Kabanata 43

KABANATA 43

IAN'S POV

"This is all my fault…"

"Don't blame yourself, Lilliana."

Nagising ako nang makarinig ng ingay. I can hear my parents voice. Sa una ay hindi klaro pero paunti-unti na itong nagiging klaro sa aking pandinig. My mouth felt dry. Sinubukan kong igalaw ang aking mga daliri pero sakit lang ang naramdaman ko.

"Alam mong hindi siya magiging ganito kung hindi siya napilitan. It's my fault. Because of me, he accepted all the burden for himself."

Tiniis ko ang sakit na nararamdaman ko para lang maidilat ko ang aking mga mata. Unang bumungad sa akin ang umiiyak na si mama. Nakaramdam ako agad ng lungkot. Seeing my mother cry is my greatest weakness.

"M-Mama..." namamalat kong tawag sa kanya.

Parehong napatingin sa akin ang aking mga magulang. Mama almost fell on her chair just so she can get closer to me as fast as she can.

"Son, how are you feeling now? Masakit ba ang lahat ng katawan mo? Can you hear me well? Do you need something? Water, perhaps?" Nagsimula nang mataran