Chapter 27

“I know that something is bothering you so I thought that maybe you need this to unwind,” he said.

Nangilid ang luha sa mga mata ko kaya kinagat ko ang labi ko. Hindi ko alam na napansin niya pala iyon. Sobrang halata ko ba o matalas lang talaga ang pakiramdam niya?

“I want you to tell me everything but I don’t want to force you. Gusto kong kusa kang magsabi sa akin. Gusto kong malaman ang lahat ng iniisip mo.”

Sumandal ako sa kanya bago bumuntonghininga. “Paano mo naman nalaman na marami akong iniisip? Manghuhula ka ba?”

Humigpit ang pagkakayakap niya sa akin. Mas ramdam ko ang init ngayon dahil sa yakap niya. Nanatili akong nakatanaw sa ibaba habang hinihintay ang sagot niya.

“Well, I can feel it. I can notice even the smallest change in you. The tone of your voice, the way your eyes change emotions, and whenever you’re distancing yourself from me.”

Nilingon ko siya at nagtama ang paningin naming dalawa. Mula sa mata ko ay bumaba ang paningin niya sa labi ko. Pero agad ding bumalik