Chapter fourty

Nagising ako na umiiyak si Riley kaya agad akong tumayo at nilapitan ito sa kuna niya.

"Riley bakit umiiyak ang baby ko?" Malambing ko na tanong sa kanya at kinarga ko siya.

"Ano ba Serenety patahanin mo nga ang anak mo!" Napatingin ako kay Raphael ng magising siya kaya pinadede ko ang anak ko sa akin kaya natigil ito sa pag-iyak.

"Pasensya na Raphael nagutom lang si Riley." Paghingi ko ng paumanhin sa kanya.

"Marami akong meeting kanina at pagod ako pero makakarinig ako ng ingay sa pagtulog ko!" Galit niya na turan kaya napaiyak ako at umupo na lang dito sa sofa at tahimik na umiyak.

Ilang buwan na ba ang nakararaan mula ng bumalik siya pero nag-iba na ang ugali niya mula noon.

Marami na siyang pinagbago kahit ang ugali niya ay nagbago rin nagsasama kami bilang mag-asawa dahil sabi niya ay ito ang responsibilidad niya bagay na masakit para sa akin.

Pero maraming nagbago sa ugali niya hindi na siya ang dating Raphael ang pinakamamahal kong asawa.

Kapag kaharap naman ang pamilya namin