Chapter 39

Zedic's POV

Hindi na rin nakatanggi si Mischell ng magprisenta akong ihatid siya, matapos kong makapagbihis sa bahay ay binalikan ko siya sa kanila, mabuti na lang na hindi pa ito nakakaalis dahil nagliligpit pa ito ng mga gamit ng mama niya na dadalhin sa hospital, mas okay nang masigurado kung ligtas siya makakarating sa hospital dahil malakas pa rin ang ulan.

"Hindi pa rin ba umuwi ang tito mo?" naitanong ko rito habang sabay na kaming naglakad palabas ng bahay nila habang hawak ko rin ang isang payong at pinapayungan siya.

"Hindi pa po, hindi ko pa nga ito nakakausap tanging si tita lang kanina sa school."

"Ayos ka na ba ngayon?"

"Kung pagiging ayos lang ang pag-uusapan hindi ko alam, sabay-sabay na ang problema ko ngayon eh... 'Wag na nating pag-uusap 'yan prof." sunod na pag iwas nito sa topic kaya mas minabuti kong hayaan muna siyang manahimik.

Mabilis