami pareho. Bakit ganito ang mukha ni Scarlet? Bakit parang may nangyaring hindi maganda? Hindi kaya? Alam na ni Scarlet ang tungkol sa amin ni Reed?!Napatingin ako kay Reed, at ganoon din siya.“This is emergency!” Humahangos na wika ni Scarlet.Tinignan ko si Scarlet. Ano ang sinabi niyang emergen