Chapter thirty

Napangiti ako ng haplusin ni mama ang tiyan ko kahit hindi pa naman nakikita ang umbok ay pakiramdam ko ay buhay na buhay na ito.

"Kailangan mo laging mag-iingat dahil may baby ka na." Nakangiti niya na turan kaya tumango ako at ngumiti.

"Kailan kaya kami magkakaanak ni Henry." Wala sa loob niya na turan kaya napalunok ako at napayuko.

"Magkakaroon rin po kayo." Sabi ko na lang sa kanya, nalulungkot ako dahil hindi niys kami matandaan lalo na ako dahil ng ipanganak ako ni mama ay sabi ni papa ay iyon ang pinakamasayang araw sa buhay nila.

May mga tao nga lang ang nagnakaw sa kasiyahang iyon kaya hindi ko maiwasan na makaramdam ng pagkamuhi sa taong iyon.

Bumalik na naman si Raphael sa Pilipinas kaya medyo nalungkot na naman ako.

"Ayos ka lang?" Tanong ni mama ng mapansin niya na natigilan ako.

"Nami-miss ko lang po ang asawa ko." Nahihiya ko na sagot sa kanya kaya napahagikhik ito at napatakip pa ng bibig.

Bigla akong nahiya at napayuko kaya kinuha niya ang kamay ko at hinawakan ng ma