Chapter • Eleven
Nang dumating ang doktor na magchecheck sa baby at kay Tracy ay nagpaalam na kaming lalabas na. Sumama rin si Levi para ituro sa amin ang kwarto ni Papa.Huminto si Levi sa tapat ng isang kwarto saka humarap sa akin. "Dito ang kwarto ni Butler Finn. If you need something, just let me know. Huwag mo na ring alalahanin ang gastos. Butler Finn is a friend of mine. Ako na ang bahala sa lahat." aniya.
"Naku hindi na po. Nakakahiya. May trabaho naman na po ako, ang laki po ng binabayad sa'kin ni Layco." nahihiya kong sagot.
Bahagyang kumunot ang kanyang noo saka napatingin kay Layco. "She's working for you?" puno ng pagtataka nitong tanong. "I thought--"
Chapter • Twelve"Hindi pa natin alam kung kailan ba magkakamalay ang pasyente. Naging komplikado ang naging operasyon sa kanyang puso pero wala pa naman akong nakikitang problema. His body is weaker than I thought. Let's just hope na magkamalay na siya one of these days."Muling chineck ng doktor ang chart ni Papa sa huling pagkakataon bago ito ibinalik sa paanan ng kama.Halos sa buong pag-uusap namin ay kagat-kagat ko ang ibaba kong labi at pilit pinipigil ang emosyon.Muling bumaling sa akin ang doktor. "If you'll excuse me." untag niya. Tumango na lamang ako.Nang tuluyang lumapat ang pinto ay nanghihina akong napaupo sa sofang nasa loob ng kwarto. Nahilot
Chapter • ThirteenMatapos kong magpaalam kay Markus ay halos patakbo kaming pumunta ni Layco sa sasakyan niya.Pagpasok ng sasakyan ay kaagad kong ikinabit ang seatbelt ko. Ganoon din naman ang ginawa niya bago tuluyang pinaandar ang makina. Bago niya ibwinelta ang kotse ay sumulyap muna siya sa akin."Hold on tight. Bibilisan ko ang pagpapatakbo." seryoso niyang sabi. Tumango na lamang ako saka malalim na huminga.Napasinghap ako nang magsimula na ang sasakyan. Biglang gumapang ang kaba ko nang makitang tumatakbo kami ng halos 90KPH. Maswerte kami at wala nang mga sasakyan dahil disoras na ng gabi.Paglabas namin ng Astrid ay lalo pang tumulin ang kanyang pagp
Chapter • FourteenHalos wala na akong lakas para ikarga ang mga damit ko sa maletang binigay ni Miss Chleo. Para bang kaunting kilos ko na lang, tuluyan na akong babagsak dahil sa sobrang sama ng loob.Tumalikod ako mula sa kama saka pumasok sa banyo. Dumiretso ako sa sink saka naghilamos. Hinayaan kong sabayan ng tubig ang rumaragasa kong luha.This place... Akala ko ay magtatagal ako rito. I learned to love everything about it. From it's finest architecture to the darkest secrets this castle holds.Napamahal na ako kina Mrs. Perkins na kung ituring ako ay parang anak, kay ate Beth na palagi akong tinatawag na bhe at parang laging masaya, sina Maui, Diane, at iba ko pang kasama na naging mga kaibigan ko na rin,
Chapter • FifteenCHLEO'S POVHumigpit ang pagkakakuyom ng kamao ko nang makita ang pag-alis ng sasakyan ni Grant. Mula sa balkonahe sa pangalawang palapag, natanaw ko ang unti-unting paglayo nito hanggang sa tuluyan itong nakalabas ng gate.I felt bad for Savanah. She's too devastated. She was confused with the things she feels. She's human and she has no idea how the bond works.Nilingon ko ang hagdanan paakyat sa third floor. I can't help but wonder what's going on my brother's mind. Why did he let Savanah go? Why did he let his mate slip away? Ngayon pa talagang nanganganib ang posisyon niya sa aming pack.Magnisons are royal bloods like the
Chapter • SixteenCHLEO'SPOVHilot-hilot ang aking sintido, napasandal ako sa back rest ng swivel chair na kinauupuan ko. I am in no place to represent my brother in the council meeting but I no longer have a choice. Dalawang linggo na siyang hindi makita. Ni walang makapagsabi kung nasaan ba talaga siya o kung saan ba siya nagpunta.Grant and some deltas have been searching for him for days. Bilang Beta, si Grant ang dapat na humarap sa council ngayon pero dahil maging siya ay wala, ako lamang ang pwedeng pansamantalang pumalit...kahit pa walang karapatan ang babaeng gaya ko na maging parte ng council, regardless of the family I came from."Three days from now, full
Chapter • SeventeenNanatili akong nakaupo at nakasandal ang likod sa headboard ng kama. My eyes are focused on the man lying right next to me. Napakahimbing ng tulog niya. Napakaitim ng ilalim ng kanyang mga mata dala ng kakulangan sa tulog.I gently brushed my fingers on his jett black hair. Napakalambot nito. I can't help but smile. Layco's really here. Nang matulog kami ay halos nagdalawang-isip pa ako. Natatakot akong panaginip lang ang lahat at sa oras na muli akong magising, wala na siya sa tabi ko. Wala na ang mga brasong ikinukulong ako at mahigpit na niyayakap.But sleeping while resting my head on his chest was too comfortable. Halos hindi ko na namalayang tinangay na rin ako ng antok.Wala na an
Chapter • EighteenHalos patapos ko nang ikarga ang mga gamit ko sa maleta nang mapansin ang pananahimik ni Layco. Nakaupo siya sa kama habang ang dalawang siko ay nakakalso sa kanyang mga hita at ang baba ay nakapatong sa magkasalikop niyang palad. Naroon na naman ang pamilyar na kunot sa kanyang noo. Something's bothering him. Is it his pack? The council? I hope I can be of any help.Ibinaba ko ang ilang nakatuping pantalon na hawak saka ito inilapag sa upuan. Humakbang ako palapit sa kanya. Halos hindi na niya namalayan ang paglapit ko dahil sa lalim ng iniisip niya.Bahagyang umalog ang kama nang naupo ako sa tabi niya. I cleared my throat. "What's bothering you? Kanina pa kita napapansin." untag ko.He tilte
Chapter • NineteenPinanood ko ang paglubog ng araw mula sa balkonahe. Funny how something that's about to end be this beautiful. I guess mom was right. Not all endings are meant to hurt us.Dama ang tensyon sa kastilyo sa nakalipas na linggo pero magmula nang maipakilala si Gia sa council ay kahit paano nabawasan ang panggigiit ng mga ito kay Layco. Pero matapos ang full moon, halos araw-araw na ang naging meeting kaya halos araw-araw ding narito si Gia. I know something's going on. I just don't have the right to meddle. I'm not one of them.Nakaramdam ako ng lungkot dahil sa naisip. Nang yayain akong umuwi ni Layco sa Brenther, nagtalo ang isip at puso ko. Brenther isn't a safe place. This city is full of dangerous people, and surrounded with hundreds of enemies