Perlm Marie Olavin
Tama ang naging desisyon ko. Sa unang pagkakataon, natanggihan ko si Andy. At sa magandang paraan. Wala akong naramdamang kahit anong awa dito sa puso ko nang sabihin ko 'yon sa kaniya. Nakumpleto pa nga ang araw ko roon!Grabe! Ang ganda ng araw ko ngayon 'no? Huwag naman sana akong dapuan pa ng kamalasan dahil hindi ko alam kung makakayanan ko pa ba.Pasado alasais pa lang. Nakiusap ako sa guard ng university na umuwi ng maaga dahil may importane akong gagawin. Oo na, hindi na importante, tutulungan lang ako ni Deon pero bakit ganito ako ka-excite?! Ni kapurit na lesson kanina hindi ko kayang ipasok sa utak ko sa kakaisip sa sinabi niya.Nababaliw na ba ako nito?!Dinungaw ko ang labas. Nakanguso ako habang nakatungkod sa may bintana ng bus. Pauwi na ako ngayon ng bahay. Malayo-layo kasi sa university ang bahay ni Deon. Hindi na ako nag-abalang puntahan pa siya sa main office ng university. Nahihiya ako baka matsisNagtaka ako sa nga sinasabi niya. Pilit kong inaalala kung nakipaglandian nga ba ako kanina kay Andy. Wala naman akong natatandaan! Ang alam ko lang, sinabihan ko siyang magbago na at huwag nang manloko pa!"I-i don't understand," naguguluhan kong sabi. "I was not flirting with him. Nagkausap lang kami..."Nanlamig ang tingin niya saakin. "Really?""Yes, Deon. Magtiwala ka saakin, sinabi ko sakaniyang tigilan na niya ako—""Really, Perlm? Gan'yan kababaw ang dahilan mo? Nagkausap lang kayo? Why did you hold his hand then? You're smiling, he hugged you! He placed his head on your shoulder," humalakhak siya. "Really? That's talking, huh?" Umiling ako. Umiling ng paulit-ulit. "Nagkakamali ka. Niyakap niya ako kasi..." hindi ko natuloy ang aking sasabihin at pumikit ng mariin."Because? Dahil ano, Perlm?" naghihintay niyang tugon sa matigas na salita."Kasi...""See? Ni hindi ka nga makadahilan
Perlm Marie OlavinTulala akong pinagmamasdan ang syudad. Binuksan ko ang bintana ng Audi at pumikit. Saglit kong pang ninamnam ang simoy ng hangin bago ako tuluyang nagmulat ng mata. Mula sa backseat, bumalik ang paningin ko sa harap. Nahuli ko si Deon na seryosong nakatingin saakin, nag-iwas siya ng tingin nang mahuli ko siyang nakatitig.Dalawang linggo na pala ang nakakalipas simula nang mangyari 'yong away namin. Magdamag akong nagkulong sa kwarto. Tuwing papasok ako, roon lang ako aalis ng kwarto. Tuwing kakain, ihahatid saakin ni Manang Eleanor ang pagkain ko. Nakabukod na rin ako sakaniya, wala na rin namang silbing magtabi pa kami dahil nakauwi na si lola sa bahay niya. Sa bahay nila ng namayapa niyang asawa. Yumuko ako at namalayang nakasuot na pala ako ng toga. Hawak ko ang aking mortarboard hat. Humigpit ang hawak ko rito. It's my day today. It's my graduation day.At sa apat na taon ko sa university, nayamot ako. Sa apat na taon na pakira
Pumila kaming lahat ng studyante sa may gilid at naghintay na umakyat ng stage. Humagulgol ang mga kaibigan ko habang nasa likuran ko silang lahat."Hoy! Mga magna cum laude kayo, may speech ka pa mamaya Amy, huwag kang umiyak!" niyugyog ko siya habang tumatawa.Buti nga sila'y may mga maipagmamalaki. Silang tatlo ay napasok sa pagiging cum laude, habang ako, pasang-awa. Ayos lang 'yon saakin, at least nakapagtapos! Tumitingin din ako sa aking likuran upang ngitian sila mommy at dad. Lagi naman silang kumakaway kapag lumilingon ako.I'm so excited. Really! I can't explain how happy i am right now! May mas sasaya pa ba rito? Sana nga mayroon! Deon, magpakita ka saakin habang nasa stage ako. Kahit iyon lang ang hilingin ko sa'yo. Kahit na ngumiti ka lang saakin. Ito na ang pinakamasayang araw sa buhay ko kapag ginawa mo 'yon! Please?"Perlm, ikaw na! Akyat na, bunso namin! Congratulations!" sigaw ng mga kaibigan ko saakin at hinalikan ako sa pisngi
Perlm Marie Olavin"Cheers!" Abot tenga ang ngiti ko habang pinag-uumpog ang bibig ng aming mga baso. Isa-isa ko silang tinignan, ang mga kaibigan ko. At ang nakikita ko sakanila ngayon ay saya na hindi ko nakita dati. Oh, my brainy friends. "Congratulations to us! Ang apat na taon nating paghihirap ay nagbunga rin!"I'm so proud of them. They made it... to the top. And here i am, their number one supporter. Narito ako sa tuwing may achievement sila sa apat na taon na 'yun. "Pero walang mas su-swerte pa kay Perlm na kinasal bago makapagtapos," ani Rosie at humalakhak pa. Sumilaw ang ngiti saaking labi, ngunit hilaw 'yon. Bakit napunta saakin ang topic?!"Oh, yas! Sino bang hindi ma-iinggit sa kaniya, right? Sana ol!" humagikgik si Mildred na medyo lasing na."Shunga kasi kayo, puro kayo aral, hindi tuloy tayo sineseryoso!" ani Amy at inumpog ang ulo sa lamesa nila mommy dito sa balcony.Kaagad kaming naalarma at pinigilan siya. Mga baliw!
Tumigil ang pag-ikot ng mundo ko sa binunyag ni David. Wala akong dapat ikatakot, wala akong dapat na paniwalaan sa mga sinasabi niya ngunit parang totoo ang lahat. Ramdam ko ang sinseridad sa boses ni David. Nababahala siya."I-i, no. Hindi ako na-naniniwala sa'yo," nauutal kong tugon, tanging 'yon lang ang kaya kong sabihin. "I'm not lying, Perlm. I swear, he's a jerk. Mas mabuti pa kung mag-divorce na lang kayo." Divorce? But we have a contract. Ano'ng mangyayari saakin kapag hindi ko nasunod ang nakalagay sa kontrata? God damn! Don't think about breaching the contract, Perlm! Naniniwala ka nga? Naniniwala kang ginamit ka lang ni Deon?E, ano naman ngayon kung ginamit ka niya? Bakit ka nasasaktan? Bakit sumasakit ang dibdib ko? Bakit ako ganito! Fuck! Fuck myself! "Perlm, walang divorce rito sa pilipinas, pero kaya kitang gawing American citizen para mahiwalay ka sa kapatid ko—""I need to ask him first. Stop making decisions about me! About us!" Nanl
Perlm Marie Olavin"Wake up," isang banayad na boses ang aking narinig. Minulat ko ang namumugto kong mga mata nang marinig ko 'yon at tumambad saakin si Deon na nasa gilid ng aking kama, nakatayo siya at malulungkot ang mga mata niyang nakatingin saakin. Hinagod ko siya ng tingit at napansin nakasuot niya ng pang-alis na damit. Kumunot ang noo ko at lumayo ng kaunti. Pinagmasdan ko ang aking sarili. Hindi pala ako nakaligo kagabi, god! Ang baho baho ko na! Suot ko pa itong dress ko at hindi rin ako nakapagtanggal ng make-up.Hindi ko siya pinansin at tinungo ang walk-in closet ng kwarto ko pagakatapos ay kumuha ng simpleng damit para maligo na. Anong oras na ba? Paglabas ko roon nakita ko pa rin si Deon sa aking kwarto pero this time nakaupo na siya roon sa aking kama at tulala ang mga mata saakin.Tumaas ang kilay ko. "May kailangan ka?" Tapos na niya akong gamitin 'di ba? Nakuha na niya ang gusto niya kaya bakit pa siya narito? O baka kas
Dumating na kami sa harap ng bahay ni Lola Alexandra pero tulala pa rin ako. Hindi ako makapag-concentrate dahil sa nakikita ko siyang seryosong nagmamaneho. I feel so weak when i see him like this, acting serious and all. Fuck! You're insane, Perlm! Ginamit ka na nga, nahuhulog ka pa rin sa bitag niya! "Labas," utos niya saakin. "Eto na, lalabas na!"Lumunok ako at umirap lamang. Pagkalabas naming dalawa, sakto namang may tumigil ring sasakyan sa harap ng bahay ni lola. Nagtaka pa ako at sinundan iyon ng tingin hanggang sa iluwa nito si David.Mula sa pagkakalabas, inalis niya ako kaniyang salamin at ngumiti ng matamis saakin. Pero hindi siya ang pinansin ko, ang kotse niya ang pinagtuunan ko ng pansin. Kumislap ang mata ko at nilapitan ang kotse niya. Hinimas himas ko pa ito at nagtatalon sa saya! "Wow! Wrangler! May ganito ka pala, bakit ngayon mo lang naisipang dalhin? Iba 'yung dala mong kotse kahapon, 'di ba?!" tanong ko kay David, nagpunta roon a
Perlm Marie Olavin"Dito po nakatira si Deon dati, La?" tanong ko kay lola nang makalayo na kami sa magkapatid. Inirapan ako ni lola, mukhang galit pa rin siya saakin. Kahit na pumayag na akong sumabay kay Deon gamit ang bago niyang kotse, hindi niya pa rin ako pinapansin Panay lamang ang sunod ko kay lola dahil ayaw kong makausap ang magkapatid. "Lola naman, e. Forgive me, please?" ngumuso ako at pinaglapat ang mga palad.Hinampas ni lola ang braso ko, "Oh siya, pinapatawad na kita! Huwag mo na ulit papalungkutin ang asawa mo! Kapag nalulungkot ang apo ko, napapagastos 'yun. Ganoon siya kapag malungkot, apo, nagsasayang ng pera," bumalik ang dati niyang ngiti sa labi at ginaya ako sa kung saang kwarto.Ngumisi ako, ang bilis talagang magpatawad! Pinagmasdan ko ang third floor ng bahay ni lola. Sandamakmak ang mga pictures nila Deon at David noong bata pa sila. Kasama pa niya ang mga magulang niya. Mayroon ding nakasabit sa pa