Chapter 17: Who's Chaos Dale Vante

YIEL AMARO

Malalim na ang gabi at ramdam na ramdam ko ang lamig ng simoy ng hangin na siyang humahapyas sa aking balat.

Mabigat akong napabuntung hininga kasabay ng pag-angat tingin sa kalangitan. Nagniningning, nagkikislapan ang mga bituin sa langit, tila buhay na buhay ang mga ito. Samantalang ang mga mata ko na siyang nakapukaw sa kawalan ay punong-puno ng kalungkutan, poot at hinanakit. Saksi ang buwan at mga bituin sa langit kung gaano kawalang buhay ang aking mga mata.

Miss na kita Kuya.

Bakit iniwan niya akong mag-isa? Bakit hinayaan niya na iwan akong luhaan at nagdurusa?

Napasinghap ako sa hangin nang maramdaman ko ang mga nagbabadya kong luha, mabilis akong tumayo mula sa duyan na aking kinauupuan. Hatinggabi na, ngunit narito pa rin ako sa lansangan naghahanap ng matutuluyan.

Matapos bawiin sa akin ng may-ari ng bahay ang tinutuluyan ko dahil hindi na ako nakapagbayad simula nang iwan ako ni Kuya, ay nanatili na lang ako sa kalsada. Naghahanap ng makukuhang disenteng traba