Indie Emerson"Why are you looking at me like that?" Isinulat ko 'yon at ipinakita agad kay Maya na kanina pa may matalim na titig sa akin. Kahit na ganyan ay bakas pa rin ang pagtatampo sa kanya."Matagal tayong hindi nagkita, Indie!" she exclaimed.Tinaasan ko lang siya ng kilay at saka muling nagsulat ss board ko, at pinakita sa kanya. "And here we are today, seeing each other again after two months."Mahigit isang linggo na rin ang nakalilipas nung makabalik ako sa Manila. Pumasok ako kanina sa Art Bar pero half day lang dahil biglang dumating si Maya at hinahanap ako. Napadpad kaming dalawa sa isang restaurant na konti lang ang mga kumakain. I chose this because it's quiet and not crowded, tago rin siya.Sumimangot naman siya. "At sa ganitong sitwasyon pa! Kasal ka na pala tapos nag-ala runaway bride ka pa sa second wedding niyo!"Nanlalaki ang mata niyang kwento sa akin. Halatang pigil-pigil ang boses niya sa pagsigaw dahil baka may makarinig din. Nabalitaan niya raw kasi iyon
Indie EmersonI let out a heavy sigh, I think I can't do that, can't really. Just the thought of someone touching my bare skin scares the shit out of me. I already imagined myself trembling and shouting non-stop in fear. But Weston already touched me, nayayakap na niya ako and I gave in because I felt nothing but comfort. We already kissed two times and the second one, I was the one who initiated that. And his lips felt so good on me, it was really soft and his reaction that time was so cute, he lost his consciousness. Imbes na matawa, kinabahan talaga ako kaya. Medyo nagulat pa ako kasi baka mamaya nakagat ko ba siya? pero hindi naman, dinampi ko lang naman kasi 'yong labi ko. Talagang hinimatay lang siya. I guess that's my effect on him, huh. Ang kulit kasi kaya pinatigil ko. I guess it was a good start to overcome my fears? If may iba akong pinagtutuunan ng pansin ngayon, may tendency na makalimot ako kahit panandalian sa mga bagay-bagay na naglulugmok sa akin sa kadiliman. Kahi
Indie EmersonRunning and hustling is my way of escaping when the bags are too heavy. It's my own way to forget all of the voices that get louder and louder in my head. All of the chaos that's happening in me, I also want to find peace and comfort in someone, hindi ko kasi 'yon naranasan sa pamilyang nakagisnan. Is it really too much to ask? I'm truly beyond happy, thankful for his efforts, the past weeks were kinda stressful so it's an escape for that. So in return, I'll be a good friend, susubukan ko. Alam kong mahihirapan ako but I'll try my best. Kahit maging mabait man lang na kaibigan ay magawa ko kahit sandali. And after that, after everything, we can separate ways na. Iyon din naman ang sinabi niya sa akin nung una kaming magkita. He will help me get out of this set-up, I'll look forward to it. Bumitaw na ako mula sa pagkakayakap kay Weston. He tapped my shoulder then his hand went to hair, he fondled the back of my head then smiled. I felt the hair on the back of my neck st
Indie Emerson "You colored your hair?" Halos mapatalon ako sa kinauupuan nang magsalita si Shane. Nasa likuran ko siya at bahagyang nakayuko. Umangat ang kamay niya at humaplos sa buhok. Naramdaman kong nagtayuan ang mga balahibo ko sa leeg dahil sa ginawa niya. Lagpas balikat ang buhok ko, color brown but I put some highlight colors on it kaya nagbago. Naisara ko ang libro na hawak at tumingin sa paligid. Nasa roofdeck kami ng condominium unit niya kung saan siya tumutuloy. Dito agad kami dumiretso pero nagpaalam silang dalawa na bababa lang daw. Ngayon, mag-isa na lang siya. Inabot ko ang board and pen ko na nakapatong sa mesa, nagsulat at ipinakita sa kanya. “Where’s Ingrid?” tanong ko rito. He smiled at me then sat next to me. Mahaba kasi ang woven rattan chair na kinauupuan ko, three-seater to be exact. "He's in my unit, preparing something. Sabi ko ipagluluto ko siya but she insisted." "Hindi mo dapat siya iniwan mag-isa," I wrote again in my board. Bahagya naman siyang
Indie Emerson"Have you seen that?!" Pakiramdam ko ay halos matanggal ang eardrums ko sa malakas na sigaw ni Weston. Nasundan pa iyon ng malakas na pagtawa. Inalis ko ‘yong libro na nakatabing sa mukha ko at bumaling sa kanya. Nakaidlip na pala ako sa pwesto ko. He was topless while looking at the television, may hawak din siyang energy drink. Nasa sala kami ng penthouse niya, he was watching a movie drama in the television. Time flies so fast when you're busy. Parang kahapon lang, iwas na iwas ako kay Weston. I'd always locked myself in my room in his unit. Sa ngayon, hindi na masyado. Halos tambay kaming dalawa sa sala, indoor pool at entertainment room niya. For almost three weeks, gano'n lang ang naging set-up namin. After I gave him that necklace, mas nadikit siya sa akin which I didn't mind up until now. I'm already used to his presence. Natatarayan ko pa rin naman siya at tuwang-tuwa naman siya kaya nakakainis minsan. In those three weeks, Weston was always with me if he had
"What's the matter?" Weston asked in a serious voice. Mukhang napansin niya 'yong tinititigan ko. Nang tumingin ako sa kanya ay nakita kong nakakunot na ang noo niya. He also tilted his head like eyeing what I was looking at earlier. Mabilis akong umiling at ngumiti. "Nagbayad ka na?" senyas ko, pag-iiba ko sa atensyon niya. "Yes," he answered. Tumango na lang ako at hinawakan ang dalawang kamay ko sa ilalim ng mesa. Napayuko na lang ako at pilit na iniisip na hayaan na ang kanina. Mawawala rin naman 'yon 'di ba? Hayaan ko na kang din tulad nung nakaraan. "Indie," But I just can't seem to relax dahil harap-harapan ko pang nakita, narinig ko, eh. It's okay to take someone's photo lalo na if they'll not use it in any bad circumstances. And there's nothing important about me, so why take photos of me? "You know that girl?" Nagbalik ako sa sarili nang magsalita si Weston. Agad akong nag-angat ng tingin sa kanya. Seryoso ang mukha niya at nakataas ang kilay. "I saw you, Indie. Bumalik
Indie Emerson"Long time no see," Shane said in a somber tone. He's also showing a dark aura today. Our parents decided to transfer a table so we could talk, as if I really can. It's been months pero mukhang malaki ang nagbago sa kanya. The last time I saw him was when I informed him that Ingrid died and I was already out of the hospital. I was confined for days, nung makalabas ay ikinulong lang ako nila Mama sa bahay pero I texted him na makipagkita sa akin dahil naalala ko ang regalo na ibibigay dapat ni Ingrid para sa kanya. Pagkatapos no'n, hindi na kami ulit nagkita pa. Nagsulat ako sa board at ipinakita sa kanya. "Let's talk to them. I'm too young for this at ayoko ng ganito." Sumandal si Shane sa kinauupuan at mataman akong tinitigan. Sumulyap siya sa mga magulang namin na abala sa pag-uusap sa kabilang bahagi ng restaurant. Tumingin pa sa gawin namin ang Mama niya at nag-thumbs up. Napansin ko pa na may mga lalaking nakaitim sa labas ng restaurant. Ang sabi ni Mama ay body
Indie EmersonNanlaki ang mata ko nang makita na nagkalat ang acrylic paint sa damit at mukha ni Weston! Nakangiti pa siya habang hawak-hawak 'yong paint brush at nilalapat niya sa canvas. Napatingin ako sa canvas niya at nakitang bahay ang bahay na may bundok sa likod at tubig sa harap ang pinipinta niya. Hindi ko na rin napigilan ang pag-ngiti pagkatapos dahil halatang focus na focus siya sa ginagawa. Nasa Art Bar kami ngayon at sumama talaga siya tulad ng sabi niya nung linggo. He wants to try something new kaya ayan nagpipinta na siya ngayon. He bought painting materials, pwede naman kasi niya gamitin 'yong akin kaso ayaw niya, bili na lang daw siya. Kahit nilagyan ko na siya ng apron ay nalagyan pa rin ‘yong damit niya. May acrylic paint pa siya sa pisngi at sa ilong pati sa noo!Nakarinig ako ng kung ano kaya napatingin ako sa may pintuan, bahagya iyong nakasara at nakita ko sila Lovely nakadungaw habang may kung anong ngiti sa mga labi, halatang kinikilig. “Gwapo!” Lovely mo