Chapter 39

Nakangiting pinagmasdan ko ang mga pulang rosas na hawak ko ngayon at dahan-dahan na inilagay ito sa tabi. Lumingon ako sa gawi ni Lorenzo nang tawagin niya ako.

Paglingon ko sa gawi niya ay agad ko napansin ang mga gwapo at matamis niyang ngiti habang tinatawag ang aking pangalan. Ngayon ko lang naramdaman na masarap pakinggan ang aking ngalan kapag siya ang bumibigkas ng bawat pantig ng akong ngalan.

Nagtagpo ang aming mga mata at atomatiko nagkaroon kami ng sariling mundo. Tanging siya at ako lamang ang aking nakikita at parang nabura lahat ng mga tao sa aming paligid.

Hinawak ko ng mahigpit ang aking dibdib dahil sa mabilis na tibok ng puso ko na parang makakawala ano man ang oras. Ramdam na ramdam ko rin ang pag-init ng aking pisngi ng hinawakan niya ang aking kaliwang pisnge gamit ang kanang kamay niya.

Hindi ko maiwasan na hindi damahin ang init ng kanyang palad na nagbibigay ng pakiramdam sa akin na para akong ligtas, masaya at kontento sa piling niya.

Hindi nagtagal ay unti-u