Chapter 21

Bumwelo ako at malakas na nilundag ang bakod ng academy. Tinungo ko ang kakahuyan at nagtago sa isang malaking puno ng narra para alisin ang mga damit ko at magpalit ng anyo.

Ramdam ko ang panginginig ng buong katawan ko dahil sa galit. Maging ang mga ugat sa sentido ko ay randam ko na.

"I'm starting to understand the fear that you were talking about years ago Rhoegene."

Natahimik ako sa sinabi ni Monique. I was hoping that our bond with Lance would work, pero I shouldn't have gotten my hopes up. I am disappointed.

Naupo ako sa damuhan at pinakiramdaman ang pag haplos ng hangin sa balahibo ko. Inanatay kong kumalma ang galit ko, lalong lalo na si Monique. I can feel na sobrang nasaktan siya.

Akala ko he will be asking me to be with him for real. Naisip ko na din naman na I can't stay alone forever, alam kong kakailanganin namin ang isat-sat. Pero tuwing naiisip ko ang mga sinabi at inasta niya sa harapan ko kanina ay di ko mapigilang