Chapter 35

Pinunas ni Trisha ang luha sa mga mata, sa pagbabalik niya sa kasalukuyan ay nakita niyang luhaan ang mga mata niya sa harap

ng salamin.

"Hindi ka dapat lumuha Trisha, kahit saan panig ng mundo walang puwang ang mga tulad mo sa ligaya.Walang halaga ang mga taong dukhang tulad mo sa mga taong sinasamba dahil sa kanilang salapi" kausap ni Trisha sa sarili sa salamin.

"Tumindig ka at harapin mo ang iyong pagkakamali. at ang nakaumang na kapalalang darating. Naging matapang ka na sa loob ng halos magiisang toan sapat ng lumaban ka ng patas" utos niya sa sarili saka inayos at hinilamusan ang mukha. Inayos ang pagkakapuyod ng buhok at matapang na lumabas ng Banyo.

Kahit papaano ay nakagaan sa dibdib ng dalaga ang sinabi ng binata ng amo, at least hindi siya makukulong dito sa banyagang bansa.

Yun nga ang tinakasan niya sa Maynila eh tapos mararanasan niya pala dito. Dati matapang siya pero ewan niya magmula ng makilala niya ang binata, lumambot at naging iyakin na siya.

Sobra siguro talagan