Chapter 39

Alessia's POV

NAPAPAHID ako sa aking luha dahil lumalabo ang paningin ko sa ilalim ng bangin. Parang hindi ko matanggap na nahulog siya sa bangin at ako ang iniligtas niya, na dapat ay siya ang iniligtas ko. May nagawa man siyang mali, ngunit nagbago ang tingin ko sa kanya. Sa bawat kasamaan ay may nakakubling kabutihan. At kagaya ng kabutihan, na may nakapailalim na kasamaan.

Pati ang relikya ay nahulog din sa bangin. Bakit parang mas lumalala ang mga pangyayari? Kailan ba matatapos ang mga problemang ito? Paano ko sasabihin kina Elijah—o mas tamang sabihin na kung paano ako makakalabas dito ngayon wala na si Erigor?

Napakuyom ako sa aking mga palad at naramdaman ko na lang ang napunit na tela mula sa leeg ni Erigor. Itinaas ko iyon para tingnan. Maruming marumi ang tela at napansin ko rin ang napigtas na kuwintas ni Erigor. Ang batong nililok niya na ngayon ay nakikita ko na ng malapitan.

Magaspang ito at masasabi ko na pangit ang pagkakalilok nito, pero kung iisipin ko, ito na lang