Kabanata 41
Truth and Lies
No one warns me about him, not even about the pain he could cause me. Apparently, he hold a big part of my life that he’s free to take away or not, but I hope he choose the latter— that’s what I was always praying before—that even after he rejected me repeatedly that night, I always include him to my prayers.
“Are you hungry? I’ll cook something for you,” marahan niyang sambit sa’kin habang yakap-yakap pa rin ako.
Tamad lamang akong tumango sa kaniya at hinayaan na siyang pakawalan ako—kahit na gusto ko pang manatili ang yakap niyang iyon sa’kin.
“Are you okay? What
Special Chapter VIISinundan ko ng tingin si Aya na naglalakad patungo sa locker room kasama si Asher at Miko. Bigla na naman akong nainis nang makita ko ang lalaking 'yon. Likod pa lang niya ang nakikita ko pero inis na inis na ako.Bakit? Kasi ginugulo niya ang utak ko. Ginugulo niya ang buong pagkatao ko. Hindi ko maintindihan kung bakit. I just can't believe it! Wala pang apat na buwan kaming magkakilala, kaya na niyang guluhin ng ganito ang sistema ko?Mabilis akong naglakad papunta sa kanya saka binatukan siya ng malakas. "What the hell?!" sigaw niya at bumaling sa'kin.Hindi na kami napansin ng dalawa dahil nakapasok na sila sa locker room. Nakita ko ang pagbabago ng ekspresyon niya. Mula sa galit ay lumambot at bumalik na naman sa makulit na ekspresyon. "Justine! Ano na naman 'yon?" natatawa niyang tanong sa'kin.Tumaas ang kilay ko nang lumapit siya sa'kin kaya hinila ko na agad siya sa tainga niya. "Aray! Jus
Kabanata 42Sick[Warning: SPG]“I’m sorry, ate. Kung puwede lang talaga ay mas gusto kong manatili rito dahil inaabangan ko rin ang paggising ni kuya,” sambit ko sa kaniya nang saglit na lumabas siya mula sa ICU.Nginitian lang niya ako nang malungkot saka tumango at naupo sa tabi ko.“I understand, AJ. It’s for your own good especially Zick. Don’t worry, naniniwala akong malapit na siyang magising on of these days,” determinado niyang sagot sa’kin kaya napangiti ako.Saglit pa akong nakatitig sa kaniya hanggang sa bigla na lamang siyang humagulhol kaya naalerto ako. “Ate&
Kabanata 43 Stopped "Ayos na ang pakiramdam mo? Bakit ang bilis yata?" I heard Caleb asked Kiel when we go downstairs. Ramdam ko agad ang pag-init ng buong mukha ko nang maupo ako sa tabi ni Lynne. Hinawakan ko na lamang ang tiyan niya nang sa gano'n ay kumalma ang puso ko sa pagwawala. "Maayos naman ako," dinig kong sagot ni Kiel. Bakit ba ang lakas ng boses nila pag nag-uusap? Nakakairita. "Really, huh? Inaapoy ka ng lagnat kanina lang tapos ngayon ay maayos ka na?" Caleb mockingly said to him kaya halos lapitan ko siya para sapakin lamang. "Tita called me, tinanong niya kung nasaan na kayo," Lynne said to me while still caressi
Kabanata 44 Lost The hardest part of being alone is the feeling that there's a possibility where a lot is likely to change once you get used to being alone. That maybe when someone comes into your life who is ready to be with you at your darkest times, you will not accept them because you are more peaceful even when you are alone. Pero kung 'yong taong 'yon ay iiwan ka at hindi ka na mababalikan pa kahit na anong gawin mo, that's when you regret everything. Because missing someone from heaven is the worse feeling than missing someone that is still alive. I could feel the enveloping cold air as if it were hugging me. It was late at night and just as I was feeling, I could feel the sadness of the night. It is so glo
Kabanata 45 BetrayalPinagmasdan ko ang lahat ng naroon. Karamihan ay ang mga malalapit kay kuya at ang iba ay mga relatives na. Nabaling ang tingin ko sa pamangkin kong limang-taong gulang. Nakakapit ito kay Ate Jamilah at bagsak ang balikat na nakatingin sa harapan kung nasaan ang daddy niya. Napasinghap ako nang makita ko kung paano nito niyakap si Ate Jamilah at doon tuluyang umiyak. She knows what was happening. She's aware by her surroundings. Alam niya kung anong nangyari sa daddy niya. Naiintindihan na niya kung ano ang mundong naghihintay sa kaniya at ang pakiramdam kung gaano kasakit mawalan ng tatay. And this feelings sucks. Big time. This should be illegal but what should I do to prevent this from happening again and
Quick story telling about how I created VOICELESS DuologySo, basically, Voiceless Duology is originally a one book only and it is a fan fiction. Way back 2015 when I created this one and I can still remember its old title which is UNHEARD with 50 chapters. Me and my best friend is a die-hard fan of Australian rock band called 5 Seconds of Summer. She’s also a writer and she’s the reason why I created this story of mine. The vocalist of the band is her bias and mine is the bassist. One day, she requested to me, “Gawan mo nga kami ng story ni Luke.”—the name of the vocalist. Bilang isang mabait na kaibigan, I followed her. I first published it on Wattpad at natapos ko siya by 2016 and revised it in 2017. Imagine, napagtripan lang isulat noon, unti-unti nang nakikilala at nababasa ng lahat ngayon—may bonus pang pera!
Kabanata 46 Voiceless "Acel! Acel... please, wake up. Don't fucking close your eyes!" I heard Kiel's frustrated voice. Sa kabila ng mga putukan na naririnig ko sa paligid ay ang boses niya ang nangibabaw lalo na nang magpakawala ito ng malulutong na mura. "Fuck! Fucking call an ambulance, now! May tinamaan dito!" sigaw niya ulit. Dahan-dahan kong iminulat ang mga mata ko. Napangiwi ako nang maramdaman ko ang matinding sakit sa kaliwang dibdib ko. Sobrang init nito na tila unti-unting nasusunog. "K-Kiel..." I tried to call him and reached for his hand but I am too weak. Maya-maya pa ay nagmura muli ito bago tuluyang bumaling sa'kin. Nakita ko a
Kabanata 47 Grief Nabaling ang tingin ko kay Kiel at sa anak kong mahimbing na ang tulog sa sofa malapit sa kama ko. Dahan-dahan akong umupo upang mas makita sila nang maayos. Napangiti ako habang pinagmamasdan silang dalawa. Na kahit ang pagpikit ni Kiel habang tulog ay kuhang-kuha ni Zick. Manang-mana. Ang hugis ng mukha, tangos ng ilong, kutis, ang mapupula nilang mga labi, lalo na ang mga mata. Hindi ko alam kung anong ginawa ko sa past life ko para magkaroon ng ganito kagandang pamilya. Kung nabuhay lang din siguro ang kambal ni Zcik ay magiging mas masaya. Kung nabubuhay pa siguro ang mga taong nawala nang dahil sa nakaraan ay