Chapter • Twenty Seven
Habang ang lahat ay abalang mamili ng isusuot nila para sa festival mamayang gabi, heto ako, mahigpit na nakayakap sa natutulog na si Layco. Tahimik na umiiyak at ninanamnam ang mga huling oras na pwede ko siyang mayakap ng ganito.
Bahagya siyang gumalaw at tumagilid. Hinapit niya ako at lalong ikinulong sa kanyang bisig. Ang mukha ko'y nakabaon sa kanyang dibdib.
Lalong humigpit ang pagkakayakap ko sa kanya. Ilang oras na lang, Lay. Sana huwag ka munang magising.
Iniangat ko ang aking ulo at pinagmasdan ang maamo niyang mukha. Napakasarap niyang pagmasdan kapag natutulog. Nawawala ang kunot sa kanyang noong tanda ng napakaraming problemang kinakaharap niya ng dahil sa'kin.
Chapter • Twenty EightCHLEO'S POVNasapo ko ang noo ko at hindi na alam ang gagawin. Sinulyapan ko ang relos ko. Ilang minuto na lang bago mag-alas otso pero sabi ni Mrs. Perkins, alas syete pa raw umalis si Savanah kasama si Grant."It's been an hour, Warren. Hindi na natin sila maaabutan." Nanginginig na ang boses ko.Nilingon namin si Layco na panay ang paglinga sa paligid at tila hinahanap si Savanah. Mayamaya'y lumapit sa kanya si Jao. May ibinulong ito sa kanya. Bigla na lamang nagdilim ang kanyang ekspresyon. Dali-dali siyang sumakay sa kanyang sasakyan at ibinarurot ito paalis.Natataranta kong binalingan si Warren. "Tara sa kotse! Baka kung saan pumunt
Chapter • Twenty NineCHLEO'S POVNapatayo ako nang marinig ang pagdating ng mga sasakyan. Ilang yapak ang umalingawngaw papasok ng kastilyo. Nagbadya ang mga luha ko nang makita siyang kasama ang mga Deltas."Drako..." I muttered.Isang pagod na ngiti ang lumandas sa kanyang labi. Mabilis siyang humakbang palapit sa akin. Tuluyang tumulo ang luha ko nang yakapin niya ako ng napakahigpit.A sigh of relief left his lips. "I missed you, Chleo." Bulong niya saka kumalas sa pagkakayakap sa akin. Marahan niyang pinunasan ang basa sa aking pisngi.Hindi ko nagawang sumagot. Kulang ang mga salita para ipaliwanag ang n
Chapter • ThirtySOMEONE'S POVMalalim na ang gabi. Ang mga taga-Quinzel ay nakamatyag sa buong paligid, hinihintay kung may darating mang sasaklolo sa Alpha ng Brenther.Pinasadahan ng tingin ni Alpha Gabriel ang mga sugatang kasama. Hindi niya maiwasang mapangisi. Malakas nga talaga ang Alphang si Layco. Mahigit isang dosena ang napatay niya sa sandaling oras lang.Isang tunog ang umalingawngaw sa paligid. Tunog ito ng isang flute, tila sumasabay ang hangin sa malamyos na musika.Mula sa madilim na parte ng gubat ay lumabas si Jao, tila walang pakeelam na maaari siyang mamatay habang tinutugtog ang kanyang flute. Nakakaloko ang tinging ibinabato niya sa mga ti
EPILOGUEMy life is another cliche' story young girls love to read. Kung inaakala nilang masaya ang buhay ng isang prinsipe, well,hindi.The Magnisons rule Brenther for centuries. A city located near the heart of Remorse. A place where beasts can walk freely. A hell on Earth for humans.Mula nang magkaisip ako, namulat na ako sa paraan ng pamumuno ng aming pamilya. We are different. We are ruthless. We never show mercy to anyone. We never respect the humans. Para sa amin, sila ang pinakamahihinang uri. They can't protect theirselves.Weak people doesn't have the right to live because they are just depending on the stronger ones.
SPECIAL CHAPTERLAYCO"Once, there was a small-town girl, who thought fairytales only exist in books...not until one day, that she got an offer for a job in a far away land...""And a big bad, handsome wolf kissed her and made her his...""Daddy!" Sumimangot sa akin si Sorchia. Her cute, pouting lips warned me to shut up...again.Mahinang natawa si Savanah dahil sa reklamo ng prinsesa. Nakahiga kaming pareho sa kama ni Sorchia. Katabi niya ang anim na taing gulang naming anak habang ako ay nakayakap naman sa kanya at panay ang putol sa kwento.Savanah stroked a few strands of Sorchia Lumia's jett black hair. "Don't mind your Daddy.
LaycoThere was a time in my life when I thought nobody would ever make me cry anymore. I had wept for my parents when they were taken away from me. I mourned for Jaimie when she found dead. And I fucking cried a river when I finally saw my wife walking down the isle.Pero ang makita ko ang prinsesa kong umihip ng kandila para sa ikalanbing walo niyang kaarawan, ibang usapan na yata ito.I pursed my lips hardly together, trying my best to not shed a single tear. I am an Alpha. I am a husband. But dang it, I am a father of this beautiful young lady, and realizing she's already at her legal age just drives me mad.Gusto ko na yatang palagyan ng barikada ang buong Brenther—no. Ang buong kastilyo para walang makalapit pa
PrologueBumagsak ang mga balikat ko matapos kong paulit-ulit na binasa ang nakasulat sa kapirasong papel na iniwan ni Ynigo sa locker ko. Nakagat ko ang ibaba kong labi. Siguro kung wala si Noreen sa tabi ko, kanina pa ako umiyak."Oh, anong sabi?" Nakahalukipkip niyang tanong at mukhang may ideya na sa laman ng sulat.Tinignan ko siya saka ako pilit na ngumiti. Iniling-iling ko ang ulo ko. "Break na raw kami..." Halos mabasag ang boses ko.Napairap si Noreen saka niya kinamot ang gilid ng kanyang ulo. "'Yan na nga bang sinasabi ko, Shan. Ang bilis mo kasing sinagot hindi ka tuloy sineryoso. Ang kulit mo naman kasi. Bakit ba kasi ang dali mong mahulog sa mga lalake? Kaunting kindat at pa-cute naiinlove ka na." Inis niyang sabi.Hindi ko na lang siya kinibo. Tama naman siya. Kaso hindi ko talaga napipigilan. Ang bilis kong mahulog kapag type ko. Ano bang mali sa akin? Abnormal ba ako kapag gano'n? Madalas akong pagalitan ni Noreen
Chapter • OneNapabuntong hininga ako nang maabutan sa labas ng restobar namin ang sandamakmak na bulaklak. Ano bang akala ni Miller sa akin? Patay?Narinig ko ang halakhak ni Noreen mula sa likod. Masama ko siyang nilingon. Lalo lamang siyang natawa."Sorry naman. Grabe na kasi 'yang manliligaw mo. Eh mukhang may balak 'yong gawing flower shop 'tong Olympus sa dami ng pinapadalang bulaklak araw-araw." Untag niya habang hindi pa rin mapigilan ang tawa.Napairap na lamang ako. Hinawi ko ang ilang bouquet para mabuksan ko na ang restobar. Dumiretso kaagad ako sa bar counter at nagsalin ng isang shot ng tequila sa shot glass. Tumalim ang tingin sa'kin ni Noreen."Binibining Shantal, gusto ko lang hong ipaalala sayong alas nwebe pa lang ng umaga." Nakataas ang kilay niyang sabi.Ngumisi lamang ako saka ko ibinalik sa lalagyan ang bote ng alak. Sumandal ako sa edge ng counter saka ko inilabas ang phone ko. Napabuntong hining