Unang araw na magkasabay na papasok si Sandy at Aled. Alas syete pa lamang ay kumatok na sa pinto nila ang driver ni Aled. Nasa late thirties na ang edad nito at seryoso rin ang mukha.
“Magandang araw senyorita. Nasa kotse ho si senyorito at hinihintay na kayo.” Bati nito sa dalaga.
Nailang sya nang tawagin syang senyorita nito. “Ah ano, mister, pwede bang Sandy na lang ang itawag mo sa akin? Hindi ako sanay eh.”
Umiling ito. “Pasensya na po senyorita, pero hindi ko ho kayo mapagbibigyan.” Sabi nito at ngumiti nang bahagya.
Nagkibit balikat na lamang sya. Matapos magpaalam sa mama nya ay kinuha ng driver ang bag nya at inalalayan sya hanggang sa makasakay sya nang kotse. Agad nyang naramdaman ang lamig dulot nang aircon.
Magkatabi sila ni Aled sa likuran. Sa unahan nila ay mayroon pang itim na kotse ka kagaya rin nang sinasakyan nila. Naroon ang apat na bodyguards na kasama araw-araw ni Aled tuwing pumapasok ito at umuuwi.
Napahikab sya. Naipit sila sa traffic at halos kinse minutos nang hindi gumagalaw ang mga sasakyan. Sinusulyap sulyapan nya ang katabi, at kagaya nang dati ay walang makikitang reaction sa mukha nito. Umingos sya.
“Is there a problem with my face?” Bigla ay tanong ni Aled matapos umingos ni Sandy. Diretso pa rin ang tingin nito. Napaka sarap sanang pakinggan ang boses nito, ngunit imbes ay lalo lamang naiinis si Sandy sa lalaki.
Napa-awang si Sandy nang magsalita ito. “Ah, eh..” Na offguard sya sa tanong nito. “Wala.”
“Then stop staring. Nakakairita.” Matigas na sabi nito.
“Whatever.” Mahinang sagot ni Sandy.
Habang papalapit na sa St.Bernard ay lalong hindi mapakali si Sandy. Ano ang mangyayari kapag nakita nang iba na kasabay syang bababa ni Aled sa kotse? To think na tatlong araw din syang hindi nakapasok dahil nagpatahi pa sya nang uniform at nag-usap pa nga ang mama nya at ang mga magulang ni Aled.
Papasok na sila sa gate nang university at biglang nakaramdam nang pag-punta sa cr si Sandy dahil sa kaba. Kagaya nang inaasahan ay maraming babae pa rin ang nagkakalat sa parking lot, halatang inaabangan ang pagdating ni Aled.
Bumaba sa naunang kotse ang mga body guard at sabay na binuksan ang magkabilang pinto nang kotse na kinalulanan nila Sandy at Aled. Sabay silang bumaba at inabot sa kanila ang kanya-kanya nilang bag.
Nakayukong naglakad palayo si Sandy. Nagbubulungan na ang mga babaeng nag-aabang sa pagbaba ni Aled. Alam nyang sya ang pinag-uusapan nito at kung ano ang relasyon nya sa lalaki. Si Aled naman ay tuloy tuloy lang din na naglakad, ni hindi man lang sya nilingon.
Magkaiba ang building nila kaya magkaiba ang daan nila. Nagulat sya nang bago sya sumakay sa elevator ay may mga babaeng humabol sa kanya. Napapikit sya. Hindi nya alam ang sasabihin sa mga ito.
“Hey miss.” Tawag nang isa.
Nilingon nya ito. “Yes?” Tanong nya.
Pinalibutan sya nang mga ito. Sa tingin nya ay humigit kumulang sa walo ang bilang nang mga ito. Nakauniform ang mga ito kagaya nang uniform nya, maybe higher year.
“Ah, we saw you na bumaba sa kotse ni Aled kanina. If you don’t mind, pwedeng malaman kung bakit kayo magkasama?” Sabi nang isa. She look wicked, literally.
“Hindi ko rin alam.” Sagot nya.
Tumaas ang kilay nang mga ito sa sagot nya.
“If you don’t mind, malelate na ako sa klase.” Agad syang sumakay sa elevator nang bumukas iyon. Naiwang naka nganga ang mga babaeng pumalibot sa kanya.
Nagpasalamat sya nang marating nya na ang classroom nila. Patakbo syang pumunta sa upuan nya at agad na naupo.
“What is going on?” Gulat na tanong ni Renz sa kaibigan. Kalat na halos sa buong university ang pagpasok nila nang sabay ni Aled at pagbaba nya sa kotse nito.
“Hay Renz. Hindi ko alam na magiging ganito ka kumplikado ang lahat.” Tila nalilito na sagot nya.
“Baliw ka na ba girl?” Exaggerated na tanong nito.
Hinampas nya nang kamay nya ang braso nito.
Tumawa si Renz. “Joke lang girl. Ikaw naman kasi. Napakamisteryosa mo. Magugulat na lang ako, jowa mo na si Aled Santillan. My gosh, the hottest guy in the campus. I hate you for that.” Kunyari ay inirapan ni Renz ang kaibigan.
“Hindi ko jowa yun no. Pinagkasundo lang kami nang mga lolo naming mag bestfriend pala noon . Hay nako naman.” Parang maiiyak na bata na sabi nya.
“Wow, bongga. Sya pala yung soon to be husband mo. Pero kung ayaw mo, edi kung ayaw mo, huwag kang pumayag. Hindi ka naman na siguro mumultuhin nang lolo mo.” Ngumunguya nang mani na sabi ni Renz.
Umiling-iling sya. “You don’t understand. Sa kasunduan na iyon nakasalalay ang mana ni Alejandro, at ang future ko.”
Nanlaki ang mga mata ni Renz. “Oo nga pala, no.
“Yes, kaya go with the flow na lang ang drama ko. Ayoko lang nang ganito. Girls are chasing after me asking kung ano relationship ko kay Alejandro. It sucks!”
“Ang hirap nga nyan girl. Instant celebrity ang beauty mo. Bongga!” Pumalakpak pa si Renz.
“Bongga ka dyan. Alam mo naman na may sarili akong mundo eh. Hindi ako sanay sa atensyon at kung anu-ano pa.”
“Yun na nga, it’s your time to shine!” Pagkumbinsi ni Renz dito. “Cheer up, girl. Para kang namatayan samantalang mapapangasawa mo ang pinaka hot na lalaki sa campus. Hay.” Tila nananaghinip na sabi ni Renz.
“Renzo Martin, tumigil ka nga. Nang-iinis ka pa lalo eh.”
“Kailangan sasabihin talag real name ko? Bongga nga.” Tila inis na sabi ni Renz.
“Ikaw naman nanguna dyan eh.”
“Inaasar na kita sa lagay na yon? I’m stating a fact, a reality! So, imbitado ba ako sa kasal mo?” Tanong pa ni Renz.
Sa inis ni Sandy ay kinurot nya ito sa hita at napasigaw naman ito sa hapdi.
“I hope na maisama mo si Aled sa birthday ko if you don’t mind..” Sabi ni Judy.Nagulat si Sandy dito nang bigla itong tumabi sa kanya sa classroom. Kasalukuyan syang nagsusulat nang kung anu-ano nang marinig nyang nagsalita si Judy.Tiningnan nya ito. “Ha?”Ngumiti si Judy. “Ikaw talaga, pa humble ka pa. Boyfriend mo pala si Aled, hindi mo sinasabi. Anyway, since ganun nga, you might as well bring him as your escort.”Napanganga sya. “E-escort?”Tumango si Judy. “Ah, don’t tell me na nakalimutan mo ang birthday ko? Sa susunod na araw na iyon.” Tila nagtatampo na sabi nito.“Ah, eh hindi. Nagulat lang ako. Titingnan ko kung sumama sya. Hindi sya mahilig magparty.” Dahilan nya. Wala naman talaga syang balak na isama ito. Maiinis lang sya.“I know. Rem
Tatlong lingo na lamang at ika dalawampung kaarawan na ni Aled. Huling meeting na rin para sa details nang madaliang kasal nila Sandy at Aled. Sina Lyn at Loreta ang nagplano at excited na ang mga ito.Iniabot nang dalawang ina sa mga anak nila ang isang katerbang wedding magazine upang mamili ang mga ito nang gown na isusuot ni Sandy.Tila bored na bumuntong hininga lang si Aled, nakatingin sa malayo. Si Sandy naman ay naexcite bigla nang makita ang mga design nang gowns. Ayaw nya sa mga ito pero aminado sya na nagandahan sya sa mga design na nasa magazines.“Nakapili ka na ba anak?” Tanong ni Loreta kay Sandy.“Hindi ako makapili ma. Ang daming maganda.” Sabi nya.Natawa si Lyn sa sinabi ni Sandy. “Alam mo hija, ganyang ganyan din ako noong ikakasal pa lang kami ni Renato. Sa ganda nang designs nang mga wedding gowns ay hindi ako makapili.”
“I know. Matagal na kaming magkakilala ni Aled.” Sabi ni Prince. Lumamlam ang mga mata nito na kanina lang ay puno nang sigla.“Talaga?” Sandy asked.Tumango si Prince.Kasalukuyan silang nakila Sandy. Nagpasabi ito na pupunta upang ito mismo ang magpaliwanag sa mama nya kung ano ang nangyari. Naintindihan naman ng mama nya. Sa katunayan, sa paliwanag nya pa lang ay ayos na sa mama nya pero natuwa rin ito ng mismong ang artista pa ang nagpaliwanag rito ng nangyari.At ngayon ay bigla na lamang nilang napag-usapan si Aled. Nasa terrace sila at nagmemerienda. Nangungulit pa nga ang kapatid nya dahil talagang crush na crush nito si Prince.“Yes, as a matter of fact, we’ve known each other way back in elementary, but we parted ways bago ako maging talent nang Clandestine.” Uminom ito nang juice sa basong hawak.&ldq
Kapwa sila napatigil. Napa-awang ang mga labi ni Sandy. Hindi sya makapagsalita. Tila iniisip nya pa kung totoong si Aled ang nasa harap nila. Palipat-lipat ang tingin nya sa dalawa. Masama ang tingin na ipinupukol ni Aled kay Prince.Ilang sandali lang ay tumalikod na si Aled at akmang maglalakad pabalik sa kotse nito ngunit hinabol ito ni Prince, sumunod na rin si Sandy.“Aled, wait.” Nahawakan ni prince ang kamay nang lalaki bago ito makasakay sa kotse nito.Tinabig iyon ni Aled at humarap kay Prince.“Now what?” Singhal nito.“I-I was..” Hindi matuloy ni Prince ang sasabihin.“A-alejandro..” Sabi ni Sandy. Hindi nya rin alam ang sasabihin nya. Alam nyang iba ang iniisip nito dahil nakita nito si Prince sa bahay nila.Tiningnan rin nang masama ni Aled si Sandy. “Speak.”
Nanlaki rin ang mga mata nang dalawa nang mapagtanto ang posisyon nila at ang pagpasok ni Donya Lyn. Agad na itinulak ni Sandy si Aled at sabay silang mabilis na tumayo.“No, tita. You got it wrong. N-nadulas ho kasi ako.” Agad na paliwanag nya. Bakas sa mukha nya ang pagkapahiya.Si Aled naman ay hindi nagsasalita. Naupo lang ito sa kama at tila walang pakealam sa iniisp nang ina.Tiningnan nang Donya si Aled.“Hindi ka ba marunong kumatok?” Walang emosyon na tanong nang lalaki sa ina.“Ah.. S-sorry. H-hindi kasi naka lock..” Paliwanag naman nang Donya. “Anyway, it’s alright. Ikakasal na naman na kayo in five days. I got to go.” Sabi nang Donya at mabilis na lumabas.Nakanganga naman na naiwan si Sandy. Nagulat sya sa pag-uusap nang dalawa. Tila hindi mag-ina ang mga ito. Tila ang Donya pa ang humihingi n
Unang araw na nilang mag asawa. Natural na sa mansion na rin nakatira si Sandy. Ang kanyang silid ay katabi nang silid nang lalaki at napaka ganda niyon. Tila sya prinsesa kapag naroon sya. Kakagising nya pa lamang at agad nyang pinagsawa ang mata sa buong silid. Binigyan rin sya nang sariling credit card nang mama ni Aled na mama nya na rin. Nais nya sanang tumanggi ngunit magtatampo raw ito kapag hindi nya ito tinanggap. Para raw sa panggastos nya iyon. Napangiwi lang sya nang makita ang closet nya. Puro iyon girly dresses at karamihan ay palda pa. Inayos nya kinabukasan ang mga gamit nya sa closet na iyon at paulit ulit na inilibot ang mata sa kanyang silid. Gabi na kasi nang unang beses na pumasok sya roon at pagod na pagod pa sya pagkatapos nang kasal nila ni Aled kaya bulagta sya. Ngayon nya lang napapagsawa ang mga mata sa magandang ayos nang kwarto nya. Bagamat alam nyang da
Aled look so dashing in his attire. Naka rugged pants ito. Black maong na hindi maluwag at hindi rin masikip ang pants na suot nito. Tinernuhan nito iyon nang checkered polo na black and white at itim na skate shoes. Ang buhok nito ay nakataas. “Wow, ang pogi mo naman ngayon.” Puri nya rito. Natutuwa sya na hindi nya na kailangang mag effort nang sobra para makausap lang ito nang kaswal. Ngayon ay okay na ang mood nito palagi. “You look pretty yourself. Your attire suits mine.” Matipid itong ngumiti. Pareho silang naka black and white. Napangiti si Sandy.Pinagbuksan sya nito nang pinto. Sa isang lingo na pagtira nya sa mansion ay nalaman nya na madami nga itong kotse. Tatlo ang racing cars nito, dalawang motor bikes at isang pang personal na lakad, ang gamit nila nang oras na iyon. Noong una ay nalula sya pero kung tutuusin ay kaya
“Are you sick?” Sa tanong na iyon ni Aled muling bumalik ang pag-iisip ni Sandy sa kasalukuyan. Tiningnan nya ang lalaki. Bakas sa gwapong mukha nito ang pag-aalala. Kasalukuyan silang lulan nang kotse nang umagang iyon. Papasok pa lamang sila sa eskwelahan. Umiling sya. “No, I am not.” Matipid syang ngumiti. “Why are you like that?” Pagtataka naman ang nasa mukha nito. “Like what?” “Like..that. Cold all of a sudden.” Mahinang sabi nito. Linakihan nya ang ngiti. “No, may iniisip lang ako. Okay lang ako, ano ka ba.” Pinalo nya pa ito sa hita nito. Nagkibit balikat na lamang ang lalaki at hindi namuling nagtanong. Mula nang malaman ni Sandy