Kabanata 11

"Ano sa tingin mo? Bakit ang laki ng agwat? "

"Sa palagay ko, ito ay isang gimik lamang sa pamamagitan ng sadyang pagbibigay ng basura bilang padding upang mailabas ang kadakilaan ni Michael."

"Maaari nga. Sa pagkakataong ito, talagang nakuha niya ang lahat ng pansin. ”

Ang mukha ni Michael ay nasilaw sa kaligayahan. Inilagay niya ang susi sa loob ng kahon at ipinasa ito sa host.

Maingat na inilagay ng host ang kahon sa gitnang puwang. Sa kabila ng regalo ni Michael na pinakamaliit, ang lugar nito ang pinaka kapansin-pansin.

Bumalik si Michael sa kanyang kinauupuan at umupo ng cross-legged.

"Johnson, ano ang palagay mo tungkol sa regalo ko?"

Naging matingkad ang mukha ni Johnson. Ibinaba niya ang kanyang ulo nang hindi umiimik.

“Hahahaha! Bakit? Hindi mo ba laging nagustuhan na makipagkumpitensya sa akin?

"This time, makikita ko kung paano mo pa ako makakalaban.

"Johnson Hill, hayaan mong sabihin ko sa iyo. Sa oras na ito, tiyak na maitataguyod ako bilang deputy director, at mawawala ka agad!

“Talo ka, kagaya ng manugang mo. Mayroong kasabihan na pwede rito, "Ang mga ibon na may iisang balahibo ay nagsasama-sama", hahaha! "

Nakaharap sa panunuya ni Michael, hindi mahanap ni Johnson ang mga salita para makasagot siya.

Tuluyang natalo si Johnson.

Sa gitna ng karamihan ng tao, naramdaman ni Emma ang kanyang buong katawan na kumukulo sa galit. Wala siyang magawa ng makita ang kanyang ama na binu-bully ng ganito. Gusto talaga niyang sumulong at sampalin si Michael.

Sa sandaling iyon, tahimik na hinawakan ni Thomas ang kanyang kamay.

"Huwag kang magalit."

"Bakit hindi?!" Sumimangot ng matindi si Emma at sinabing, "Hindi mo ba nakita kung paano nila inapi ng aking ama?!"

Kalmadong sumagot si Thomas, "Naaalala mo pa ba na nabanggit ko na nasisiyahan ako sa panonood ng pagganap ng isang taong mapagbiro?"

"Anong ibig mong sabihin?"

"Simple lang iyon. Mahihirapan sa lalong madaling panahon si Micheal. "

Nag-aalangan si Emma. Tinanong niya, "Bumili siya ng isang marangyang mansyon na nagkakahalaga ng higit sa sampung milyong dolyar, habang ang aking ama ay nagbigay ng serbesa na nagkakahalaga ng tatlong dolyar at animnapung sentimo. Natural, mas masiyahan ang Michael sa opisyal na namamahala at maaaring umakyat pa siya sa hinaharap. Samantala, ang aking ama ay maaaring nabigo dito, at mawala sa kanyang hinaharap sa hinaharap. Bakit mo nasabing makikipagpunyagi si Michael sa lalong madaling panahon? "

Ngumiti si Thomas nang sabihin niya, "Tumpak, si Michael ay maluho, ang mansyon ay magdudulot ng problema sa kanya. Siya ay isang tanga. "

"Bakit mo nasabi?"

"Maghintay ka lang at tingnan. Ang magandang palabas ay malapit nang magsimula. Tapos na ang joker show. "

Di nagtagal, natapos na ng lahat ang pagtatanghal ng kanilang mga regalo.

Karamihan sa mga regalo ay napakamahal. Ang mga ito ay nagkakahalaga ng higit sa isang daang libong dolyar at daan-daang libong dolyar. Gayunpaman, ang mga regalong iyon ay humina kumpara sa marangyang mansion ni Michael na nagkakahalaga ng sampung milyong dolyar.

Ang isang karamihan sa mga tao ay hinulaan na si Michael ay tiyak na mananaig sa oras na ito.

Sinabi ng host, “Lahat kayo ay nagastos ng malaki sa mga regalo sa pagtanggap sa opisyal na namamahala. Makakasigurado kayo na talagang ihahatid ko ang inyong token ng pagpapahalaga sa kanya. "

Sa sandaling matapos ang pagsasalita ng host, sa gitna ng karamihan ng tao, nag-vibrate ang telepono ni Thomas.

Agad siyang bumaba. Tapos, nag-type siya at nag-message. Pagkatapos nito, nagpatuloy siya sa pagkakaupo doon na parang walang nangyari.

Makalipas ang ilang minuto, muli na namang lumabas si Samson.

Natigilan ang host at tinanong, "Mayroon ka bang karagdagang mga tagubilin para sa amin?"

Tumawa si Samson, at sinabi, "Habang nasa backstage ako, narinig kong marami sa inyo ang nagpakita ng inyong tanda ng pagpapahalaga sa punong opisyal na namamahala, kaya't napunta ako upang tingnan sila."

Ngumiti ang host, at sinabi, “Tapos na ang kanilang mga regalo. Maaari niyo ng tingnan. ”

Sa ilalim ng mapagmasid na mga mata ng karamihan, lumakad si Samson patungo sa lugar kung saan inilagay ang mga regalo.

Inalis ni Samson ang kanyang sulyap sa bawat regalo at kalaunan ay nakatuon ang kanyang mga mata sa Rhapsody beer sa sahig sa sulok ng entablado.

Lumakad siya, yumuko, at kinuha ito.

"Regalo din ba ito?"

Nginisian ng host, at sinabi, “Oo. Ang tanda ng pagpapahalaga ni Johnson Hill. "

Ang karamihan ng tao ay sumulyap kay Johnson na may isang mapanukso na titig. Inilibing ni Johnson ang kanyang ulo sa kanyang mga braso sa kahihiyan, wala lamang siyang lakas ng loob na harapin ang mga tao.

Bigla, inalis ni Samson ang takip, kinuha ang bote, itinagilid ang kanyang ulo, at ininom ito.

Lumunok siya ng maraming nito.

"Oo. Iyon ang lasa. Sakto ang lakas ng lasa! "

Ang mga salita at reaksyon ni Samson ay naguluhan ang lahat. 'Maaari bang isang mabuting grade na bote ng beer na nagkakahalaga ng tatlong dolyar at animnapung sentimo ang tunay na mahusay?'

Tumayo siya at tinaas ang anim na bote ng beer. Malakas na sinabi niya, "Nakita ko na lahat ng regalo mo. Ang anim na bote ng Rhapsody beer na ito ang paboritong opisyal na pinangangasiwaan! "

Ang daming tao.

Natahimik sila.

Kahit na si Johnson ay nagyelo sa lugar. Naisip niyang mayroong mali sa kanyang tainga, at mali ang narinig niya.

Makalipas ang ilang panahon ay ang dami lamang ng mga tao ang tumugon dito. Sa parehong oras, umiiyak sila sa sorpresa.

Kahit na ang host ay nahuli rin at tinanong, “Binibiro mo ba kami? Ang Rhapsody beer ay nagkakahalaga ng tatlong dolyar at animnapung sentimo bawat botelya lamang. Ano ang ginawang mas mahusay kaysa sa ibang mga regalo? "

Tiningnan ni Samson ang beer sa kanyang mga kamay tulad ng pagtingin sa kasuyo.

“Ignorante kayo.

"Kapag nanatili kami sa west coast, ang aming buhay ay nakataya sa bawat sandali. Halos hindi kami nakakain at nakakatulog nang maayos araw-araw. Hayan ang isang baso ng mahusay na alak.

"Ang Rhapsody beer ay ang pinakakaraniwang serbesa na maaari naming makita sawest coast. Ito rin ang pinakamalakas na inumin na maaari nating makuha. Ito ang paboritong serbesa para sa bawat mandirigma sa west coast!

"Ang beer na ito ang iniinom natin upang aliwin ang ating kaluluwa. Ito ay ang parehong serbesa na iniinom namin upang patayin ang mga kaaway. Ito ang parehong beer na iniinom namin upang maprotektahan ang ating bansa!

"Hindi lamang ito isang beer, kapatid natin ito, at kasintahan din!"

Nagdala siya ng isang nakakaantig at nakakaantig na pananalita.

Matapos ang isang maikling sandali ng pagkabigla, ang karamihan sa tao ay sumabog sa dramatikong palakpak upang maalok ang kanilang taos-pusong paggalang sa mga mandirigma na nagbuhos ng kanilang dugo para sa kanila.

Muli, tinaas ni Samson ang bote ng Rhapsody beer, at sinabing, "Samakatuwid, walang duda na ang taong nagtanghal ng Rhapsody beer ang nagwagi!"

Mukha namang nagulo ang host. Pinagmumura lang niya si Johnson bago ito at itinapon pa sa sahig ang kanyang regalo.

Sa sandaling iyon, nahihiya na sinabi ng host, "Totoo talaga iyon. Ang isang mahalagang alak na tulad nito ay tunay na pinakamahusay na regalo. Si Johnson ay napaka maunawain, nag-isip at nauunawaan ang mga mandirigma sa west coast ng maayos. Tunay na mabuting kasosyo siya para sa ating lahat. Bigyan natin ng mainit na palakpak si Johnson Hill! "

Nagpalakpakan ang karamihan ayon sa pagkakakilanlan, lalo na ang mga taong tumutuya kay Johnson. Lahat sila ay masigasig na pumalakpak sa kanilang mga kamay, natatakot na baka hawakan ni Johnson ang kanyang sama ng loob sa kanila.

"Matagal ko nang alam na ang taong ito ay higit pa sa nakakatugon sa mga mata."

"Ang isang tunay na tao lamang ang maaaring ipahayag ang kanyang solicitude para sa mga mandirigma, at hindi gumastos ng labis para sa isang regalo."

"Si Johnson Hill ay talagang mabuting tao!"

Tulad ng ibang tao, kapag ang isa ay nahulog, lahat ay magdaragdag na insulto sa pinsala. Kapag ang isa ay rosas, lahat ay papayakin siya.

Sa loob lamang ng sampung minuto, naranasan ni Johnson ang isang matinding pagbabago ng damdamin mula sa kalungkutan tungo sa kaligayahan.

Tumayo siya at yumuko sa karamihan. Ngumiti siya mula sa tainga hanggang tainga, at ang mukha niya ay nasilaw ng kaligayahan. Tuwang-tuwa siya. Ang kadiliman na bumalot sa kanya dati ay nawala.

Sa gitna ng karamihan ng tao, binaril ni Thomas ang isang sulyap kay Emma na natulala. Ngumiti siya at sinabi, “Kaya, paano iyon? Mahusay na gumagana ang aking rekomendasyon, tama ba? ”

Ngumuso si Emma, ​​"Ito ay isang fluke."

"Haha!" Bahagyang umiling si Thomas, at sinabing, "Marami pa akong ipapakitang flukes ulit. Hintayin mo at tingnan. Michael, ang basura na iyon ay makukuha ito sa lalong madaling panahon. "