I felt peaceful these past few days. Kontento na ako at masaya. Kahit na wala pang malinaw sa'min ay masaya na ako. I want to say that I'm inlove with him, pero hindi ko alam kung paano. Kinakabahan ako tuwing sinusubukan kung sabihin. Para akong bumalik sa pagka high school na takot umamin sa crush kasi baka mapahiya. I know that he loves me. He always does something to make me feel his love, kaya nga sabi ko sa sarili ko ay hindi na niya kailangan na banggitin na mahal niya ako, as long as pinaparamdam niya ay ayos na ako. "Oo, papunta na ako. Just wait me," sambit ko kay Sebastian sa phone. Inaayos ko lang ang lamesa ko. Kakain kami sa labas. Pinauna ko na nga siya sa restaurant dahil matatagalan ako. Gusto pa niyang pumunta rito para sunduin ako, pero shempre hindi ako pumayag. Siya ang pinakamalapit sa restaurant at may kotse akong gagamitin, ayoko ngang iwan dito ang kotse ko. "Mauna na ako," paalam ko sa mga kasamahang mag o-overtime ata. "Ang blooming natin ah? May date
I want to tell him the truth, pero alam kong hindi niya iyon magugustuhan. Ayokong mag-away pa kami tungkol dito. Pupuntahan ko lang saglit sila Miguel, at titignan kung anong matutulong ko. Miguel is still my friend kahit na hiwalay na kami, and hearing that he got into a fight makes me worry about him.And this is also the first time that Trixie called me and said, "Please.""Sandara?" Dinig ko ang seryosong tanong ni Sebastian.Pumikit ako. I'm sorry for lying. "Yes," parang may bumara sa lalamunan ko.Babawi ako. Promise, babawi ako.Narinig ko ang buntong hininga nga. "Okay. Enjoy," sambit nito."Thank you," sambit ko bago patayin ang tawag.***Police Station. Kanina pa sa loob ng sasakyan ako naguguluhan. Bakit sa police station? Paglabas ko ay nakita ko agad si Trixie na nakatayo sa may gilid at niyayakap ang sarili."Trixi--"Napakurap kurap ako nang bigla itong lumapit at yumakap sa'kin. Nawala ang mga tanong na gusto kong itanong. I don't know what to do. Should I hug her
We were completely silent in the car. Their cars were left at the bar. I secretly looked at Trixie, who was quietly looking out the window. I kept my gaze fixed on Miguel. I kept glancing at Miguel. When he caught a glimpse of me, I signaled to him to talk to Trixie, who was sitting in the backseat, but he ignored me and just closed his eyes.Bumuntong hininga ako. Kung pag-untugin ko kaya silang dalawa? They in love with each other, pero masyado silang ma-pride."Hindi niyo babalikan ang kotse niyo?" Tanong ko na lang para maputol ang katahimikan."Hindi," sabay pa nilang sambit.Okay sabi ko nga. Inabala ko na lang ang sarili sa pagdrive. Kung ayaw nila mag-usap, bahala sila.Una kong hinatid si Miguel dahil ito naman ang mas malapit. He just said thank you to me, and he didn't even say goodbye to Trixie. When Trixie and I were alone, I felt even more awkward. We never talked properly, but earlier, we were able to talk without fighting, and that was because of Miguel. She also hugge
Sebastian's POV"Kamusta ang probinsya? Welcome home," hindi ko pinansin si Gelo. Umupo ito, pero wala sa kanya ang atensyon ko.I couldn't take my eyes off the two people talking together at the table not far away. Masama ang titig ko sa kanilang dalawa.They talk as if they are the only people in this bar. Gaano ba kaimportante ang pag-uusap nila kailangan ay subrang lapit nila sa isa't isa? Walang pagdadalawang isip kong linagok ng sunod sunod ang tatlong baso na may lamang alak sa harap ko.Ginusto ko 'to diba? Ginusto kong huwag siyang ikulong sa buhay ko, sa kasal na alam kong hindi niya gusto, pero ngayon. I want to punch myself. Nagsisisi ako na sinunog ang papel na 'yun. Hindi lang basta papel ang sinunog ko, kundi isang papel na sana ay magagamit ko para sabihing akin siya."Siya 'yon diba? The girl who caught your atensyon that night. Matutunaw na 'yan sa titig mo at yung lalake, baka mapatay mo 'yan sa talim ng tingin," muli ay nagsalita si Gelo.Bigla akong nairita. "Mind
"Ibenta mo sa'kin," seryosong sambit ko sa may-ari ng condong nasa tabi ng condo nila Zariah.Who cares if I look like a stalker right now?"Pero naibenta ko na nga sa iba. Hindi ka ba nakakaintindi? Marami pang condo diyan na mas maganda. Bakit hindi ka maghanap?" Irita na nitong sambit.Napapikit ako. Kanina pa niya sinasabi na hindi na siya ang may-ari, pero kapag tinatanong ko naman kung sino ang may-ari ay ayaw naman sabihin. I fucking want to stay on that condo!Ayoko sanang gamitin ang pagka Sarmiento ko, but I need it to get the fucking condo! Ibinaba ko ang calling card ko. Nang mabasa niya iyon ay nanlaki ang mata niya."Do-doublehin ko kahit magkano. Just name the price," simpleng sambit ko."P-Pero hindi na talaga sa'kin ang condo na 'yun. Naibenta ko na. Gusto mo ay kausapin mo siya. Heto ang calling card niya. Mag-asawa ang nakabili. Ikaw na lang ang bahalang kumunbisi sa kanila, wala na talaga akong magagawa," sambit nito at walang pagdadalawang isip na niyang binigay a
"Sasabihin mo sa Daddy mo? About our marriage?" Tanong ko sa kanya. I know the answer. Alam ko na sasabihin at sasabihin niya ito sa Daddy niya dahil nagkabalikan sila ng Unggoy na 'yun."Oo. Shempre sasabihin ko. Kapag hindi ko sinabi, ipapadala niya ulit ako sa probinsya," sagot naman niya agad."Huwag mong sasabihin," sambit ko.Nakita ko ang pagtataka nito. She tried to escape from my hold, but I didn't want to. I want to hold her like this. I fucking miss holding her like this. Sa probinsya, malayo siyang nahahawakan ng ganito. As time goes on, I become clingy."At bakit hindi ko sasabihin? Hindi tayo kasal. Kapag hindi ko sinabi, patuloy nilang iisipin na kasal pa tayo. Ghad! Bitawan mo nga ako," sambit ko. I shouldn't have opened that conversation, but I was afraid that if I delayed, she would tell her father that we were not married. I'm afraid that if her dad knows about this, he will either marry Zari to someone else or maybe he will let them become that monkey again, so t
"Are you serious, Son?" Natatawang tanong ni Papa habang prenteng nakaupo sa sofa sa office ko.Sinabi ko sa kanya ang totoo. Kilalang kilala ako ni Papa. Kakasabi ko lang kasi kay Mama na huwag na muna makipag-usap sa Daddy ni Zari. My mom wants to say sorry to Zari's Daddy about the wedding, but I stopped her. Sinabi ko na hindi na kailangan na sabihin na hindi kami kasal ni Zari dahil ayos na kami. My mom was really happy after hearing that. She really like Zari for me."Pa, I'm working," sambit ko, pero hindi niya ito pinansin."Akala ko ba ayaw mo siyang itali? Kaya nga sinunog mo ang importanteng dokumento na 'yun. What happen, Son? Bakit mo 'to ginagawa?" Umiiling-iling na sambit nito."Stop asking, Pa. You know the answer. I fall. I fell for her so fucking hard," I admitted."But she is in love with someone else." I stopped. I leaned on the backrest of my office chair. I close my eyes."I saw her eyes, Pa. I know I will have made a change in her life, in her heart. I will gra
I was busy doing my paperwork when my secretary said that Mr. Fuente was here. I know that they are not on good terms with Zari, so why is he here?I am busy, pero hindi naman pwede na paalisin na lang ang ama ni Zari. Inayos ko ang lamesa ko. He is Zari's father. Gusto kong magpabango sa kanya. He is Zari's father, so I should respect him."My son in law!" Bati nito pagkapasok pa lang sa pinto."Mr. Fuente, maupo ka," sambit ko."Call me Papa, Iho. Para ka namang iba. You are my daughter's husband," nakangiti nitong sambit.Kung siguro pumunta sila sa kasal namin ni Zari sa probinsya kahit alam nitong wala na sa'min ang kompanya ay maniniwala akong sincere siya. I should be nice to him because he is the father of the woman I love, but how?Nakita ko mismo kung paano umiyak si Zari noon. Nandoon ako kung paano naglabas ng hinanakita si Zari. Nandoon ako habang sinasabi niya kung gaano niya kagustong maramdaman ang pagmamahal ng ama niya, pero hindi niya iyon maramdaman dahil ang isang