Chapter 29

ZHAIRIYAH felt her heart lightened after seeing her cousin turned calm after several minutes of crying in her arms. Ngayon ay tuyo na ang kaninang basa nitong pisngi, at nagagawa na siyang bigyan ng maiiksing mga ngiti.

"Thank you for being here, Zhai." wika nito sa kanya, bago nasundan ng pagtayo at nagsimulang magligpit nang mga kalat sa kanyang lamesa.

Nginitian niya naman ito, "I'm thankful na nakatulong ako sayo, Joy. Remember, kung wala ka rin sa tabi ko nitong mga nagdaang araw, hindi ko alam kung magiging maayos ba ako." sagot niya rito, bago bumaba ang tingin sa files na bitbit na ng pinsan. Agad na nagsalubong ang kanyang kilay, "Saan mo dadalhin ang mga iyan?" nagtataka niyang tanong sa babae.

"May meeting ako kasama ang boards ngayon," simple nitong sagot bago nagpatuloy.

Napahugot naman siya ng malalim na hininga. "Sigurado ka 'bang kaya mo na? Haharap ka sa kanila nang may kung anong bigat sa dibdib mo." alma niya, bago ito nilap