He came to a halt and gave her a lethal gaze. "It doesn't matter what excuses you give them. I only want a nice outcome, whether you murder yourself or whatever it takes to gain her trust. Is it apparent what I'm saying?" he inquired, his voice warning, even though he was wearing a helmet, you could feel the danger aura around him.
“Anyone there, escort the guest out!” he yelled at his men outside the training room.
"Let's go for another round, Nate!" requesting for another round. Kaito was being suspicious about his movements, and he had no choice but to hide. Someone just sabotaged his plan four days ago, and it's making him simmer with rage. He assumed it was Kaito, therefore it was someone. Kaito's acting wife allegedly sabotaged his plan, causing him to go insane, according to Luisa.
D I A B L O H O T E L Kaito's Safe house. Nakatitig lang si Anna sa nagpapaliwanag na si Luisa tungkol sa nangyari habang nakahalukipkip itong pinaniningkitan ng mata. Pinaliwanag niya na trinaydor siya nito upang paniwalaan si Ketsume na sa kanya ang loyalty nito at kailangan niya siyang traydorin para sa nakakatanda nitong kapatid na babae na matagal niya nang hinahanap na ang pangalan ay Vina. “So, sinasabi mo na 'yong sampal na ginawad sa akin ni Kulugo ay palabas lang?” Masama ang tingin ni Anna kay Kulugo na tinaasan lang siya ng kilay, tiim ang bibig. “Hemp,” sagot ni Kaito na antok na antok sa pakikinig kay Luisa na nakaluhod sa harapan nila habang sila Kaito, Kenzo at Anna ay nakaupo sa mag
Lason mong halik.Nakalagay sa dibdib ko ang aking kamay nang makapasok ako sa kuwarto dahil sobrang bilis ng tibok nito. Naghahabol na rin ako ng hininga at ang kalamnan ko ay nangingig sa kaba at kilig, ang mga bulate ko sa tiyan ay parang mga kiti-kiting lumalangoy.“Are you mocking me? Even though our marriage is just a contract, still I’m your damn husband, Anna. No one owes you except for me. You’re mine alone until your sister returns to me. You are tied to me. Try to mock me again, I’m gonna kiss you until your lips bleed.” Uminit ang pisngi ko nang maalala ko na naman ang galit na boses nito lalo na 'yong hahalikan hanggang sa mapadugo niya ang labi ko.
“Mickey, son!” A woman who's also in her 40's shouted, she was also laying on the cold floor, full of bruises all over her face and body and her lips were bleeding from abusement. The cause of this tragedy is none other than his father I think, but he doesn’t deserve to be called as a father.Nanghihina man ang mama ni Mickey ay nasubukan pa rin niyang tumayo at lapitan ang anak niya na tinamaan ng bala ng baril hawak-hawak ang tiyan kung saan siya tinamaan upang mapigilan ang pagdaloy ng dugo.“Son, are you okay?” his mother cried, shaking. Mickey shook his head to answer her, this is nothing to him. Jeez. This guy is really…“I’m sorry, son. I’m sorry. This wouldn’t happen if it wasn’t bec
Napalingon ako kay Joseph na nag-abot sa akin ng sandwich at ng maiinom. Matapos kong madala si Mickey sa ospital ay tinawagan ko siya na rito na lang kami magkita dahil hindi ko maiwan si Mickey lalo na't iyon ang binilin sa akin ng mama niya, ang huwag itong iwanan hangga't maaari dahil takot siyang mag-isa—lalo na't iniwan niya ito at sumama sa asawa niya. “Are you surrounded with your thoughts? Are you still thinking about the guy inside? Didn’t the doctor said he’s already safe? Why are you still worried about him, huh?” his forehead knitted. I took a deep sigh. “I don’t know to myself either.” I scoffed. “Should I be happy that I’m starting to have care to other people or maybe... I’m really starting to be normal like it should be?” He smiled a
Naramdaman kong napaupo ito nang maayos at napatingin sa akin. Hindi ko man makita ang reaksyon niya pero ramdam ko ang pagkunot ng kanyang noo. Kaya bago pa niya ibuka ang kanyang bibig ay inunahan ko na siya. “Tomorrow is your flight, right?” I opened my eyes and asked and looked at him after I asked that question. Tinanggal niya ang tingin sa akin at malalim na nagbuntong hininga. “Yeah. 8 am on same airport where they picked me up.” Tumango-tango ako. “Best wishes. Have a safe flight, I can’t send you off since my friend just got operation, so I can only accompany you today,” usad ko nang tapikin ang braso niya na ngayon ay nakatayo na ako sa harapan nito. Umangat ang paningin nito sa
Kaito, ex-wife. “Ey, don’t you think Mr. Black is being possessive to you? Look, he even dared to kiss you in public. Ah, nice one, buddy. Your relationship with him is getting closer. Or did—”Marahas kong binagsak ang kutsilyong hawak ko sa pagbabalat ng mansanas na ikinagulat niya at ni Ethan na pinaghahandaan siya ng pagkain na binili namin ni Kuya Ethan kanina sa baba dahil nga gutom daw ito at ayaw ng pagkain sa ospital. Kaso mukhang ‘yong pagpunta ko rito ay isa pa ‘atang pagkakamali, kung hindi lang sa bilin ng mama niya ay hahayaan ko na silang dalawa ni Ethan dito na magsama total ay mukha naman magkasundo ang dalawa. Psh.“Kung kakain ka, kumain ka na lang hindi ‘yong kung ano-ano ang lumalabas sa bibig mo. Mukhang hindi dapat sa tiyan ang tinamaan sa‘yo e, dapat sa bunganga total wala namang kwenta ang lumalabas diyan,” matigas ang boses ko bago naglakad sa kanya dala-dala ang platito na may lamang mansanas na binalat ko para sa kaniya dahil ang unggoy ay ayaw daw kumain
Mukhang napatigil at nawala siya saglit sa sarili dahil sa biglang tanong ni Ethan, marahil naalala niya ang nangyari sa kanilang pamilya lalo na ‘yong pagsama ng mama nito sa papa niya. Sa pagkakaalala ko sa sinabi ng mama ni Mickey na takot siyang mag-isa. Tapos ngayon ay tuluyan na nga talaga itong mag-isa. Mapakla akong napangisi nang maalala rin ang pamilya ko. Iniwan nila akong dalawa at ang masakit pa nito ay tumakas sila at ako na ang pinangbayad nito sa utang. Gano’n din ako dati, takot akong mag-isa at masasabi kong nakakatakot talagang mag-isa. Dahil kapag nasanay ka at naging komportable ka na sa pag-iisa ay parang hindi mo na kailangan ng tao sa buhay mo at ayaw mo nang magkaroon ng kasama. Hindi dahil sa takot ka ulit maiwan kung ‘di dahil sa minahal mo na ang kadiliman na bumabalot sa buhay mo na mag-isa. “Actually… I’m scared to go home—knowing I’ll be alone in the house and I will only overthink and stuck in the dark. I…” Tinapik siya ni Ethan sa balikat at malawak
Habang nakasakay ako sa train papunta sa Makati ay palaisipan sa akin ang biglang pagkakaroon ng sakit nito. Bakit bigla siyang nagkasakit? At kung may sakit siya bakit hindi ito pumunta ng ospital?—At bakit ako ang pinapapunta nito saka ang alam ko ay kahit gaano ka abala si Tukmol ay pupuntahan siya nito, maski ‘ata rest day niya pupuntahan siya nito. ‘Dahil asawa ka niya,’ sabat ng kabilang utak ko. Mag-asawa man kami pero sa papel lang at hindi na lalalim pa ro'n. Naglabas na lang ako ng malalim na buntong hininga at lumabas na ng train nang magbukas ang pinto sa bababaan ko. Sumakay na lang ulit ako ng jeep, total ay papunta naman ito sa Diablo Hotel at hindi nagtagal ay nakarating na ako sa tapat ng hotel ni Tanda. “Good afternoon, Mrs. Tsukasa.”“Hello po, Mrs. Tsukasa.”“Magandang hapon po.”Iba't ibang bati ang natanggap ko sa mga empleyado ni Tanda nang makapasok ako sa reception at ang iba naman ay nagbubulungan, ang iba ay masaya at ang iba naman ay hindi. Pinag-uusapa