Share
Chapter Thirty Four
Chapter Thirty Four
Sacrifice
Pilit kong kinakalma ang sarili habang nasa bus. Nakakahiya dahil ilang pasahero ang napapatingin sa mga palihim kong pagluha. I never thought I'd be in a situation where I couldn't restrain myself from crying...even in pub
Kaugnay na kabanata
Lowkey (Filipino) Chapter Thirty Five
Chapter Thirty FiveBus rideRegular ang naging pasok ko kinaumagahan. Hindi ko na rin naman kailangang pumasok ng maaga dahil wala na akong iniiwasan at mas lalong wala na ring naghihintay sa akin. Kahit na inasaahan ko na, dumaan pa rin ang matinding lungkot sa akin nang makitang bakante
Lowkey (Filipino) Chapter Thirty Six
Chapter Thirty SixRooftopI was startled the next day to find Zephaniah waiting in the bus stop. I blinked to make sure my eyes weren't tricking on me. Hindi ako nagkakamali. Nakaupo siya roon, nakatingin sa kawalan habang may earphones sa tainga.
Lowkey (Filipino) Chapter Thirty Seven
Chapter Thirty Sevenno reasonGraduation came by so fast. It was bittersweet for it is both ending and beginning. Gaya ng madalas, emosyonal ang iba ngunit mas nangibabaw ang saya. Mabilis ang lahat nang araw na iyon. Nagkaroon ng selebrasyon ang section namin pero hindi ako dumalo.
Lowkey (Filipino) Chapter Thirty Eight
Chapter Thirty EighthappyZephaniah and Sage broke up. Sa kabila ng gulat ay hindi ko alam ang madarama. Ayokong pangunahan ng maling pag-asa. Hindi porket wala na sila ay pwede na ulit kami. He might have broken up with Sage but he might also be no lo
Lowkey (Filipino) Chapter Thirty Nine
Chapter Thirty NineWorry NotGaya ng madalas ay gabi na ako natapos sa mga gawain sa school. Ngunit kahit late na ay natagpuan ko pa rin si Zephaniah sa waiting shed. He stood there, arrogantly-looking with his stern eyes directed at me.
Lowkey (Filipino) Chapter Forty
Chapter FortystarWe ditched the party after the dance. Hindi ko yata kakayaning manatili pa roon habang unti-unti na kaming nagiging laman ng usapan. But I never really escaped their judgement.
Lowkey (Filipino) Chapter Forty One
Chapter Forty OneshootMy hands were trembling. Sa kanan ay bitbit ko ang aking passport. Sa kaliwa ay isang maleta. It took me a couple of weeks to file my student permit and visa which will allow me to study film in UCLA. Habang iginagala ang paningin sa airport ay bumalik sa akin ang huling pag-uusap kasama ang ama.
Lowkey (Filipino) Chapter Forty Two
Chapter Forty Twodirek"Dad.." bumagsak ang aking mga mata sa hapag, nag-aalangan."What is
Pinakabagong kabanata
- Lowkey (Filipino) Epilogue
- Lowkey (Filipino) Chapter Sixty
- Lowkey (Filipino) Chapter Fifty Nine
- Lowkey (Filipino) Chapter Fifty Eight
- Lowkey (Filipino) Chapter Fifty Seven
- Lowkey (Filipino) Chapter Fifty Six
- Lowkey (Filipino) Chapter Fifty Five
- Lowkey (Filipino) Chapter Fifty Four
- Lowkey (Filipino) Chapter Fifty Three
