Atarah's POV
"HOY, ano ayos kalang? Kanina pa ako nagkukwento rito. Tulala ka lang.."napatitig ako sa mukha ni Mikee na nakakunot ang noo saakin.
Nandito pa rin kaming dalawa sa office niya dahil hihintayin ko siya hanggang sa matapos ang duty niya.Dapat ko bang sabihin sakaniya na may nag call saakin pero kasi ang bilin ng unknown caller h'wag kong sasabihin sa kahit kanino.
"Atarah!"sigaw niya niya kaya napakurap kurap ako ng mabilis.
"Ano ba?" i
Atarah's POV"MATALIK na magkaibigan si Agosto Dela Veja at si Romulo Grison ngunit nagkaroon ng lamat ang pagkakaibigan nila dahil sa isang babae at pagiging magkalaban nila sa negosyo
Third Person's POVNAKAILANG tawag na si Rare sa kaniyang pinsan na si Kenji ngunit hindi nito sinasagot ang kaniyang telepono simula kanina pa.Frustrated siyang naupo sa kaniyang swivel chair dahil kahit na si Atarah ay hindi na sinasagot ang kaniyang tawag."D-mn bastard!" mura niya dahil kahit anong gawin niyang pag dial ng number ng kaniyang pinsan ay hindi pa rin niya macontact si Kenji na siyang inutusan niyang magbantay sa nobya niya na si Atarah.'Di niya malaman kung ano ang mararamdaman niya basta 'di siya mapakali na animo may nangyari ng masama kay Atarah.Napadesisyunan niyang tawagan ang kaniyang bestfriend na si Presh dahil 'to ang naiwan sa mansyon kasama si Kenji.Nakailang dial pa siya bago sinagot ng kaniyang bestfriend[What? I'm busy Rare. I'm having a sex!
Atarah's POVPAGMULAT ng mga mata ko ay ay parang namamanhid na ang katawan ko. Wala akong maramdaman na kahit ano bukod sa pananakit ng ulo ko.Nilibot ko ang aking paningin at mas napansin ko na dumami ang tubo na nakakabit saaking katawan.Gustong gusto ko bumangon at maupo sa kama pero hindi ko magawa dahil sa mga tubo na nakasalampak sa katawan ko. Hirap na hirap akong gumalaw na animo tinape ang buong katawan ko sa kamang hinihigaan ko.Nagsituluan ang luha ko dahil sa nangyayari ngayon, ganoon na ba talaga kalala ang kalagayan ko para mas dumami ng ganto ang mga aparatos na nakalagay saakin?Napapapikit ako ng mariin at dinilat din agad saka ko nilibot ang mata ko sa kabuuan ng kwarto. Nandito muli ako sa isolation roon, ako lang magisa dito kasama ang mga medical equipment. "A-ng bi-bi..ba--by ko." nauutal kong sambit sa sarili dahil sobrang h
Atarah's POVNAPABALIKWAS ako sa kinahihigaan ko nang mapansin kong hindi pamilyar ang tinutuluyan ko. Nilibot ko ang aking paningin, at tumambad saakin na nasa maliit akong kubo. Tinignan ko ang hihigaan ko, nakahiga ako sa isang papag pero may maayos naman na foam.Tumayo ako at sumilip sa maliit na bintana.At nakita ko na marami ring kubo at may mga tao sa labas nito habang busy na busy sakanilang mga ginagawa."Nasaan ba ako?" bulong ko sa sarili ko at pinikit ko ng mariin ang ulo ko, wala akong kahit anong naalala bukod sa niloko ako ng pamilya ko at ni Rare pati narin ang pagkawala ng anak ko.Unti unti na namang nagsituluan ang luha ko nang maalala ko ang masalimuot na naranasan ng anak ko na hindi man lang nabigyan nang pagkakaton na masilyan ang mundo.Nanginginig akong bumalik sa pagkaupo sa papag. Pinunasan ko l
Atarah's POVILANG ARAW na ang nakalipas simula nang mapagtanto kong buhay ang anak ko. Sumaya ang puso ko nang malaman ko 'yun lalo pa't alam talaga ni Ranch ako ang tunay niyang ina niya kahit hindi ko siya naalagaan ng tatlong taon.Kinukwento nga saakin ni Roks kung gaano talaga kagusto ni Ranch na lumapit saakin noong mga panahon na d-depressed ako pero hindi pwede kaya talagang habang nagkukwento saakin sina Aida, Roks and Amirah sa mga karanasan ni Ranch nang wala ako ay talagang naiyak ako ng sobra sobra. Ang sakit sa puso sobra, andami kong pagkukulang sa anak ko lalo pa noong mga panahon na nag s-suffer siya sa sakit niya kaya nga sisiguraduhin kong pupunan ko ang lahat ng pagkukulang ko sakaniya.Thanks to Roks, Amirah and Aida dahil sila ang tumayong magulang kay Ranch habang ako ay wala dahil sa letcheng sakit ko.Hindi ko akalain na nadepressed ako dahil sa m
-Try to play the song entitled "SOMEONE YOU LOVED" by Lewis Capaldi while reading this chapter-Rare's POVI SIGHED like a slight spring breeze, soft and gentle, almost lost against the drone of the traffic. D-mn it, there's a f-cking meeting that I need to attend but now, I'm late. F-ck Traffic!Napahilot ako sa sintido at pinagalaw ang panga ko bago ko kinuha ang phone ko upang tignan ang mensahe ng sekretarya ko.My eyes widened as I bit my lips when I saw my beautiful wallpaper. This picture of me and my baby Atarah was taken almost four years ago when we're at the El Nido Palawan."How I wish you're still here beside me baby. Your eyes is so warm that it's healing my cold soul, your lips have enough softness to calm me
Atarah's POVNAKANGITI ako na parang aso ngayon sa kaharap kong mga lalaki habang sa baba ng lamesa ay hawak hawak ko ang kamay ni Roks dahil nanginginig ang kamay ko dahil sa sakit at galit na nararamdaman ko.Hindi ako makapaniwalang magkaharap na kami ng lalaking naging dahilan kaya naging miserable ang buhay ko pati narin ang anak namin.Binabantayan ko ang mga expresyon ni Rare pero hindi ko 'to mabasa dahil sobrang blanko ng expresyon niya. Kabisado ko si Rare alam kong magaling siya magtago ng emosyon pero kanina nang binigkas niya ang 'Mr. at Mrs. Montego' ay parang sobrang nasasaktan 'to pero siguro nga guni guni ko 'yun dahil naman 'di naman siya masasaktan baka matakot oo posible dahil ang babaeng sinaktan, pinaglaruan at pinalabas niyang patay na ay kaharap niya ngayon."So let's start.
Atarah's POVALASDOS na ng madaling araw pero ang mata ko ay dilat na dilat pa rin. Gusto kong matulog pero hindi ko magawa dahil hindi mapakali sa text saakin mula sa unknown number na alam ko namang si Rare.Gusto kong alisin sa utak ko ang text na 'yun pero hindi ko talaga magawa. Hindi ko naman nireplyan at wala talaga akong balak talaga replyan 'yun dahil sino ba siya para replayan ng isang babae na pinaglaruan niya.Wala naman na naging kasunod ang text kaya siguro nga na wrong send llang siya. Bakit nga naman niya ako itetext? I'm not his baby anymore dahil si Akisha at Akeila na ang pamilya niya.Pero bukod sa text niyang 'yun. Gumugulo rin saakin ang miserableng expresyon ni Rare nang magtama ang mata namin kanina sa presscon.Parang noong nasa conference room kami ng foundation nila sobrang lamig ng expresyon niya pero nang magkita kami sa presscon parang um