37

Katok sa pinto ang nagpamulat sa mga mata ni Van. Hindi na niya namalayan na nakatulugan na pala niya ang pag-iyak. Nakadapa siya sa kama na suot pa rin ang party dress niya. Inot-inot siyang bumangon. ‘Di niya pinagkaabalahang ayusin ang magulo niyang buhok. Alam niyang si Chad ito. Kanina pa ito tumatawag ngunit himdi niya sinasagot hanggang sa pinatay niya ang cellphone.

“Van!”

Nagiging malakas na ang pagbayo nito sa pintuan. Binilisan niya ang paghakbang sa takot na makabulahaw ito ng mga kapitbahay. Kakatok na sana itong muli nang siyang pagbukas niya. Nabitin sa ere ang nakakuyom nitong kamao. He looked so serious, and concerned, as well.

“I was worried about you.” Kaagad itong pumasok at sinalat ang noo niya. May pag-aalala sa mukha nito at boses nito. “Are you okay?”

Pinilit niyang pintahan ng ngiti ang mukha. Kahit gustung-gusto na niyang magsumbong kay Chad ayaw niyang gawin. Ayaw niyang pumagitan sa mag-ina. She had brought enough trouble a