“Caspian’s POV”
Alam kong nasaktan ko siya at wala akong magawa upang pawiin ang sakit na kanyang nadarama dahil mas gugustuhin kong kamuhian na niya ako habang buhay kaysa naman patuloy niya akong mahalin dahil hindi ko kayang suklian ang pagmamahal na maibibigay niya sakin.
Pinagmasdan ko siyang maglakad papalayo at parang hinang-hina, mukhang ilang lakad lang ay babagsak na sa lupa.
Masakit para sakin ang makitang nahihirapan siya ng dahil sa akin pero wala ng mas sasakit pa kapag mangyari sa kanya ang nangyari noon… Baka mas lalong hindi ko mapatawad ang sarili ko.
Napasandal ako sa guard house ng kampo at inalala ang nangyari noon at yun ang panahong gabi gabi kong bangungot.
Flashback…
“Caspian, I can’t wait to see you soon! Gusto ko sa first break mo magde-date tayo, ha?” Hiling sakin ni Irene mula sa te
Hindi mawala sa isipan ni Caspian ang kanyang misis kahit pa ilang linggo na ang nagdaan simula ng huli silang magkausap nito. Alam niyang nasaktan ito sa nangyari noon lalo na at itinanggi rin niya ang nangyari sa kanila, pinalabas niya iyong hindi niya ginusto ang namagitan sa kanila ng gabing iyon.Mahigit dalawang linggo nang hindi umuuwi ng bahay si Caspian upang iwasan ang asawa at hindi na mahulog pang muli ito sa kanya ngunit nag-aalala siya rito dahil hindi rin ito tumatawag o nag-iiwan ng mensahe man lang kaya’t umaga ng sabado ay napilitan siyang umuwi ng walang pasabi.Pagkabukas na pagkabukas ng pinto ni Caspian ay bumungad sa kanya ang anak ng kanyang commandant na si Elise at kasalukuyang doon pa rin tumutuloy.“Nasaan si Steph?” Tanong ni Caspian, nilagpasan niya ang babaeng sumalubong sa kanya at bago pa man ito makasagot sa tanong niya ay nanakbo na ang lalaki papunta sa kwarto nito up
“Miss, are you alright?” Tanong ng isang lalaki nang makita ang pagsemplang ng motorsiklong sinasakyan ni Steph sa kalagitnaan ng kompetisyon ng mga riders. Agad niyang minaneobra ang kanyang sinasakyang motor ng makita ang aksidenteng naganap at nanakbo upang bigyan ng saklolo ang babae.Marahan niyang inalis ang helmet na suot ni Steph at tila huminto ang oras ng masilayan niya ang isang magandang mestisang babae na hindi nalalayo sa kanyang edad, maamo ang mukha nito at may mapupulang labi na nakakaakit.Sinuring mabuti ng doktor ang walang malay na dilag at nakahandusay sa kalye hanggang mapahinto ang kanyang paningin sa tuhod nito na panay ang agos ng dugo.“Miss… Miss,” he was trying to wake her up habang unti-unti nitong iminumulat ng tila diwata na dilag ang kanyang mga singkit at kulay tsokolateng mga mata.“Tumawag kayo ng ambulansya!&rdquo
“Aly’s POV”Papunta na ako sa address na sinned sakin ni Steph ngunit napaatras ako pabalik ng aking opisina nang makita ko ang paparating na sina Luigi at Caspian. Gusto ko sanang magtago dahil ang bilin sakin ni Steph ay wag kong sasabihin kahit kanino kung nasan siya.“Aly! Masaya kong nandito ka,” bati sakin ni Luigi.Napangiwi ako at sinuri ang mukha niya na parang may nais malaman mula sa akin, ngumiti lamang ako sa kanya kahit kinakabahan.“Tinawagan ka ba ng aking asawa at alam mo ba kung saan ang kinaroroonan niya?” Nabaling ang aking paningin ng magtanong ang mister ng aking kaibigan.Napalunok ako at hindi makasagot sa tanong niyang yun, nagpabalik balik ang aking tingin sa dalawang lalaking nakatayo sa aking harapan, kinakabahan ako na parang ini-interrogate sa loob ng kulungan at hindi ako makapagsalita dahil iniisip ko pa ri
“Bok, nakabalik na ba si sir Ardiente?” Tanong ni Lawrence sa kanyang mga kaibigan. “Hindi ko pa rin siya nakikita sa kanyang office,” sagot ni Ivan. “Hindi pa siya bumabalik and I am sure the he isn’t coming back today,” singit ni Brent na busy sa kakatitig sa screen ng kanyang cellphone. Napansin naman ng kanyang mga kaibigan ang segu-segundo niyang pagsulyap sa kanyang selpon. “Kaninong message ang hinihintay mo, bok?” Tanong ni Jerome kay Brent ngunit hindi ito kumibo. “Wag mong sabihin saming nagpapaloko ka na naman sa babae,” sarkastikong sabi ni Ivan. Hindi pa rin makasagot si Brent sa mga kaibigan na naging dahil upang magkaron ng haka-haka ang mga ito tungkol sa kanya. Nagkatinginan ang tatlong magkakaibigan at nagngitian na para bang naiintindihan nila ang ibig nilang ipahiwatig sa isa’t-isa, naglakad si Jerome patungo sa
“I heard na hindi ka umuuwi ng condo, where did you spend New Year’s Eve?” Tanong ni Caspian bago pa man niya i-start ang sasakyan. “It doesn’t concern you,” malamig niyang tugon dito saka dumungaw sa bintana ng sasakyan na parang na aalibadbarang makita at makasama siya sa loob ng kotse. “Wala akong sinabing wag kang umuwi, paano na lang kung hindi lang yan ang nangyari sayo? Anong gagawin ko? Ano ang—” “Ano ang sasabihin mo sa parents ko? Simple lang, tell them that you don’t know,” tugon niya kahit nakatanaw pa rin sa malayo. “Ganun lang ba yun? Hindi na tayo bata para sarili lang natin ang intindihin natin, we have our parents na nag-aalala satin,” desperadong pagkakasabi ng mister niya na umagaw ng atensyon ni Steph para lingunin ang asawa. “I know that, Caspian.” Kalmado niyang sagot sa frustrated niyang mister, hindi makaimik ito dahil ngayon na la
Naupo si Luigi sa sofa katabi ng kaibigan, “anong nangyari sayo?” “Hmm. As you can see,” nginuso niya ang kanyang labi sa kanyang tuhod. Napatawa naman si Luigi sa kanya dahil hindi iyon ang tinutukoy niya, “that’s not what I mean,” wika ni Luigi. Pinihit ni Steph ang kanyang katawan upang makaharap siya, “kung ganun, anong ibig mong sabihin?” “Sa pagkakatanda ko, your husband came to look for you at siya ang dapat kasama mo pag-uwi… Bakit ikaw lang ang nandito at wala siya?” Marahan niyang tanong upang hindi masaktan ang kanyang kaibigan sa pagdeliver niya ng question. Tikom ang kanyang bibig saka isinandal ang likod at ulo sa sandalan habang inaalala ang nangyaring pag-iwan nito sa kanya. “Sinundo ka ba niya?” Nakita niya ang pagtango ni Steph, “nasaan siya ngayon?” Follow up question ni Luigi sa kanya. Umil
Nagulat si Mike matapos marinig ang akusasyong binitawan ng kaibigan nilang doktor. Naglakad siya palapit upang pakinggan pa ang ilan sa mga sasabihin niya at malinawan kung ano ang nangyayari sa kanyang pinsan dahil matagal na rin ito ng huling bumisita sa kanya. Naninibago si Mike sa ilang linggong hindi pagpaparamdam ng pinsan niya sa kampo nila at alam niya na maaring may problema ito dahil ni tawag o text ay wala itong natatanggap mula sa kanya. Tumayo ng tuwid si Caspian saka pinunasan ang konting dugo sa gilid ng kanyang labi na parang hindi man lang nasaktan sa binigay na suntok ng doktor sa kanya. “That’s none of your business,” maangas na tugon niya. Nagsalubong ang magkabilang kilay ni Mike ng marinig ang isinagot ng mister ng kanyang pinsan at nabuo ang kanyang haka-haka na maaring totoo ang akusasyon ni Luigi. “Okay, let’s say that’s not my business but have you ever thought how
Hindi naglaan ng oras para makipag-usap sa babaeng nakabangga kay Brent at nilagpasan niya lamang ito matapos humingi ng tawad, inisip naman ng babae na baka galit ito sa kanya kaya naisip niyang sundan ito at humingi ng tawad sa lalaking kanyang hinahangaan. Binilisan ni Brent ang paglakad dahil sa mensahe ng kakilala niya na nakita daw ang nobya niya sa labas ng kampo nila at inaakalang sosorpresahin siya. Paglabas niya ay labis ang pagkasorpresa niya dahil nakita lang naman niya ang kanyang babaeng minamahal na niyakap ang sumulpot sa kung saan na lalaki saka biglang hinalikan ito. Napakagat sa ibang labi si Brent habang pinipilit nah wag tumulo ang kanyang mga luha, tumalikod siya at kinuha ang kanyang selpon saka nagtext sa babae ng ganito, “let’s break up, ayoko sa mga babaeng MANLOLOKO.” Pagkatapos ay blinock na niya ang numero ng babae sa kanyang contacts habang pabalik siya sa loob ay bumangga na naman sa