CRISTEPHARIE
The next day, I went to school like usual. But this time, not as the Steff they all had noticed but the old Steff who has been living in peace.
I'm wearing a casual white shirt with a fitted ripped jeans. I have no make-up on, I only had my hair tied in a messy bun. Aside from that, I had my glasses on instead of the lenses.
Also instead of the heeled footwear or doll shoes that I've been wearing, I went to slip on a converse shoes that I used to wear almost everyday before.
"Baby girl, okay ka lang?" Tanong ni Kuya Cristopher nang makita ako.
"Yeah, do I look like I'm not?" I answered as I
JOSHUA "Man, you good?" I snapped back to reality when Kirvie tapped my shoulder.I haven't seen Steff for a while, she's not answering my calls or even my text messages. Of course I never dared to visit their home. First I wouldn't risk their safety and second, ako mismo sa sarili ko, hindi pa sigurado kung kaya ko na bang humarap sa kanila, sa kanya.We're currently on our usual tambayan. The other guys filed a leave with their stay here at school. Nasa empire silang lahat at naghahanap ng additional clues.Steff was an orphan. Ibig sabihin, hindi siya totoong kapatid nila Cristoff at Cristopher. The question is, do they know? Kailangan naming malaman ang totoong pagkatao ni Steff para sa ganoon alam namin kung ano ang tamang aksiyon na kailangan naming gawin. We might be under a very complicated situation right now, she must have hated me but I'm doing
NATASHAIt's 5 am on the clock and first thing which ruined my beauty sleep was a loud banging on my door. Luckily, I already moved out of my parent's place or else, whoever this person wouldn't be able to see the next sunlight. Inis akong bumangon bago padabog na naghilamos. I'm currently renting a single apartment... just for fun. I got bored of mansion and condo life that's why I'm here trying to live a normal average person life. Mas lalong lumakas ang pagkalampag sa pintuan ko, "CAN YOU PLEASE FREAKING WAIT! THIS IS NOT YOUR HOUSE!"Matapos maghilamos, I did my hair as I went to put on a little mascara and lip gloss. After that, I changed from my night gown to
TRIPP AS&JL has been silent this past couple of days. No horrifying gifts, no letters, no threats. Gaya ng dati, mas kabado kami kapag tahimik. Baka mamaya sorpresahin nalang nila kami bigla ng atake. "Let me go! You fucking-" and another problem is this. "Joshua we're doing this for you." "I don't fucking care just let me go!" Kasalukuyang naka-kulong si Joshua sa mansion nila. The numbers of guards has been doubled and they've been given an order not to let Joshua get out of the mansion.
JAMES Walang nagsasalita sa amin buong byahe. Lahat focused, lahat kinakabahan kahit papaano. Nalaman ba nilang sinubukan naming alamin 'yung koneksiyon ni Steff sa kanila kaya sinubukan din nilang dispatyahin yung ebidensiyang pwede naming makuha? At paano nila nalaman ang plano namin kung sakali ngang sila yung umatake doon? It took us 10 minutes until we entered an arch made of stone. Sa taas noon, mayroong isang wooden plate kung saan naka-ukit ang pangalan ng lugar. BLOSSOM HOPEHome of the OrphansEst. 1986 The place was quiet and the at
JOSHUA The sunlight peeking from the curtain blinds and the gentle hands caressing my hair fetched me out of dreamland. I tried to slowly sit as a skull-breaking pain knocked on my head. "Okay ka lang?" Isang pamilyar at mahinhin na boses ang umagaw sa atensyon ko. I tried to clear my visions as I tried to turn and look at her, "Ate." Her eyes were full of worries and it was puffy, "Have you been crying?" She shook her head as she smiled, "No." "Don't lie to me, Ate. Your face tells me that you have been. Is it because of Toffy? Nakipag-hiwalay nanaman ba siya? Nangbabae? That jerk-" I immediately stood up and was already ready to leave the room when that headache knocked me out again causing me to fall on the floor, "Fuck!" "Calm down, Joshua. Calm the dow
NASH"Ito si sister Faniah, kung tawagin namin madre Paneng. Siya ang namahala sa bahay ampunan ng siguro may ilang dekada din. Nitong mga nakalipas na dalawang taon siguro, natagpuan siya ng mga kapamilya niya. Edi ayun pilit siyang iniuwi. Nakakausap padin naman namin siya kaso minsan nalang."Kasalukuyan kaming nasa sala ng mansion kung saan nagtipon-tipon na ang lahat. Medyo gabi na rin kaya napagkasunduan na namin nila James at Tripp na dito na matulog gaya ng suggestion ni Sister Merelda. Kung tutuusin, hindi naman dapat kasama sa misyon na ito sina Aldren at Jinn pero dahil epal sila, ayan! Nakikisiksik sila sa amin.Ngayon, nakaligo na at nagamot na ang sugat at p
NASH"Are you ready?" Tanong ko kay James habang pareho kaming nakatitig sa hindi kalakihang bahay na nasa harapan namin.It was an old styled house that looks like homes from the spanish era. The atmosphere was peaceful and has been releasing the calming province vibes.Malawak naman yung lote na napupuno ng mga pananim. They had fence that was made of wood, even the gate was made of wood.Matapos maayos na iparada 'yung sasakyan, sabay kaming naglakad ni James papalapit sa gate na kahoy. Hindi na sumama yung iba dahil we have decided na tutukan nalang nila sila Steff. Kaya naman na namin to.Marahang umak
JAMES"Pwede niyo po bang ikwento sa amin kung paano niyo po nakilala si Sora?"Alam naming mejo nahihirapan si Madre Paneng na alalahanin ang mga bagay bagay pero desperado na talaga kami.Luckily, ngumiti siya amin bago sumagot ng "Oo naman." Bago nagsimulang magkuwento."Isang maaliwalas na araw noon. Ikatlong linggo ko na sa Blossom Hope. Kakaibang saya din ang nagsusumiksik sa dibdib ko sa pagkat sa wakas, nagkaroon na din ako ng bahay ampunang ako ang mamahala. Masisigla at magagalang ang mga batang napunta sa amin. Kahit pa maliit lang ang bahay ampunan, masaya kaming nagsasama-sama sa ilalim ng bubong na iyon.Unang araw sa ika-apat kong linggo, isang hindi inaasahang pangyayari ang agad na sumubok sa akin. Tahimik akong nagsasampay ng mga damit