Alessia's POVNAKAUWI din ako sa wakas at hindi ko kaagad sinalubong si Aiden dahil pakiramdam ko ay dumikit sa akin ang samo't-saring amoy doon sa bayan. Mabilis akong naligo dahil alam ko na maarte pagdating sa amoy si Aiden. He will flatly say that I smell bad and it will also hurt my feelings. Sino ba ang matutuwa na sabihin na mabaho sila?Alam ko na hindi ko iyon amoy, pero nakakasakit sa feeling na sabihin na mabaho ka ng anak mo. Pagkatapos ko naman maligo ay dumating naman si Papa. Sa ilang araw niyang pagkawala ay nakaramdam ako ng pagkamiss sa kanya. "Papa?" Galak na saad ko nang makita ko siya sa sala at kalong kalong niya ngayon si Aiden at may hawak itong laruan. Aiden's face was passive and I don't even know if he likes the toy or not. But I guess, he doesn't like it since he prefer books over toys."Anak, halika ka dito. Na-miss ko kayo ng apo ko." Tuwang saad naman ni Papa sa akin. Aiden suddenly flinched like he was alarmed.Agad naman akong lumapit ay mabilis naman
Alessia's POVNAKAHARAP ako ngayon sa aking anak dito sa loob ng kwarto. Kanina pa ako nakauwi at hinintay ko na makauwi si Marga at Aiden dahil sasabihin ko na sa kanya ang pag-alis ko.Hindi ako sigurado sa kung ano man ang magiging reaksyon niya, ngunit alam ko na sa huli ay maiintindihan niya ang gagawin ko."Mommy, don't stare at me like that. You're making me worry." Mahinang puna ni Aiden sa akin. His face is a little bit sad and thinking. "Are you sending me to the mortal realm earlier than expected?" His voice cracked and about to sob. A sudden pain in my heart flooded as soon as I saw his expression.Mabilis akong umiling. "No. I am not. Please don't think that way, Aiden." Mabilis na saad ko sa kanya. Hindi ko alam kung bakit iyon ang naisip niya. He knows that he will be going to the mortal realm once he's seven years old. There are still four years remaining. "I just want to tell you something important and I hope you'll gonna understand me."Tumango naman si Aiden. "Just
Alessia's POVWE FELT cramp inside the carriage because of the overwhelming suitcases of Nicola. Sumunod ito sa amin at basta na lang inilagay sa loob ang mga suitcase na nagpatong patong. Hindi na kami nagreklamo dahil alam namin na walang mangyayaring matino sa loob lalo na at masikip na ngayon. Hindi naman kami magkakarwahe patungo sa Valencia. Patungo kami kung saan ang sasakyan himpapawid nakalapag. Medyo malayo iyon dito at hindi pwedeng lakarin lalo na at marami kaming dala.Tahimik kaming lahat sa loob. Tahimik din si Nicola kahit bakas na bakas sa mukha niya ang disgusto sa mga nangyayari. Hindi rin maipinta ang mukha ni Ales at Khleo ngunit ayaw magsalita ng dalawa.I am also squeezed in here, but I won't complain. It's not like I'm going to die in here. Hindi naman nagtagal ay dumating na kami sa aming destinasyon. Huminto ang karwahe malapit lang sa sasakyang himpapawid.Agad na bumaba si Nicola at nagsisunuran naman kami dahil gusto na namin makahinga ng maluwag. Naunang
Alessia's POVUMALIS si Nicola at hindi na ito nagtangka na sagutin ako. Mukhang nagising siya sa mga sinabi ko. Hinihiling ko lang na sana ay huwag na niya kaming gambalain pa. Mahirap sa isang paglalakbay kung may kasama ka na hindi mo kasundo. Madalas, maraming maling bagay ang nangyayaru kung ganoon man. Nandito kami para sa trabaho, hindi para makipagpaligsahan sa posisyon.Hindi nagtagal ay narating na namin ang syudad ng Valencia. Tumayo na kami at lumabas mula sa Pantry at pinagmasdan na namin ang buong syudad habang nasa himpapawid pa kami.Halos walang pagbabago pa rin ang Valencia. May mga naidagdag na mga istraktura ngunit nakikilala ko pa rin ang dating Valencia na nakasanayan ko. It feels like I am riding a plane, looking down at old England. This is very city like, unlike with Samona and far from Caracass or any other towns in Wysteria.Ibinaling ko naman ang aking mga mata sa matayog na palasyo ng Valeria. Painted with white and gold. If I remember correctly, it seems
Alessia's POVTHE pin dropping silence makes me feel uncomfortable. I tried not to look at Stefano's direction, but it only added my anxiety and it feels like my skin is starting to create some blisters. I want to runaway, but my feet are glued in one place. I wanted to escape but I can't."Please have a seat, Lady Condor." Pormal na saad ni Stefano sa akin. Hindi ko mapigilan na manibago dahil hindi ganito ang tawag niya sa akin. I am not a noble by birth. Calling me lady is like a mockery to the noble society. But what should I expect? Fondness? I left them no matter how he beg for me to stay. It's natural that he will treat me like a guest that he's not close with.Umupo ako sa malambot na upuan at hindi nagsalita. I can feel his stare bore in my very skin. The pressure inside the room is not helping either."How are you, Lady Condor?" Tanong niya sa akin. His voice is laced with formality with no any other hint of emotion. The playful Stefano that I am use to, I cannot trace it as
Alessia's POVI CREASED my eyebrows as I surrender from Estrebelle. Hindi ito pumayag nang hindi ako naaayusan. The elegant Caracass traditional dress provided by the Palace was too...extravagant. It's a color of white, with linings of gold. There is a gold choker and gold arm bracelets. I look like a freaking pagan goddess studded with gold.My hair is neatly bun, but some gold ornaments are dangling on my head. This is too much for my taste, but when I look at Estrebelle, based on her reaction, I feel like I am the most beautiful being in the entire universe. I don't even know if that is possible."Estrebelle, sobra-sobra naman 'ata ang nilagay mo sa akin. Gusto ko yung simple lang ako tingnan." Saad ko sa kanya. Tiningnan ko naman ang aking sarili sa salamin. It is indeed breath taking. I look like I came out from a portrait or a magazine from a fantasy photoshoot. But this is too...dazzling. It's impossible to avoid getting attention wearing these clothes. It felt like it was in
Alessia's POVMABILIS akong lumipat ng pwesto. Pumasok ako sa isang bukas na balkonahe. Biglang kumabog ang dibdib ko nang makita ko ang babae. Kahit hindi ko itanong o alamin, walang duda na siya ang reyna ng Valeria. Siya ang pinakasalan ni Elijah.Hindi ko alam ang kanyang pangalan, ngunit nakita ko siya noon. Sa Mythion, kung saan namamahinga si Elijah. She was the beautiful girl I saw. The same girl I got jealous with. I still remember how stupefied I was when I saw her coming out from his room when I looked for him.Napalunok ako. Hindi ko maintindihan ang nararamdaman ako. Wala akong maramdaman na pagmamahal kay Elijah, ngunit hindi ko maiwasan na tila pinagtaksilan ako. I felt betrayed."It was her...all along..." Mahinang sambit ko. Hindi ko alam kung saan nanggaling ang babaeng iyon, ngunit alam ko na si Elijah ang nagdala sa kanya. Hindi na ako nagkaroon ng pagkakataon na alamin ang pagkatao niya.Pakiramdam ko ay pinagtaksilan ako sa ikatlong pagkakataon. Biglang nangibaba
Alessia's POVDAHAN-dahan akong humarap sa pinangalingan ng boses. Agad na tumambad sa aking mga mata ang malaki at pamilyar na bulto ng lalaki. I cannot see his face clearly because of the shadow and darkness. Nag-aagawan ang liwanag at dilim dahil na rin sa mga poste at halaman. But even with his voice alone, I am certain who is this person."Your majesty..." Turan ko at yumukod ako ng kaunti at tsaka tumindig ng tuwid. I did not foresee this, for him to reach out to me this early.I guess I can no longer avoid him. Unang araw pa lang ay magkakausap na kaagad kami. If this is what will happen, then let it be. It's better to clear things between us as soon as possible."Alessia...can I...will you allow me to talk to you?" Mabini at magalang na tanong ni Elijah sa akin. I cannot see his expression but somehow, I can tell that he's nervous.You are already talking. My mind blurted out. If I am immature, maybe I already walked out right now or became angry the moment he spoke. But I am