KABANATA 9MYCA’S POVUmayon ang lahat ng naging plano namin. Pagkalabas ko sa hotel ay bumalik naman ang babaeng nagngangalang Sasha upang magdisguise at gayahin ako. Naghihintay naman si Jilo sa akin sa likod mismo ng hotel. Good thing he is not drawing too much attention. Wala rin naman kasing dumadaan dito pero ang ibang staff ng hotel ay pumupunta rito upang magtapon ng basura. Jilo is in disguise too. Nauna kaming pumunta sa meeting place dahil may ginawa pa muna si Majo para imanipulate ang security system ng hotel kung saan ako nag check in. Handa na ang lahat pati ang pangalawang fake passport na gagamitin ko para sa pagbaba sa karatig na bansa bago nila ako pasakayin sa isang barko patungo sa Pilipinas. Hindi ko alam ang lahat ng plano ni Jilo pero pinagkakatiwalaan ko siya kaya hindi naman ako nakakaramdam ng takot na baka ay pumalpak ang lahat.“Pagkababa mo sa isla na iyon ay kokontrolin ko na ang signal. You are not allowed to communicate with anyone through smart phone
KABANATA 10MYCA’S POVPagdating namin sa isla ay hindi na kami nagsayang pa ng oras at sinimulang tignan ni Majo ang security system at ang mga pagkain na kakabili lang namin. There is a jetski here and Jilo bought me a scuba gear so I can enjoy myself here for the mean time. Kung tutuusin ay para lamang akong magbabakasyon dahil parang wala akong pinoproblema sa sitwasyon ko ngayon. Majo assembled the personal computer so I can still review the report on my resort that Jilo will forward to me. Mayroon ding signal para sa TV kaya maaari pa rin akong manood. Pero bawal akong makipag-usap sa ibang tao lalo na ang buksan at gamitin ang social media accounts ko. I know that Jilo is spoiling me so I cannot start overthinking while I am alone here in this private island. I can’t help it but feel so blessed and loved. Ang swerte naman ng babaeng mapapakasalan niya.“Uuwi na ako mamayang alas kuwatro. Magpapatrol lang ako nang isang beses ngayon para masigurong safe ka rito. Don’t turn off t
KABANATA 11MYCA’S POVWala akong oras para isipin kung bakit nandito ang taong iyon. I did everything to give him warm because his body will never stop from trembling. Sa lahat ng ginawa ko ay saka lang siya medyo uminit nang naka limang makakapal na kumot siya. hindi ko siya kayang iakyat sa taas kaya ang nangyari ay ibinaba ko ang isang spare bed foam at doon siya pinahiga. Pinatuyo ko na rin ang buhok niya. Now that I am trying to figure out how did I manage to take off his pants, hindi ko alam. Basta sa sobrang taranta ko at sa sobrang pagmamadali ko ay hindi ko na matandaan ang ibang ginawa ko sa kanya. Wala pa rin siyang malay kaya hindi ko siya mapakain. I cooked porridge for him. Iinitan ko na lang siguro sakaling magising siya.Pero hindi siya nagising hanggang sa mag-umaga na. Kung kahapon na lamig lang ang nararamdaman niya, ngayon ay sinabayan na ng sinat. I can’t contact Jilo to help me because of the typhoon. Hindi ko naman magawang ayusin ang tower dahil paniguradong m
KABANATA 12MYCA’S POVPagkatapos kong maghanda ng pagkain namin ay saka ko tinawag si Ian. Mas lalo lang kaming naging tahimik ngayon na kumakain na kami. The truth is I am still trying to absorb everything. Hindi man lang ako nagkaroon ng oras para mag-isip at magulat sa mga nagdaang araw dahil sa mga nangyari. Ngayon ko pa lang nararamdaman ang pinaghalo-halong hiya, gulat, saya, inis, at pagtataka. Dumagdag pa na ngayon ko pa lang naaamin sa sarili ko na nakakahiya ang mga ginawa ko sa mga nagdaang araw. Dapat na ba akong magdasal na sana ay hindi niya malaman man lang kung paano ko siya napapakain? Nakakawala ba ng dignidad ang mga ginawa ko? Pero hindi ba ay may rason naman ako para gawin iyon? He can’t just blame me because I saved him!“So… Did you even feed me while I am past asleep?” Halos mabulunan ako sa naging tanong ni Ian bigla.Para namang narinig niya ang nasa isip ko kanina. Tumikhim ako at tumango nang simple. Hindi ko naman sasabihin sa kanya kung paano ko iyon gin
KABANATA 13IAN’S POVThey always say that life is unfair and that having a bad day is already a bad luck. But for me, experiencing such phenomena is a blessing in disguise. Because if we try to look into it, there is a reason behind why that phenomenon has happened to you or why did you experience it. That is what I always believe in. Lumaki ako na walang ibang iniisip kundi maging isang positibong tao. Kung bakit kahit na maraming balakid na ang nakakasalubong ko sa daan ay hindi ako nagpapatinag. I focused on surrounding myself with people who give nothing but positive vibes to my life, because I don’t want to live a meaningless life.Sabi ni mama sa akin ay piliin ko kung anong alam ko na makapagpapasaya sa akin. At gawin ko ang sinasabi ng puso ko dahil walang pupwedeng magdikta sa kung anong buhay ang gusto ko para sa sarili ko. Pero kaya nga naniniwala ako na may rason sa likod ng mga bagay na nangyari na ay dahil sa alam kong kasunod niyon ay isa lang sa dalawa: ang maging mat
lKABANATA 14IAN’S POVHindi ako tumagal ng isang buwan sa Pilipinas dahil nahanap ako ng mga tauhan ni papa. i have no other choice but to follow his order so I went to Italy after giving Myca my apology token. I hope she loved the couple bangles I gave her. Hindi ko pa naman alam kung paano ako hihingi ng tawad sa kanya sa nagawa ko noong nasa laot kami para mangisda. I thought that would be our last meeting but good thing she has visited one of the branches of my jewelry line in Manila. Nagkataong nandoon pa ako dahil doon ko hinintay ang mga tauhan ko para ihanda ang private plane na gagamitin ko papuntang Italy.My life is complicated and it is full of surprises. Hindi ko rin maintindihan noong una kung bakit kinakailangan kong mamalagi sa Italy. Pero doon ko napagtanto na lahat tayo ay ipinanganak na may kakambal na responsibilidad sa buhay natin. Iba-iba man tayo ng kapalaran pero pare-pareho naman tayong may gagampanang responsibilidad.It seems fun to be here in Italy. But I a
KABANATA 15MYCA’S POVNagising ako dahil sa napakalakas na kidlat at ulan. I can hear the loud sound of the wind chime from the outside of the house. Bumangon ako para tignan kung walang nakabukas na binatana sa baba. I really hate it when thunder wakes me up in the middle of the night because I can’t sleep again. Pakiramdam ko kasi ay sa akin tatama ang susunod na kidlat kaya hindi na ako sumusubok pang matulog ulit. I glanced at the wall clock in my room and it says it is already 3 o’clock in the morning. Ilang oras na lang ay umaga na kaya naman ay hindi na rin masamang hindi na matulog pa ulit.Nang makababa ako ay unang tinignan ko ang malaking pinto ng bahay. Nakasarado iyon nang mabuti at walang bakas na nabuksan kanina. I checked the windows on each side of the house and then the one on the kitchen. Mabuti na lang at wala namang nabuksan dahil sa malakas na hangin sa labas. Umakyat ako para makahiga ulit. Papasok na sana ako sa loob ng kwarto ko nang makita ang siwang ng pint
KABANATA 16IAN’S POVHindi na talaga ako tinatantanan ng tingin ni Aamon kahit pa tapos na kaming lahat sa pagkain. He even whispered something to Ace and now they are both looking at me. Binalingan ko ng tingin si Louisa para humingi ng tulong pero busy siya sa pamangkin niyang si baby Aziel. Mamaya pa naman ang plano naming umalis pero hindi na pwede na maghinala na agad ang mga pinsan ko dahil sigurado akong hindi ako makakalusot sa kanila.“Halata ka naman masyado, Ian. Huwag mong bigyan ng sakit ng ulo si tita,” sambit ni Ace at Sinamaan ako ng tingin.Aaamon chuckled without humor in it. “Siguraduhin mong hindi ka namin mahuhuli. Alam mong kahit pa tumakas ka ay hindi mababago ang katotohanan na ikaw lang ang maaaring mamuno kasunod ng lolo mo kaya huwag kang magddrama sa amin,” aniya at binalingan ng tingin ang kanyang asawa na nakaupo sa tabi ni Louisa.Napabuntong hininga ako. Mukhang mahihirapan akong tumakas. I know that they are just worried about mama. Hindi naman sila ma