Nasa store La Mia ako. Hinihintay ko si mama. Hiro texted me to wait Mom here. Kasama ko ngayon si Mommy, ang nagpalaki sa ‘kin. Nang kinausap ko siya no’ng umuwi ako, hindi rin siya makapaniwala na buhay ang kakambal ko at si mama. Pareho kami ng reaction nang malaman ang katotohanan. She wants to come with me so sinama ko siya. Noon pa man, matalik na silang magkaibigan ni mama kaya hindi siya nag atubili na tanggapin ako at alagaan. “Anak, kamusta na ang itsura ko? Ayos lang ba?” natawa ako dahil hindi ko na alam kung pang ilang beses na niya itong sinabi sa ‘kin today. “Yes Mom. You look great!” I kissed her forehead dahil kitang-kita ko na kinakabahan siya. I told her many times na hindi dapat siya kabahan but I guess hindi niya talaga kayang pigilan. “Mom, it’s alright. Breathe,” wala pa si mama pero naiiyak na siya. She’s really emotional. Nasabi niya sa ‘kin na maiintindihan niya kung sasama ako kay mama this day but I promise her na kahit anong mangyari, hindi ko sila iiwa
“Samantha?” napanganga ako nang kilalanin siya ni Hiro. Magkakilala sila? Pero paano? Nagpapalit-palit ang tingin namin sa kanilang dalawa. Agad lumapit si Atlas sa mama niya, kitang-kita ko ang pagsunod ng mga mata ni Hiro sa bata.“Why are you here? Umalis ka na. Bakit mo ba kami hinanap? Nananahimik kami ng anak ko dito.” Sabi pa ni Samantha na tila ay takot na takot habang kaharap si Hiro.“Anak?” tanong ni Hiro at bumaba ang paningin niya kay Atlas na karga na ni Samantha.“Sinong ama ng anak mo? Tanong ni Hiro pero bago pa man siya sagutin ni Samantha ay tinalikuran na siya ng kaibigan ko kaya hinabol niya ito pinigilan sa kamay.“ANO BA HIRO? UMALIS KA NA!” Sigaw ni Sam kung kaya ay nagulat si Atlas dahilan kung bakit umiyak ito. Hinanap ng mata ko si Eve at hawak na siya ni Shia ngayon.Pumagitna ako sa kanilang dalawa. “Umalis ka muna, Hiro.” Malumanay na sabi ko. Nakita ko ang galit at pangamba sa mga mata ni Samantha kanina nang makita niya si Hiro.“But-““Please,” pakiusa
“Salamat, Sam.” Kasalukuyan niya akong tinutulungan ngayon para ihanda ang mga dadalhin ko sa outing namin ni Hiro at ng anak namin sa dagat.“Ano ka ba, ayos lang iyon.” Aniya at ngumiti.“Kailan ba siya babalik?” hindi ako nakasagot dahil sabi ni Hiro, matatagalan pa bago siya maka-uwi dito. “Hindi ko alam, Sam. Hope makabalik siya dito, agad.”“Huwag ka malungkot. Nandito naman kami lagi for you.” Mabuti nalang at nandito sila. Dahil sa kanila, pakiramdam ko ay makakayan ko lahat.Nang maihanda na namin lahat, nakita ko si Hiro na nakikipaglaro sa dalawang bata. Malapit si Atlas sa kaniya dahil siguro ay kadugo niya rin ito.“Bye Mommy, bye uncle, bye Eveee….” Natawa ako at humalik sa pisngi niya. “Bye, baby.”“Bye, buddy!” Nag apir pa ang dalawa na para bang magbarkada lang saka ginulo ni Hiro ang buhok nito.Nagpaalam kami kay Sam saka umalis. Karga ko si Eve habang inaayos naman ni Hiro ang mga gamit niya sa compartment. Hinintay namin siya ng anak niya na makapasok sa loob.“L
Another day, another life. Isang linggo na ang nakalipas mula nang umalis si Hiro. “Sam, pupunta ka mamaya sa farm?” “Pagkauwi natin. Bakit? Gusto mong sumama?” Umiling ako. “Hindi, nagtatanong lang.” Sagot ko at kinuha ang dalawang bata sa sofa na naghihintay sa amin. Nang mapatingin ako kay Atlas, nakikita ko na talaga ang mukha ni Liro sa kaniya. “Tayo na nak,” aya ko sa kaniya at saka naman siya humawak sa kamay ko saka bumaba sa sofa. Bitbit na ni Samantha ang mga gamit ng dalawang bata. “Bakit ka pa ba magta-trabaho e ‘di ba nag iwan si Hiro ng milyones sa ‘yo?” natatawang sabi niya. Bago umalis si Hiro, nag deposit siya nang pera under my name sa bangko. Enough na para buhayin kami ni Eve nang sampung taon. “Ma bo-bored lang ako dito and besides, para iyon sa kinabukasan ni Eve. Hindi pa kasi kami pwedeng magpakita sa kanila.” Natahimik si Sam. She didn’t ask me any further questions but sa mga tingin niya minsan, nabibigyan ko nang kahulugan. “Andrea,” tumitig siya sanda
After 3 years, “Andrea, tayo na?” napatingin ako kay Sam at tumango. Sinirado ko ang bag ni Eve na nilagyan ko ng cookies at juice dahil first day niya ngayon sa school. “Nasaan na ba ang anak ko, Sam?” natatawa kong tanong sa kaniya. Hindi ko makita kung saan na naman iyong nagsusumulpot e. “Panigurado, kasama na naman iyon ni Atlas. Alam mo naman ang dalawang magpinsan na iyon, hindi mapaghiwalay.” Napabuntong hininga ako dahil mukhang iyon nga ang dahilan kung bakit wala ang isang iyon dito ngayon. “Eveeee,” sigaw ko sa labas. “Eveeeee…” tawag ko ulit. Nakita ko si Luca na papunta sa gawi ko at nakangiwi siya nang maabutan akong nagsusumigaw. “Luca, anong ginagawa mo dito?” tanong ko sa kaniya. “To visit,” aniya. “Nasaan na naman ang anak kong makulit?” natatawang sabi niya. Bumuntong hininga ako at tumingin sa orasan. “Oh, Luca. Ang aga mo yata bumisita dito.” Sabi ni Sam habang nilalabas ang isang plangganang labahin. “Of course Sam. First day ngayon ng dalawang anak ko ka
"What do you want?" tanong ni Luca nang makaupo na kami sa isang round table. If you're asking, hindi si Luca ang katabi ko. Same what happened last time. Si Agui ang tumatabi sa 'kin sa upuan.Naririnig nalang namin si Luca na nagmumura pero hindi siya pinapansin ni Agui. Konti nalang iisipin kong sinasadya ito ni Agui e."Kayo na bahala. Kahit ano lang." Sabi ko at tumingin sa interior design ng resto na ito."Ikaw na bahala, Luca. Kung ano kay Cassandra, I mean - Andrea, ganoon na rin akin." Napatingin ako kay Agui nang marinig na sinabi niya ang pangalan ko. Paano niya nalaman?Napaawang ang labi ni Luca at akmang babatukan si Agui nang tumingin ako sa kaniya at ngumiti rin.Walang nagawa si Luca at siya na ang nag order ng kakainin namin. Walang waiter dito, ikaw mismo ang kukuha ng inorder mo sa counter."Agui,""What?" Pinagliitan ko siya nang tingin. I smell something weird on this guy. May nalalaman ito sa akin e. Tumingin ako sa gawi ni Luca at nang makita na hindi siya nak
Nasa port kami ngayon. Kasama namin ang lahat ng squad para ihatid si Samantha sa dungan ng barko dahil pa paalis na siya ngayon. Hindi alam ng lahat ang dahilan kung bakit aalis si Sam. Ang alam lang nila ay aalis si Samantha pa bisitahin ang mga kamag-anak niya. Speaking of, hindi ko rin alam kung nasaan ang kamag-anak niya. Sam didn't mention her family to me. Umiiyak na si Atlas at tila ay gustong sumama sa ina. This is the hardest thing lalo na't pareho naman kayong mag-ina ayaw mawala sa isa't-isa. It's obvious that Sam didn't want to leave pero siguro nanaig sa kaniya ang kagustuhang makilala ng anak ang ama nito. Hawak ni Luca ang anak ko. Hawak ko naman si Atlas na umiiyak. Himala nga't hindi nagsalita itong anak ko. Nakatingin lang siya sa kuya niyang umiiyak. Nang oras na para umuwi, sa akin naka-kandong si Atlas. Hini-hele ko siya para makatulog. Pinupunasan ko ang mga pawis niya sa noo at ang mga luha sa pisngi. "Kawawa naman itong apo ko," sabi ni Nay Rilang na nasa
Kasama ko si Felicity ngayon. Nasa isang coffee shop kami malapit lang sa school. Four years din kaming hindi nagkita. Hindi pa rin siya nagbago, in fact, mas gumanda pa nga siya. Kanina, sa harapan ng room ni Atlas, she called me Cassandra bagay na ikinakaba ko. Atlas didn’t know my real name. Hindi ko alam why until now I hold onto what Hiro promised me that day. Noong tumawag ako sa kaniya, hindi siya nakasagot. It’s a woman voice and kinda familiar to me. I don’t want to overthink but ang hindi niya pagbalik dito ang kompirmasyon ko na may iba na nga siyang kasama abroad, na niloko niya ako at ni Eve. Halos mabaliw ako that tme kakatago sa nararamdaman ko. Hindi okay si Eve that time, may panahon pa ba ako para panghinaan ng loob? Suprisingly, ang taong lagi kong nasasabihan sa lahat ng sakit at nakakita sa pag-iyak ko nong araw na ‘yon ay si Agui. He may not be expressive but he’s areal friend. Siya lang ang nakakaalam ng lahat dahil siya lang naman ang taong konektado sa buhay