CHAPTER TEN

HINDI ko nagawag gumalaw. Pakiramdam ko ay para na rin akong tinutukan ng baril sa may bandang likuran. Baril ni Maximo. Baril na hindi nakakamatay pero nakakabuntis! My gosh! What am I going to do? Sa pagkakaalam ko, nakatapis lang siya ng tuwalya. Huhu, hindi ako puwedeng gumalaw.

“M-Maximo, k-kailangan mo nang bumangon. M-May trabaho ka pa, ‘di ba?”

“Hmmm.” Tanging sagot nito. Hindi ba niya narealize kug ano ang posisyon naming dalawa? Aba, loko ‘to ah.

“Maximo naman, e.” Huminga ako ng malalim saka ko sinubukang tanggalin ang pagkakapatong ng braso niya sa ‘kin.. Pero ang loko, tulog pa rin. At mas lalo niya lang akong niyakap. Sa higpit non ay para akong kakapusin ng hininga. Ang laking tao ba naman niya!

“Kapag ito hindi umayos kakagatin ko talaga kamay nito, e.” Mahina kong bulong. I attempted to remove his hands again but he’s just so strong. Sa tingin ko ay tulog na tulog siya. Gano’n ha?

Wala akong ibang choice kundi gisingin ka, Maximo. I placed my mouth near his arms then