Chapter 23 24 Hours

Vanna's POV

I dont know what to think that time, habang yakap ko si Allan ay parang nawawala ako sa katinuan. The worries in my heart is fading away. Hindi ko alam na matagal pala kami sa ganoong posisyon.

"Vanna, basang-basa ka na sa ulan," i heard from him.

He wrap his shoulders to my arms. "Come on, pumasok na tayo sa loob, lumalakas ang ulan." Dugtong pa nito saka inalalayan ako sa paglalakad. Hindi ko man aminin pero, nanghihina na ang tuhod ko. I am dealing with my mixed emotions this time.

Kasunod n'on ay ang pagpapaubaya ko kay Allan, patungo sa kaniyang kwarto, doon sa third floor. Hindi kalakihan ang hotel na iyon, katunayan ay parang inn lang ito para sa mga biyahedor at bakasyonista.

Nang makasakay kami sa elevator ay hindi ko na nakayanang makatayo, sumubsob ako sa sahig, mabuti na lang at mabilis akong inalalayan ni Allan.

"Okey ka lang ba Vann?"

Napapikit man ang paningin ay tumango lang ako. Naramdaman kong kinarga niya ako dahil sa sama ng aking pakiramdam.

"