Chapter 92- KASAL O SAKAL

Chapter 92

Kinabukasan ay nagising kami sa isang malakas na katok mula sa labas. Agad kung minulat ang aking mata doon ko lang napagtanto nasa hotel pa rin ako, pero ang kabilang mata ko ay kumikirot pa ito at mahirap imulat.

Doon ko napagtantong nangyayari kagabi, kaya agad akung napabalikwas ng bangon saka tiningnan ko ang aking relo, labis ang pagkataranta ko ng nakitang alas-otso na pala at alas-nuwebe ang kasal ko.

Kahit masakit ang aking mata ay sinikap kung imulat ito. Saka ko ginising ang aming hanggang ngayon ay tulog pa rin.

Pagkagising nila ay sabay silang napaturo sa isa't isa nang makitang malaking pasa sa kanilang mukha. Pero si Kent ata ang na purohan, dahil nahihirapan itong kumilos at maga ang mukha ganoon din ang lima.

"Kailangan namin umalis na dahil kasal ko ngayon at kailangan andoon kayo," sabi ko sa kanila.

"Parang ayaw ko atang dumalo Dave, nakakahiya ang aming mukha. Buti ang sayo dahil isang pasa lang ang iyong natamo," sabi naman ni Das na kin