CHAPTER EIGHTY

“Eloisa my dear!” Napalingon ako sa may kabilang hallway nang marinig ko ang boses ni grandma. I knew it was her from her voice alone. Napangiti ako. Nakaka-miss rin kapag tinatawag niya ako ng ganon. I feel like so dear and close to her. Para ngang apo na rin niya ako.

“Grandma! Na-miss ko ho kayo.” maluha luha pa ako nang bigkasin ko ang mga salitang iyon.

“At sa tingin mo ba, ako hindi kita na-miss? Matagal na rin kasi na hindi tayo nagkakausap because of everything that happened kaya kita inimbita rito. Besides, bahay mo rin naman ito, e. bahay niyo ni Maximo.

“Salamat, grandma for welcoming me here always. Kahit na may mga araw na ang hirap nang i-handle ang lahat. You never got tired of Maximo and I.”

“Bakit ko naman iyon gagawin? The moment we knew each other, I said to myself that I found the perfect one for my great grand child. Totoo ‘yan!”

Natawa ako hindi dahil hindi ako naniniwala pero kasi, it was pure coinsidence dahil nang mga oras na ‘yon ay hindi naman talaga alam n