Chapter 104

MIREYA’S POV

Nagpapasalamat kami sa Panginoon dahil hindi niya pa kinuha sa amin si mama. Aware ako sa sakit ni Mama pero ang hindi ko alam ay mas lumalala na pala ang kondisyon niya. Ipinadadasal ko na sana ay tumagal pa siya. Ngayon pa lang siya makakasama ni Xandro. Marami pa silang kailangan malaman sa isa’t-isa. Hindi ko iniwan si Xandro, gusto ko siyang samahan. Ayoko na maramdaman niya na mag-isa siya. Dahil nandito ako, handa akong maging balikat niya at hindi ko na hahayaan na mag-isa siyang muli.

“Kumain na muna tayo, love.” sabi ko sa kanya.

Nasa loob ng ICU si Mama ngayon. At nandito pa rin kami sa labas.

“Busog pa ako, love.” malungkot na sagot niya sa akin.

“Sige, sabihan mo na lang ako kapag nagugutom ka na.” malumanay na sabi ko sa kanya.

“Thank you, love.” sabi niya sa akin at hinalikan ang buhok ko.

“I love you, kaya natin ito.” nakangiti na sabi ko sa kanya.

“I love you so much,” sabi niya sa akin kaya hinalikan ko siya sa labi.

“Malakas si mama. Makakasama