"Mangangahoy ha?" Hindi ko maiwasang asarin siya habang naka unan ako sa dibidib niya.Pansin ko naman na maganda ang treehouse mula pa sa labas, pero hindi pa rin ako makapaniwala nang makita na sa mismong mata ko ang loob ng treehouse.It's look like a room. May kama na nakalagay sa mismong lapag, may lamp sa gilid at lamesa. Ang kama ay may kompletong gamit tulad ng unan at comforter. Gawa ang buong paligid sa mamahaling materials. Just fucking how? Kanino ito?Muli kong naisip 'yong kanina, mukhang ang fingerprint lang niya ang makakapagbukas ng treehouse na 'to.Narinig ko ang tawa nito. "Mangangahoy naman talaga dapat tayo, pero bakit kasi nagpabuhat ka sa'kin? Nagising tuloy," sambit nito.Kinurot ko siya. "Bakit ka kasi nanggugulat? Natatakot na nga ako na baka may ahas," nakasimangot na sambit ko.Sa tingin ba niya nakakatawa 'yun? Ayos lang sana kung takutin niya ako na may ahas sa maaliwalas na lugar, pero 'yung kanina, maiisip mo talaga na may ahas dahil sa mga naglalakiha
"What do you hate the most, Zari?" Seryosong tanong nito habang nasa likod ko siya. Napag-isipan namin na manatili muna rito, gabi na at nandito pa rin kami. Hindi rin ako makapaniwala na may mga ilaw rito sa gabi. May string lights na nakapalimot rito.Hindi iyon naliliwanagan ang buong paligid kaya naisipan niya na magpaapoy. May mga pagkain rin sa loob na para bang ready na ready ang ligar na 'to para may tuluyan.Hindi ko maiwasang sulyapan siya dahil sa tanong niya. Hindi ko alam, pero ramdam ko na seryosong seryoso siya sa tanong niya."Bakit ang seryoso mo naman ata?" Hindi ko maiwasang itanong."I just want to know," sambit nito gamit ang seryosong boses.Hindi agad ako nakasagot. Nakaupo lang siya roon habang pinapanood ako. Hindi ko alam, pero parang kinakabahan ako sa klase nang pagtatanong niya. Hindi ako sanay na seryoso siyang nagtatanong nang ganito. Nang makita ko na luto na ang marshmollow na ay saka ako humarap sa kanya."I hate liars. Ayaw ko sa mga sinungaling, pa
"Liga?" Tanong ko kay Jucy.Tumango ito at muling binalingan ang ginagawa.Yes, I'm talking to Jucy. We are with them now because Sebastian and Mang karding caught a lot of fish today. Umuwi saglit si Sebastian para maligo kaya noong papunta siya rito ay sumama na ako. Sa ilang araw namin ni Sebastian na pabalik balik rito ay naging magaan na rin ang loob ko kila Jucy, including Lorna.Lorna apologized to me for what happened, but during that conversation we were still fighting. Paano ba naman ay ako pa ang sinisi niya kaya niya raw hinalikan si Sebastian.Like, what? Ibang klase siya! Is she serious? Siya ang humalik, pero ako ang may kasalanan?Malapit na nga ako sumabog, pero bigla itong nag sorry, kaya hinayaan ko na lang. Ngayon ay ayos naman na kami. Huwag na lang niya talaga susubukang ulitin ang ginawa niya.Napanguso ako. Akin lang ang labi ni Sebastian. Kinagat ko ang labi sa na-isip. Heck! What I am saying? Bakit tunog mapag-angkin ako? Asawa ko naman siya, so ayos lang na
"What is it?" Napasulyap ako kay Sebastian nang magsalita siya sa tabi ko habang naglalakad pauwi."Huh?" Taka kong tanong.Sumulyap ito sa'kin nang mabilis bago tumingin ulit sa dinadaanan namin."'Yung sinabi ni Lorna," sambit nito.Nag-iwas ako nang tingin. "Wala 'yun," sambit ko."Really? I know Lorna very well. May tinuturo ba siyang kalokohan sayo?" Tanong nito at tumigil na sa paglalakad para harapin ako. Napatigil din tuloy ako.Kalokohan. Tama siya, kalokohan 'yung sinabi niya kanina. Paano ko siya lalagyan nang chikinini? Tsk! Bakit ko naman 'yun gagawin. No way!"Wala nga. Binanggit niya lang 'yung tungkol sa liga," sambit ko na lang at nagpatuloy na sa paglalakad, nahuhuli tuloy siya."About that, oo nga at malapit na ulit ang liga," sambit nito at ramdam ko ang pagbilis ng paglakad niya para masabayan ako."Oh, sasali ka?" Tanong ko sa kanya. Natanaw na namin ang bahay namin. Ngumuso ako sa na-isip. Bahay namin talaga, Zariah? Damn!Hindi ko alam kong masasabi kong magand
Napangiti ako at tinanggal ang kamay ni Sebastian sa bewang ko. Naramdaman ko ang pag-angat ng ulo ni Sebastian mula sa leeg ko. Ramdam ko rin na napaayos sa pagkakatayo si Sebastian sa likod ko, mukhang nakita niya na rin si Sandara.Sandara, she's my best friend, and she's is the only friend I really trust. Maliban kay Miguel ay kay Sandara ako lumalapit tuwing nagkakasagutan kami ni Daddy, tuwing sumasama ang loob ko sa palaging pagkampi ni Daddy kay Trixie. Tuwing pinapamukha sa'kin nila Tita na sampid lang ako sa pamilya.I didn't tell her about the unexpected marriage because she was in the United States at the time. I just don't want him to come home because of my problem. She, too, has a problem with that time.Kinagat ko ang labi at naglakad papalapit sa kanya para sana yakapin siya, pero..."Sandara, ano ba! Aray!" Daing ko dahil imbes na mahigpit na yakap ang igawad niya ay sunod sunod na ihampas ang ginawad niyo sa'kin."You didn't even call! You didn't even tell me!" Umii
Nang isara na ni Sebastian at kami na lang dalawa ni Sandara sa kwarto ay mabilis akong yumakap sa kanya. Niyakap ko nang mahigpit si Sandara."I miss you," mahinang sambit ko. Yumakap naman siya pabalik."I hate you for not telling me this. What am I to you, huh? Am I really your best friend? Wala man lang akong kaalam alam sa ginawa ni Tito. Kung hindi ko pa binuksan ang social media ko at hindi ko nakita ang post ng peste mong kapatid ay hanggang ngayon hindi ko pa rin alam ang nangyayare.""I miss you," sambit ko ulit kaya natigilan siya. Hinarap niya ako sa kanya."Kung alam ko lang na mangyayare 'to, hindi na ako pumunta sa US, kung nandito ako noong panahon na 'yun baka napigilan ko pa si Tito," sambit nito.Umiling ako. Kung nandito siya kahit anong gawin niya hindi niya mababago ang desisyon ni Daddy dahil si Trixie na ang usapan rito. Ang paborito niyang anak."I also hate Miguel! Lumapit ako sa kanya para tanungin kong bakit engage na sila ng bruha mong kapatid, pero hindi
"Woah!" Napasulyap tuloy ako kay Sandara. "It's a simple adobo, but it's taste good," sambit ni Sandara habang nilalantakan ang pagkain sa harap niya.Tahimik naman sa tabi ko si Sebastian na kumakain rin. Sinulyapan ko siya at nakita ko ang seryoso nitong pagkain.Anong nangyare sa kanya? Bakit parang nagsusungit siya?"Paano mo nalaman na nandito ako?" Tanong ko ko na lang kay Sandara."Influence," she said carefully before continuing to eat. Then her glance turned to look at Sebastian. "By the way, how come na na bankrupt ang companya ninyo? It's a fucking big at sigurado ako na hindi iyon basta basta ma babankrupt lang," sambit nito.Pinandilatan ko tuloy si Sandara sa sinabi nito. I want to scolded Sandara for what she said. She doesn't need to mention that. I caught a glimpse of Sebastian.He glanced at me and suddenly averted his gaze. I couldn't help but frown.Hindi ko tuloy maiwasang ikunot ang noo ko. What's with him?"Matutulog ka ba rito?" Tanong ko na lang para mawala ro
Subrang saya ko na nandito si Sandara. Si Sandara ang palaging karamay ko tuwing nag-aaway kami ni Trixie. Kung si Trixie ay palaging may tagapagtanggol, ako naman ay ganoon rin.Sandara is the daughter of a big investor in my dad's company.Kaya nga hindi siya magawang hindiin ni Daddy tuwing may nasa bahay ito. Takot na lang ni Daddy na mawalan ng bigating investors.Sa sumunod na araw ay pinakilala ko si Sandara kila Jucy at Lorna. Sumama kasi si Sandara sa bahay nila Jucy. Hindi rin nakaligtas sa'kin ang pag reklamo ni Sandara noong unang gabi niyang matulog sa bahay.Parang may biglang papasok daw sa bintana ng kwarto. Gusto pa nga niya na gawing sliding window na ang bintana. Napabuntong hininga ako nang maalala ang nangyare nakalipas lamang ng ilang araw na pamamalagi ni Sandara rito."Ayan. Ipaayos mo 'yung bintana. Hindi ligtas ang kaibigan ko rito kung ganoon lang ang bintana niyo!" Si Sandara pagkatapos niyang ilapag ang ilang libo sa lamesa."Sandara!" Suway ko, pero hindi