31 - Takot

31

"May sasakyan ba kayong pumunta rito?" He asked me without looking at me.

I didn't answer his question because what he asked didn't register in my mind. My mind is too busy right now to think about what Mr. Diego said. Masyado ng ukopado ang isip ko sa kakaisip ko sa narinig ko.

After a few moments of thinking, I stopped and pulled my hand all the way to stop him from walking. Nagawa kong hilahin ang kamay ko at mabitawan niya iyon.

Galing sa pagkatulala ay tinignan ko siya. Tumigil nga siya sa paglalakad at tinignan ako, pero pagkatingin niya sa akin ay agad naman siyang nag-iwas ng tingin.

He whispered something that I didn't hear.

"Tell me what he said, Yrony. What did he mean about that?" Mahinang tanong ko dahil talagang kahit anong tanong ko sa isip ko, hindi ko makuha ang sagot.

"Anong pinakulong?" Naguguluhan kong tanong sa kanya.

"Kung wala kayong sariling sasakyan na pumunta rito, ihahatid ko na lang kayo. Tatawagan ko—"

"I don't fvcking need you. Kaya kong umuwi mag-isa