LAB— 59

Bakit kasi hindi na lang siya ang una kong nakilala? Hindi iyong dadating siya kung kailan hindi na ako buo.

Nagpunas ako ng luha. Ngumiti ako bago tinanaw ang city lights. Ganoon din ang ginawa ni Ziyad sa mga luha na nasa magkabilang gilid ng kaniyang mga mata.

"Am I worth it? Bakit hindi ka na lang humanap ng iba? Iyong di hamak na—"

"Wala ng mas hihigit pa sa'yo, Precious. Dahil kung meron, wala ako dito. Bata pa lang tayo, gusto na kita." He sighed and then smiled. "Hindi kita kailanman nakalimutan. Hanggang sa magkaasawa ka, gusto pa din kita. So tell me if it isn't love."

Nakagat ko ang aking labi. Nalulunod ako sa mga sinasabi niya. I can feel his sincerity and it's making my heart melt.

"Pero paano iyan? Hindi na ako si Precious. Iba na ang mukha ko. Hindi—"

"Ikaw pa din si Precious. Walang nagbago sa pagtingin ko sa'yo kahit nag-iba ka na ng mukha. Umalis ako na ikaw pa din ang nasa puso ko, at bumalik ako na ikaw pa din ang laman nito." Tinuro niya ang kaniyang dibdib.