CHAPTER TWENTY THREE

JUDE HENRY

Labis ang aking kasiyahan ng ako ay payagan niya na makasamang kumain sa labas. Nagbilin naman ako sa kasama nila sa bahay na sila muna ang bahala sa hapunan ng mga bata.

Suportado nila ako, natuwa pa ang mga ito na lalabas kami ng Mommy nila at mga big girl at big boy nadaw sila kaya dapat magkaroon na sila ng little sister at little brother.

Kung alam lang nila na gusto ko din pero ayaw kong biglain ang kanilang ina.

Mahirap na at biglang magalit sa 'kin at taguan nanaman ako.

Pinangako ko sa sarili ko na I will work hard para sa matamis niyang oo.

"Ikaw pa ba iyan Henry, naging matino ka na talaga, so proud of you." bulong ko sa sarili. Hindi ako mapapagod na manuyo sa kanya kahit abutin ako ng ilang buwan o taon ayos lang basta mahulog ulit ang puso niya sa'kin.

"Hmmm..mabuti at nakatakas ka sa mga bata?" tanong niya sa'kin. Ngumiti muna ako sa kanya bago sumagot.

"Sa maniwala ka, sila pa ang n