CHAPTER 34
MADALING araw na at gising pa rin si Maria at Victor. Nanatili nakatagilid si Maria habang nanonood ang bawat pagpatak ng ulan sa bintana. Habang si Victor na nakatihaya at nakatingin sa ceiling.
Walang kumikibo sa kanila at nagkakahiyaan sa nangyari. Pinikit ng dalaga ang kanyang mga mata.
“All I can see is Victor. Walang Jerome, walang takot habang hinahalikan ni Victor ang labi ko. Pero paano kung nalaman niyang marumi ako? Magugustohan pa rin ba ako ni Victor? Can I still experience a real love after all?”
Bumuntong-hininga si Maria at sinubukan na bumiling. Nakita niyang nakapikit si Victor at buong akala ni
CHAPTER 35BINAGSAK ni Maria ang sarili sa kanilang kama habang iniisip ang kanyang mga narinig mula sa kaibigan ni Victor."He's a player."Muling bumangon si Maria at sinaksak sa charger ang kanyang cellphone. Wala ko pa rin si Cindy sa kanilang tahanan hanggang sa makaramdam na siya ng gutom. Nangalkal lang ang dalaga sa kanilang food box pero wala siyang natagpuan."Maria! Maria!" Sigaw mula sa labas.Biglang lumapit si Maria sa pintuan upang pagbuksan ang may-ari ng kanilang tinitirahan."Magandang uma—""Walang maganda! Ang bayad niyo?! Ano ba iyan? Diyos g
CHAPTER 36MADALING araw na't gising pa rin si Victor upang ihanda ang kanyang mga gamit papuntang Visayas. Kinuha rin niya ang ilang dokumento mula sa Bureau at inilipat ang pahina.Nakita niyang walang ni isang lead tungkol sa kanyang pamilya.Nananatiling tandang pananong kung sino ang bagong lider ng Eagle Eye."Sorry, Dad. But I need to do this. Hindi dahil galit ako, kundi gusto ko nang matigil ang ilegal niyong transaksyon. Hindi na talaga ito mabuti. Gagawin ko ang lahat upang tumigil na rin si Vladimir."Pagkatapos ayusin ni Victor ang kanyang gamit, dumiretso siya sa switch ng ilaw upang patayin na ito.
CHAPTER 37 Sa paglabas ng pintuan ni Victor, kaagad niyang pinaadar ang sasakyan at dinala sa warehouse ang tatlong lalaki. Parang papel kung hatakin at pinagtulakan ang mga ito papasok sa madilim na warehouse. “Maawa ka! Sino ka?!” Bulalas ng isang lalaki habang ito’y walang tigil sa pagpumiglas. “I said walk!” Sigaw ni Victor habang nakatakip ang kanyang mukha. Matigas ang ulo ng tatlong lalaki at basta na l
CHAPTER 38PAGDATING NG HAPON.Pinahakot lahat ni Victor ang gamit nila Maria at Cindy papunta sa bagong apartamento.Hiyang-hiya si Maria dahil ni piso ay wala siyang mailabas. Mula sa downpayment ng apartamento, isang buwan, at pagrenta ng elf truck ay binayaran ni Victor."I promise, we will pay you.""Huwag na. Okay lang naman ako."Habang nasa kalagitnaan ng pagliligpit ang mga kalalakihan. Nakita ni Cindy ang pangyayari. Kaagad siyang tumakbo dahil nagtataka rin ito kung bakit inaalis ang lahat ng kanilang kagamitan sa bahay."Hoy! Teka?!"
CHAPTER 39Hindi makapaniwala si Maria na nakalipat na sila sa mas maayos na tahanan. Malayo sa estero at malayo sa maruming lugar.Makakahiga na rin siya ng maayos na kama at ang mga gamit nila'y nagkasya sa bagong tirahan."Mabuti at mura lang rito?""Kaibigan daw ni Victor, Ate. Mabuti nga at nakumbinse ko siyang huwag bayaran ang monthly ""Oh my gosh! Napakaswerte mo naman! Akalain mo iyon? Ilang porsyento na lang sa mundo ang ganyan lalaki. Kung oportunista lang talaga tayo, baka nga inabuso na natin."Tumawa lang si Maria habang tinitiklop ang damit. "Ate, tumawag na ba si ate Kitty?"&nbs
CHAPTER 40Patuloy ang pananaliksik ng Bureau sa Iloilo para sa muling operasyon. Nagkasagupaan ang mga sindikato sa sasakyan nila Leo at Victor sa isang liblib na tulay papunta sa inaakala nilang pabrika.Lahat ay pawang patibong lamang kaya umuwing sugatin si Victor at Vladimir. Ngayon ay nasa pangangalaga sila ng Bureau dahil sa sugat na natamo ng Victor."Are you okay now?" Tanong ni Frederico at inabutan siya ng pagkain."Good, doing good. Gumaling lang itong lapnos sa likuran ko papatayin ko talaga ang gagong lider nila," pagalit na sinabi ni Victor.Ika-isang buwan na niyang nasa Iloilo pero ang lapnos gawa ng pagsabog ng sasakyan ay hindi pa rin gumagaling. Hindi siya makahiga ng maayos gawa ng mahapding mararamdaman."Can I use my cellphone now? Isang buwan na akong hindi nakakapagtext," paalam ni Victor.Umiling si Frederico at initsa kay Victor ang baril."Yo
CHAPTER 41 TUMAPAK ang umaga, mag-isa pa rin si Maria sa apartamento. Her day looks empty lalo na't hindi pa madalas umuwi si Cindy. Kaagad niyang dinampot ang cellphone dahil nagbabaka sakali pa rin siyang tatawag si Victor."Cannot be reached pa rin. Ano na ba ang nangyari sa kanya?" Pumatak lang ang luha niya at biglang pinunasan. "Okay, huwag iyakin. Nakatunganga lang ako sa bahay kaya balik pagtitinda muna ako," she said Kumuha ng kapirasong tinapay at dumiretso na ang dalaga sa banyo para magpalit ng damit. Wala naman siyang magawa kundi maghanap ng paglilibangan kesa mabulok sa apartamento. As she walks continuously, nakarating siya sa terminal ng jeep papunta sa palengke. She made herself busy para makalimutan ng panandalian si Victor.But her heart and mind keeps on bugging her. Panay pa rin ang titig niya habang nagkikipagtinda sa boss niyang pinagkukuhanan ng balut.
CHAPTER 42SUOT ang bullet proof vest at ilang matataas na kalibre ng baril ang nakapalibot sa katawan ni Victor at Leo. Pati na ang ilang miyembro ng Narcotics. Magkaiba sila ng ruta bukod sa hindi pwedeng makita ang mukha ni Leo at Victor. They're both protected with guards from Bureau dahil sila ang pinangangalagaan ulo ng grupo. Kaya naman ang Narcotics Department ay sumunod sa plano ng Bureau."Call for back up when you need help, huwag kang sumugod na parang hindi mo mahal ang buhay mo, Victor," payo ni Frederico.Tumango ang binata at kinasa ang hawak na baril. "I'll be back for Maria. I promise, babalik ako pagkatapos ng labanan na ito," bulong niya at lumabas kasama si Leo."Agent one and two are arriving," pagradyo ni Frederico sa tauhan ng Narcotics Department.Umandar ang sasakyan at tinahak nila ang liblib na lugar papunta sa pabrika. Ayon sa pinagmulan ng mapa. Isang tag