CHAPTER SIXTY-SIX

Hindi ko namamalayan na natulo na ang luha ko habang nkatingin sa picture ng anak ko. Hindi bale, anak. Magkikita rin tayo sa weekend.

Agad kong pinunasan ang luha ko saka bumalik na sa pagtatrabaho.

Nung break time na ay nagpasya akong kitain ang anak ko sa day care. Gusto kong sabay kami maglunch with her Tita Kai. Pagdating ko doon ay sakto naman na naghihintay na sila ni Kai sa labas sa waiting areaa. I waved at them saka kami nag-decide na kumain ng lunch sa labas.

My daughter kept on hugging me habang nasa byahe.

“Mommy, I missed you.” aniya pa nang paulit ulit, nakasampung beses na siguro niya iyong inuulit.

“Ako rin naman, sweet heart. Na-miss ka rin ni mommy,” sagt ko naman then I gave her a kiss on her forehead.

“But why do your eyes look swollen? Are you okay, mommy? Are you hurt?” sunod sunod nitong tanong.

Agad akong nagpigil ng luha. This is my weakness. Alam ko na nararamdaman ng anak ko ang nararamdaman ko. She really know it whenever I am feeling happy or sad. L