I thought my body would be enough for him to stay, to love me, to forget Angel. But no. Hindi ako kailanman magiging sapat sa kaniya.
Pinaikot niya lang ako. I love him so much, ngunit hindi ko na kaya ang sakit na dulot niya sa akin.
"What happened ba kasi? Stop crying na kaya?""Mas maiiyak 'yan sa kaartehan mo, Natasha kaya tumigil ka.""Ate naman e. I'm just concern. Look at her, she's matamlay na naman. She's crying araw-araw kasi."Bwisit na magkapatid na 'to. Kung mag-usap parang wala ako rito sa tabi nila.
"Hayy! Ewan ko sa'yo." Umalis si Nowelle, ramdam kong gusto niyang magdabog at maglakad ng mabilis ngunit hindi niya magawa. Hawak nito ang may kaumbukan na niyang tiyan.
Nandito kami sa apartment na tinutuluyan naming lahat noong college. Tatlong araw na ako rito. Dito ako tumuloy noong lumabas kami ni Johan. Dito rin natulog si Johan ng dalawang araw, umuwi lang kahapon dahil tinawagan ito ng kaniyang magulang. 
He's not answering my calls!" galit na bulong ni Natasha sa sarili habang abala sa kaniyang cellphone. Padabog pa itong umupo sa sofa. "Akala ko ba, naiihi ka? Hindi ka naman yata pumunta sa restroom?" maang-maangang tanong ni Kiz sa kaniya. Umawang ang labi ni Natasha at pilit na ngumiti. "H-huh? Pumunta na kaya ako. Tumae pa nga ako, eh." Wala sa sariling sagot nito kaya napatawa kaming lahat sa sinabi nito. Kunot noo niya kaming tiningnan isa-isa. Bumuka ang kaniyang bibig at magsasalita na sana ngunit biglang tumunog ang kaniyang cellphone dahil sa tawag. "What!" sigaw niya sa kabilang linya. "I received 15 missed calls from you. Ako dapat ang nagtatanong niyan," malamig na saad ng pinsan ko. Parang may problema nga yata ang dalawang 'to. Hindi naman gan'yan sumagot si Dan kay Natasha noon. "Wala! Umalis ka na lang at 'wag ka ng magpapakita sa akin. Doon ka na sa babae mo!" Our jaw dropped literally after listening to Natasha. Nata
Nanghihina akong bumalik sa upuan ko habang hawak ang aking tiyan. Tumingin ako sa itaas at mariing ipinikit ang aking mga mata.Nagpakawala ako ng malalim na hininga, at kasabay nito ang pagragasa ng aking mga luha. Mabilis akong dinaluhan ng mga kaibigan na kanina lamang ay nagtatawanan dahil kay Lewisse."What happened?" tanong ni Kiz habang minamasahe ang aking palad.She always do this kapag may umiiyak o nagbe-break down sa amin. This is her way to calm us. It's effective but not at this moment. Mas lalo lamang akong naiyak habang pinapakalma nila ako.Lewisse hugged me, Natasha is caressing my hair. While Nowelle is just standing infront, cursing Harley. I don't want to stress her but I just can't handle the pain."Si Harley 'yong tumawag, 'di ba?" Pinakawalan ako ni Lewisse at pinunasan ang mga luha ko."Magkasama sila ni..." I sighed heavily. Hindi ko matuluy-tuloy ang sasabihin dahil panay ang hikbi ko. They patiently waited but th
Wala na ba talaga akong puwang sa puso ni Harley? Parang kailan lang, ang saya namin. Tapos biglang ganito. Parusa ba niya sa akin ito dahil sa ginawa ko kay Angel?All those I love you’s, sweet gestures, what was that? Just for a show? Did he really loves me?Dahan-dahan akong humiga sa kama at tinakpan ang mukha ko ng unan. Lahat ng alaala namin ay biglang nagpakita sa isipan ko. Mapait tuloy akong napangiti at sabay-sabay na pumatak ang aking mga luha.I immediately throw the pillow when my phone rang. Ngunit nadismaya lamang ako nnag makitang si Mommy ang tumatawag. I cleared my throat before answering it."Hello, Mommy?" pilit kong pinasigla ang aking boses. I don't know if they already knew our situation here."Where are you? Are you okay? Sinong kasama mo riyan?" sunud-sunod na tanong niya. Halata rin sa boses nito ang iritasyon. Mukhang may nagtatalo rin sa likod ni
Mabilis kong tinanggal ang kamay niyang nakapulupot sa akin. I cringed when I remembered the blood stains on his shirt. And thinking that it was Angel's, ughh! So freaking disgusting! "I'm really sorry. Naghintay ka ba kagabi? Hindi na ako nakauwi..." bulong nito habang nakatingin lang sa kaniyang mga paa. "It's fine. I actually went home with my friends, they want to hang out here." I lied. Maamo siyang napatingin sa akin at mukhang hindi naniniwala. "Tumawag ang Daddy mo kanina sa akin bago ako umuwi rito," "Oh? Kaya ka umuwi? Uto-uto ka pala, eh." I rolled my eyes on him. Dahan-dahan akong umupo sa damuhan. Tama lang ang panahon ngayon. Maaraw pero hindi mainit, malamig din ang simoy ng hangin. I really lost my interest to Harley. Sa loob ng ilang taon kong paghahabol sa kaniya ay ngayon ko lang naramdaman ang sobrang pagod at pagkadismaya. I'm really tired with my own sh*t. Ngunit kahit na ganoon ay susubukan ko pa rin nama
“Nasabi mo na ba kay Harley ang tungkol sa pagbubuntis mo?” tanong ni Kiz. Lahat sila ay mariing tinitigan ako. They are all curious about what happened. Sino ba naman ang hindi? Bigla na lang nila akong makikitang umiiyak at nagpapabasa sa ulan. Narinig din nila ang sigawan namin ni Harley kanina. I know they already have a hint though. Tipid akong ngumiti at umiling. Umupo ako sa tabi ni Nowelle. Agad niya akong niyakap sa gilid ko. Hindi tuloy ako makagalaw ng maayos dahil tumutusok ang umbok ng tiyan niya. “Nandito lang kami para sa inyo, ‘tol. Ikaw talaga ang pinakamatapang na taong nakilala ko, kung ako ang nasa sitwasyon mo, siguro hindi ko na kakayanin.” Huminga siya ng malalim at bumitaw sa akin. "Honestly, I'm at my weakest point right now. But I need to be strong for my child. Ako na lang ang nandito para sa kaniya kaya hindi ako pwedeng maging mahina." Sumandal ako sa upuan at hinimas ang tiyan na hindi pa naman halatang may laman
"Maupo po kayo," itinuro ko ang upuan sa tabi ni Lewisse ngunit umiling lang ito at hindi tinanggal ang tingin sa kaibigan ko. "I thought you're going to report today? I cancelled all my meetings just to find you. Are you avoiding me?" walang emosyong tanong nito kay Lewisse. Nakayuko lang ang kaibigan namin, parang batang sinesermunan ng Tatay. Habang kami nina Dan at Kiz ay nakangangang nakatingin sa kanila. Nagkatinginan kaming tatlo. Dahan-dahan silang tumayo at hinila na rin ako ni Dan patungo sa kusina. Malakas na napaubo ang pinsan ko nang maabutan namin ang mag-asawang magkayakap. Nagluluto si Nowelle habang si Kiel ay nakayakap sa likod nito. Napatingin lang si Kiel sa amin ngunit hindi pa rin siya bumibitaw. Wala rin namang paki-alam si Nowelle dahil abala ito sa pagluluto. Muling napaubo si Dan nang biglang pumasok si Natasha na nakatapis lang, kakatapos maligo. Nasa labas kasi ang common CR namin at walang ibang dadaanan kung 'di ang
"I will be okay... not right now, but I will be okay. Someday," I whispered to myself. I sighed heavily as I entered the house of Tita Mila, Dan's mother.Kahit alam kong labag sa loob ni Dan ang umalis sa Pilipinas ay tinupad pa rin niya ang sinabi niya sa akin. We are here in Canada now.Hinatid ako nina Kiz, Nowelle, at Kiel sa airport kaninang umaga. I didn't had the chance to bid goodbye to Natasha and Lewisse.Maaga kasing umalis si Natasha sa apartment dahil may pasok ito. Hindi rin naman umuwi si Lewisse kagabi. I'll just call them later.Kinailangan naming sumakay sa public transportation dahil kung gagamitin namin ang private plane or flying van ay malalaman ito nina Mommy. And I'm so thankful to Dan dahil siya lahat ang nag-ayos ng mga kakailanganin namin sa biyahe, naghintay lang ang ginawa ko."Zimry!" sigaw ni Tita Mila at tumakbo patungo sa akin."Ako 'yung anak, pero hindi ako ang unang sinalubong. Uwi na lang ako sa Pilipina
"Teka lang po. Pwedeng makinig muna kayo sa akin? And you don't have to come here today. I... I still need to... ahmm," I sighed heavily and closed my eyes before continuing, "Baka wala po kayong abutan mamaya rito kasi pupunta kami ni Tita sa Obstetrician, sasamahan niya po ako." I finally said. Ilang minuto silang tahimik, tanging mabibigat na paghinga lang nila ang naririnig ko. At alam kong nakuha nila agad ang ibig kong sabihin. "Haha! Why?" mukhang pilit na saad ni Mommy. "I'm sorry po..." hindi ko na napigilan ang pag-iyak. I also heard Mommy's sob, she's also crying! Kaya mas lalo lang akong naiyak. Hindi ko alam kung anong reaksyon ni Daddy dahil wala akong narinig na kahit na ano sa kaniya. "I still want to hear it from you, Zimry." Sa wakas ay wika ni Daddy sa gitna ng paghikbi namin ni Mommy. "I'm pregnant with Harley's child po," I said. "T*ng-ina..." malutong niyang mura. Mariin kong kinagat ang aking labi p