Chapter 10

I pulled up my car and drove straight to the hospital with my younger brother Al. Pinatakbo ng mabilis ang sasakyan at nagmadaling nakarating sa kinaroroonan ni Tatay.

Napatingin ako kay Al habang nagmamaneho at kita ko sa mga mata niya ang takot at pag-aalala.

"Ate, magiging okay lang si Tatay, 'di ba?" tanong niya sa akin.

"Oo naman. May pagka-masamang dami ata si Tatay kaya siguradong mahaba ang buhay no'n," biro ko para maubusan ang pangamba ni Alfonso.

Mas close si Alfonso kay Tatay kaysa akin. Pero siyempre hindi rin mawalan ang pag-aalala ko. Tatay ko pa rin siya kahit anong mangyari.

Pagkababa namin ng sasakyan ay dumiretso kami sa emergency department kung nasaan si Tatay Julio. Nang makita kong nakakausap siya ng maayos sa malayuan ay agad gumaan ang kalooban ko.

"Tay!" sigaw ni Al habang patakbong lumapit sa hospital bed na pinagpapahingahan ni Tatay.

"Anong nangyari? Nabunggo ba ang sasakyan na minamaneho niyo? Asan kayong lugar ng inatake kayo?" sunod-sunod na tanong ni