Share
CHAPTER-68
SaturnNot edited. May pasunod buoin ko lang.
Kaugnay na kabanata
KIDNAPPED CHAPTER-69
HOPE "Kumusta na ang pakiramdam mo?" his voice is soft yet so manly. Napayuko ako at nag-init muli ang mga mata ko. Siguro nga, naghilom na ng kaunti ang mga sugat ko sa katawan, pero mentally?Naroon pa rin at parang lalong tumitindi pa ang hatid na kirot. Mas humihiwa sa buo kong pagkatao. Pati sa aking kaluluwa. Parang sugat na habang tumatagal lalong lumalalim, nagdurugo at kinakain ang buo kong sistema. Muli, agad nanlabo ang mga mata ko, napahawak ako sa tiyan kong ngayon ay nagnipis na.I missed my baby being here inside my tummy. Napakasakit, dalawa agad ang kinuha sa akin.Ni hindi ko man lang sila nakita bago sila inilibing... Daniel... Ni hindi ko siya nagawang pasalamatan sa lahat ng sakripisyo niya para sa akin. Nanginig muli ang labi ko, ang sakit ay umataki at mas nakakawala ng tino. Sumigaw ako ng iyak. Dahil kung hindi ko ilalabas sasabog ang dibdib ko sa umaapaw na sakit.I cried like no tomorrow. Iyak na punong puno ng pait. Kapag nailabas ko ba lahat ng
KIDNAPPED CHAPTER-70
THIRD POV"Yoohoo!!!! Hide as you can, sweetheart!" He laughed like crazy. Her chest is panting. Kanina pa siya tumatakbo at panay ang tago. Naliligo na siya sa pawis at nanlilimahid na rin ang itsura. Sugatan na rin siya. May tama siya sa isang hita. Daplis lamang iyon ngunit malakas pa rin ang tagas ng dugo niya. "I will come to get you!" His laughs added more sinister feeling to her skin. Lumaki ang mga mata niya, when she heard the scratching sounds of his katana kissing the floor. Ang boses at yapak nito'y papalapit nang papalapit sa kinaroroonan niya. Sinasadya niyang iparinig kay Robie ang nakakakilabot na talim ng kaniyang katana na siyang ginagamit nito madalas sa pagpaslang ng kaniyang mga kalaban. "Nasaan na sila, bakit sobrang tahimik?" she murmured and cursed. Then winced in pain.Ubos na ba ang kaniyang mga tauhan? Damn it. Mga walang silbi talaga. Lalo siyang kinabahan at napuno ng takot."Wala ka nang matatakbuhan, Robie. Come and surrender your life to me,
KIDNAPPED CHAPTER-71
HOPE Hindi ko alam kung makakaramdam pa ba ako ng awa para sa kaniya. Mas nanaig sa akin ang galit at matinding pagkamuhi. Medyo nag-iba ang itsura niya. Halata ang kawalan nito ng tulog nang kung ilang gabi. Magulo ang buhok nito at tila wala pang ligo. Nangingitim ang ilalim ng mga mata niya at medyo humigpis din ang mukha niya. I wonder if nakakain pa ba ito. Parang hindi na.Gusot gusot pa ang damit niya. Pero matatag ko siyang hinarap, ayaw kong makaramdam ng awa. "Pakawalan mo na ako Sin! Ayaw kitang kasama! Ayaw kitang makita! Mahirap bang intindihin 'yon?! Namumuhi ako sa 'yo!" Puno ng galit kong sabi. Nakakahiwa ang pinukol kong tingin sa kaniya. Umaalon ang dibdb ko sa sobrang galit. Umiwas ako ng tingin nang makita ko na naman ang sakit na nakabalatay sa kaniyang mga mata. Nakaupo ako sa gilid ng kama. Lumapit siya sa akin pero napausog ako. Nag squat siya para magpantay ang mga mukha namin. Ayaw ko siyang tingnan. Ayaw kong makita ang mga mata niyang puno ng k
KIDNAPPED CHAPTER-72
HOPE"Handa na ang lahat, Mine. Aalis na tayo bukas na bukas rin." Yon agad ang bungad niya sa akin, pagkabukas ng pinto. Napasulyap siya sa pagkaing nakapatong sa maliit na mesa na kahit anong gutom koy hindi ko nagawang galawin. "Hindi kapa kumakain? Mine, please you need to eat, kahapon ka pa hindi kumakain man lang..." Hindi ko pinansin ang pag-aalala niya. Ang mga mata niya sa akin ay puno ng pakiusap pero binaliwala ko. I was so bothered by the thought na mailalayo niyang muli ako. Naalarma ako sa una niyang inihayag. Ano raw, aalis na kami? At bukas na? At saan lupalop na naman kaya ng mundo niya ako ulit dadalhin?Shit. Kailangan kong makaalis rito. Kung mailalayo niya akong muli, hindi pa rin ako sigurado kung makakabalik pa rin ako. "Sin, ayaw kong umalis... Ayaw kong iwan ang pamilya ko... Please, let me with my parents." Pakiusap ko.I have no fvcking choice, but to beg him.Try to convince him. Malamlam ang mga mata niya akong pinagmasdan. Nagkaroon ako ng pag-as
KIDNAPPED CHAPTER-73
HOPE "No. Please... Don't leave...Just stay with me," he looked at me. Hindi ko maaninag ang mukha niya but, I know he's very sad. Parang sinasaksak ang dibdib ko sa sakit habang nakatingin sa kaniya. I shouted his name repeatedly na parang mawawalan na ako ng boses. I stopped him from leaving me pero nagpatuloy lamang siya sa paglakad palayo sa akin. "Please, don't go! Please!" I sobbed. Pumaling paling ang ulo ko. Ang imahe niya ay unti-unting naglalaho sa hangin.Damang dama ko ang sakit nang iwan niya."Sin!!!" Napabalikwas ako ng bangon. Nanlalaki ang mga mata kong hilam sa luha. Habol ko ang aking paghinga. Ang kirot sa dibdib koy damang-dama ko. Naninikip... The same dream... Again...Hinawi ng palad ko ang pawis sa aking noo, pati ang aking mga luha. Pinawisan pa rin ako kahit pa nga bukas naman ang aircon. Ang hikbi ko ay naroon pa rin... Paulit-ulit na lang akong minumulto ng nakaraan ko sa aking panaginip. Noon, nanaginip rin naman ako pero hindi gano'n kadalas.
KIDNAPPED CHAPTER-74
HOPE Nakaupo siya sa pang-isahang sofa. Magkasalikop ang kamay. Bahagyang nakayuko. Agad kong napansin ang mga mahahaba niyang mga binti. He's wearing a black business suit. Ang panloob niya'y puti na polo.Wala siyang suot na kurbata at ang polo niya'y bukas ang dalawang botones mula sa bandang leeg. Nanatili ang mga mata ko sa kaniya. I waited, I waited for him to look at me. Or kahit i-angat lamang niya ang paningin pero hindi niya ginawa. Hindi niya ako tiningnan. Hindi ko pa man nakukumpirma kung talangang siya nga siya pero nasaktan agad ako sa tila pangbabaliwala nito sa akin at kawalan ng interest. Napalunok ako. Bahagyang uminit ang sulok ng mga mata ko. Ang mga kasama niya ay pawang mga nakatingin sa akin. Tatlo sa kanila ang may tipid na ngiti sa labi ang isa naman ay bahagyang nakangisi. Tumikhim si Dad. Pinisil naman ni Kuya ang balikat ko. Natauhan akot napakurap. Tiningala ko si Kuya Ivan."E-uuwi mo pa ba ang mga bata? Mahimbing na ang tulog nila sa taas. Di
KIDNAPPED CHAPTER-75
HOPE Tumawag ako sa mansion para ipaalam na male-late ako ng uwi. Gusto ko sanang tanungin kung pumunta roon ang ama ng mga anak ko pero pigil ko ang sarili dahil sa sama ng loob sa patong patong na dahilan. So, 'yong mga bata lang ang kinumusta ko. Pero hindi maiwasan na ibalita rin sa akin na nagpunta nga siya sa mansyon. "Oo hija. Huwag kang mag-alala sa mga bata dahil nakakain sila ng maayos. Nandito ang daddy nila kaya iba ang energy nilang tatlo. Naku, mahihirapan na naman umalis 'to mamaya lalo na't laging nakakarga at tila ayaw nang bumitaw ng bunso mo." Iba ang energy nila? Uminit ang dibdib ko at the same time sinundot ako ng pangamba. Naalala ko ang lungkot ni Silverlyn kaninang umaga. Halatang sabik na sabik ang mga anak ko sa presensya ng ama nila. Nasasanay na sila sa presensya ng daddy nila sa napakaikling panahon. Nararamdaman kong mas gustong bigyan ni Sin ng oras ang mga anak niya pero sa akin wala na. Ayaw na niya. Pero dapat ba akong maging masaya kahit
KIDNAPPED CHAPTER-76
HOPE Tiningnan niya ang ayos ko. Lalong nagdilim ang mukha niya. Parang nakakita ba ng mali. He hissed. "How did you manage to wear such a short dress? I didn't raise you that way, damn it." Tinapunan ko siya ng hindi makapaniwalang tingin. Desente pa rin naman ang suot kong dress kahit lamopas tuhod ang haba nito. Anong gusto niya? Ang liit ko na nga, gusto pa yata niya mahabang dress ang suotin ko!'Di Manang na ang naging dating ko niyan!Hinawakan niya ako sa siko at mabilis na iginiya papuntang elevator.Nakaawang ang mga labi kong tiningnan si Sunny. Oo ngat kasalanan nito kaya siya nasuntok ni Sin. Pinagpapasalamat kong dumating ito sa tamang oras dahil kung hindi, ay baka kung ano na ang nagawa ni Sunny sa akin lalo na't lasing na ito. Gano'n pa man, hindi pa rin puwede na iwan na lang namin si Sunny sa ganiyang sitwasyon. Baka napaano na ito dahil sa matinding pagkakasuntok ni Sin sa kaniya. Nakahandusay ito sa sahig ay parang hindi na humihinga. Pinigilan ko Sin sa
Pinakabagong kabanata
