Share
Indebted 23
Agad kong pinahid ang luha kumawala sa aking mata. Hindi ko namalayang nakatakas na pala ang isang butil ng luha mula don.
Damned it! Why the effin I am crying?! Nakakabaliw. Umiiyak ako ng walang rason.Nilingon ko ang isang maleta na nakahanda na kanina pa. Kahit ayaw ko man ay kakailanganin kong pumunta doon. Mawawala ako ng tatlong araw. Hindi ko makakapiling ang anak ko. Nalulungkot ako sa ideyang yun.Kanina nga ay napag-isip kong, isasama ko na lang pareho sila ni Tita doon. Kahit sa hotel lang sila tumuloy pansamantala ay okay na yun. Hindi ko na iisipin ang gastos.Subalit naiisip ko rin na baka malaman iyon ng kasama ko na si Jimenez. Kahit na sabihin pa nating maraming hotel doon. Malaki ang mundo subalit ayoko nang sumagal pa ulit. May parte sa aking baka makita niya kami.I directed my warm gaze to my son who is peacefully lying on my bed. May dala siyang stuff toy na maliit lang.Hinahaplos ko pa ang makinis nKaugnay na kabanata
Indebted Indebted 24
"Good damned Raine. I missed you so damned much." Mas lalong humigpit ang pagkakahawak niya sa akin kaya humugot na ako ng lakas para ako na mismo ang mag-aalis sa kamay niya. "What is happening to you Winter?! What are you saying all about?"Hindi ko alam kung dapat ba akong pangilabutan sa sinabi niya o dapat ba akong sasaya dahil kahit papaano ay namiss niya ako? Naguguluhan ako sa mga kinikilos niya. Para siyang walang asawa kung makaasta. I should stay away from him. Sana ay wag kong kalimutan na may nagmamay-ari na sa lalaking kaharap ko ngayon. Pamilyado na yung tao. Magkakaanak na siya. Nakita ko ang pagtiim ng kanyang panga. Parang ngayon lang yata siya natauhan sa mga sinabi niya sa akin. "I ---I am sorry. I was just out of control Raine." he run his fingers through his hair in frustration. Inalis niya ang mga titig sa akin at tumungo na lamang. Nakatitig na siya ngayon sa sahig. "But I honestly missed you Raine. I hope you
Indebted Indebted 25
...It is still you that my heart yearns for, It still you that my eyes long to see,It is still you that my mouth want to taste of,You are seem happy with someone's else arms now,I am loving you still from a distance,Years had passed but my feelings had never changed Same old days...Solemn hearts needs warmth,Closed eyes seek for a tightened gaze,And zipped lips must be touched with care. Old habits never dies. Same old ways never transited. What was been will always remains. The same old shits...The poem made my lips formed into a thin line. Parang nananadya ang pagkakataon. Napailing na lang ako dahil sa nabasa ko. I folded the page and closed the book when I heard several knocks from my door. It was passed 10:00 in the morning when we finally arrived at our destination. I stood up from my seat and made a way through the door. Our conversation didn't ended up so
Indebted Indebted 26
Wala akong pakialam kung nasa ilalim kami ngayon ng araw. Nanatili akong nakatayo sa labas.Hindi ko alam kung ano ang isasagot kay Winter. Will I let him in my life? Will I introduce our child to him? Naguguluhan na ako sa kung alin ang alam kung tama at mali. I must think first. I tried to open my mouth but no words will eventually came out from it. Paulit-ulit na nagbukas-sarado ang bibig ko. I don't know what should I say right now. Idagdag mo pa ang titig niya sa akin. Kahit simpleng "ewan" ay hindi ko mabigkas. Walang boses ang lumalabas sa lalamunan ko. Kinuha niya ang dalawang kamay ko. Hindi niya binibitawan ang mga matang nakatitig sa akin ng maigi. His gaze sends a chill to my system. "Raine, let me---" He was cut off with the voice we hear just aloof from us. "Winter!" dala ang payong para sa proteksyon sa araw ay nakatayo si Max ilang pagitan lang ang layo sa aming kinaroroonan. Ngumisi siya sa amin p
Indebted Indebted 27
I stared myself at the mirror before I decided to go out and proceed to the lobby where Winter had told me to meet him.Habang papalakad ako ay di ko maiwasang tumingin sa labas ng hotel. Kitang-kita ang madilim na kalangitan mula sa labas, senyales na gabi na nga talaga. Maging ang mga ilaw na nagmumula sa mg istraktura at sasakyan ay naaanigan ko na rin.Saka ko lang talaga napagtantong mahigit isang oras rin akong nagtagal sa bathtub para makapagrelax man lang saglit. It is my first day here yet I really want to go home.Hindi ko maiwasang isipin ang aking anak. Paano na lang kaya kung umiiyak si Ash ngayon? What if he's missing me? Paranoid na kung paranoid pero yan ang tumatakbo sa isip ko. Nananabik na akong makita si Ash. Tila pakiramdam ko ay ilang buwan ko na siyang hindi kasama. Heto pala talaga yung feeling kapag ganap ka nang isang ina. Yun nga lang ay hindi ko naramdaman ang presensiya ng isang magulang nung bata pa ako. Ni ama ko nga ay hindi ko m
Indebted Indebted 28
Patuloy pa rin sa pagtakbo sa hindi matinong direksyon yung isipan ko ngayon. Tila wala akong naiisip na paraan para gumawa ng excuse. Sige pa rin sa pagtibok ng mabilis itong puso ko. Why does it happened so soon? Natatakot ako sa pwedeng mangyari. Natatakot ako na baka ay kukunin niya si Ash sa akin. He has a power over everything. Sobrang advance ko mag-isip at tila nakakalimutan ko nang sumagot sa mga tanong niya. I can't afford to loss my baby. Naiinis ako sa katangahan ko. Nagkaroon ako ng Ash dahil sa katangahan ko tapos ay maari rin siyang kunin sa akin dahil pa rin sa aking katangahan. "I want to see my son." Seryoso niyang sambit habang nakatitig lang siya sa akin ng taimtim. Inoobserbahan ang bawat reaksyon ko sa sinasabi niya. Parang may sariling utak ang ulo ko na kusa na lang itong lumingo-lingo. I shook my head as no as an answer. "Raine, please." Mabilis pa sa alas kwatro ay nahawakan niya ang kamay ko na ngayon ay sobrang lamig sa kaba.
Indebted Indebted 29
Walang tigil sa pag-aalsa itong puso ko. Pilit kong nilalakasan ang aking loob sa bawat paghakbang papalayo sa iskandalo kani-kanina lang nangyari na kinasasabwatan ko. Hindi maiwasang manginig ng tuhod ko dahil siguro ay dala na rin sa kahihiyan na maari kong maani nito kalaunan. I am hesitant whether I should follow Winter or not. Kung susundan ko naman siya ay baka mas lalo ko lang pinatunayan na kabit ako na wala namang katotohanan. Kapag hindi ko naman siya susundan ay wala naman akong ibang alam na pupuntahan o ewan ko na nga ba kung may mapupuntahan ako. "Raine! Get in." Napatingin ako kay Winter na hanggang ngayon ay iritado pa rin ang mukha. Nasa loob na siya ng kanyang sasakyan habang hinihintay akong pumasok. "Bilisan mo. The media is fast approaching towards us." Bigla akong napalingon sa likod ko. Halos nakikita ko na ang mga nag-iilaw na camera na kanilang dala kahit ang layo pa lang nila. Kahit ano mang minuto ngayon ay pwede nila akong
Indebted Indebted 30
Pain. Iyan ang nararamdaman ko ngayon. Unti-unti na akong kinain ng paghihinayang sa aking nakikita. Ganun pa man, I will stand up with my decision. Sapat na sa akin kung anong ugnayan ang mayroon sa amin ni Winter. He is the father of my child. That is all what he means for me. Iyon na lang. Hanggang doon na lang. We already have this kind of settlement. Anytime, pwedeng dalawin ni Winter yung anak namin... wala akong problema doon. Hindi ko ipinagkait sa kanya ang maging ama para kay Ash. Sapat na siguro iyon para maging okay na ang lahat. It is been three months na rin mula nang mapagkasunduan namin ang tungkol dito. And well, they are happily living together. Hindi na rin naman kasi tutol dito si Maxine. She already knew about our child at wala iyong problema sa kanya since magiging mommy na rin siya. She is just making a favor for Ash's sake. I heaved a sigh as I dismissed my sight towards Winter who is carrying Ash at the moment. He seemingly enjoy the
Indebted Indebted 31
"You can. You can always go back to me Winter but only if you'll do the right thing first." Hindi ko na napigilan pang bitawan ang mga salita mula sa aking bibig. Napadapo ang tingin ko muli sa kanya. Hinintay ko ang magiging reaksyon niya. Mula sa mga matang titig na titig sa akin ay ibinaling niya ang atensyon sa paligid namin. Ayaw niyang magtama ang mata namin. Agad akong nanlumo, maybe he just can't do the right thing. Anong gusto niya? Kusa akong sasama sa kanya kahit alam kong hindi pa nase-settled lahat? I closed my eyes. "Winter, don't let me fail this time. You have already ample of times which you have failed me. Ilang beses kang humingi ng chances para tanggapin kita ulit kaya ngayon heto na, tinatanggap na kita ulit. Akin ka." Heto naman kasi ang matagal ko nang gustong sabihin. Heto naman kasi ang totoong gusto ko diba? "Hiwalayan mo siya. Ayaw ko nang may kahati ako Winter dahil kahit kailan walang babae ang gugustuhing maging option.
Pinakabagong kabanata
