Share
Chapter 34
Iginala ko ang mga mata ko ngunit sa kamalas-malasan ay wala akong mahagilap na mga tao. Nasa unahan lang ang restaurant na kung saan kumakain kami nina James kapag bakante namin.
"B—Bata?"
Fudge! Where is his mother? Bakit hinayaan niya lang itong anak niyang lumabas ng walang kasama?!
Sinubukan kong hawakan ang braso nito ngunit ka agad niya itong tinulak palayo, "Mamaaa!" sigaw ulit nito.
"I'm sorry. S..Saan ang mama mo? Bakit ikaw lang ang mag-isa rito?" I asked the kid.
Hindi ito pinansin at nanatili lang ang mga mata sa baba. Bahagyan akong humakbang palapit rito kaya doon ko lang na
Kaugnay na kabanata
Mistakes, Regrets Chapter 35
Ayaw ko man ngunit pinilit ko pa ring iangat ang sarili ko para umuwi na. Wala na. Mas lalo lang yatang lumala itong lagnat ko dahil lubog ako sa aircon ng mahigit walong oras.Katulad ng inaasahan ko, bumungad sa akin ang malakas na ulan pagkalabas ko ng gusali. Mabuti na lang talaga at dala ko na iyong foldable umbrella na iniwan ni nanay sa condo ko.Pagkarating ko ng condo unit ko ay nanghihinang ibinagsak ko ang aking sarili ko sa kama habang patuloy pa ring hinihilot ng mga daliri ko ang sentido ng ulo ko.Anong oras na ba? Hindi ko na alam at wala akong ganang iangat ang sarili ko para lang tingnan ang oras, ayaw ko ring kunin ang cellphone kong nasa bulsa lamang ng bag kong nasa gilid ko lang.
Mistakes, Regrets Chapter 36
Bullshit! I really hate this feeling! He was effortlessly doing things yet it still affects my whole fcking being! I can't deny the fact that my heart is a big traitor. But the heck?! Of course, I won't let it control me again. I'm done with my part. I did everything to save the marriage and our relationship, pero anong ginawa niya? Binalewala niya lang! Ngayon, ang kapal kapal ng pagmumukha niyang gawing biro ang bagay na iyon. He is indeed an ass-hole."Ang init mo! You need to take medicine and rest. Teka, magluluto lang ako ng makakain mo—" He turned his back at me and was about to get the bag but he stopped when he saw the lugaw I made, "Lugaw lang kinain mo?"I rolled my eyes. Obvious ba? Nakita niya naman, 'diba? Bakit kailangan pang tanungin?
Mistakes, Regrets Chapter 37
I heard Manuel mentioned my name by the use of the IFB I am now wearing. After that, I waited for the producer's signal for my turn. I waited for about 2 minutes for the sound-on-tape before I finally had my turn to talk,"Tuluyan na ngang nakapasok sa Philippine Area of Responsibility ang bagyo kahapon sa hapon. Malaki ang dalang pinsala nitong bagyong ito lalo na sa timog bahagi ng Luzon..." I stopped when I felt something itchy in my throat but I immediately cleared it and continued talking, "Ako ngayon ay kasalukuyang nasa mismong lugar kung saan tumama ang bagyong Lirpa. Sa mapapansin ninyo, hindi masyadong malakas ang ulan gayunpaman ay may kalakasan pa rin ang hangin na naging dahilan ng pagkasira ng iilang mga bagay rito. Isa na roon ay ang mga puno at posteng nasa likuran ko ngayon...""Tinat
Mistakes, Regrets Chapter 38
"I checked your temperature earlier while you're asleep. Medyo bumaba na ang lagnat mo hindi katulad kagabi."I didn't answer him, "Where's James?" Instead, I asked.By the help of my peripheral vision, I saw him stopped from doing something."You're seriously asking me that question?""Where's James?" I repeated that made him sighed."He came here early this morning and gave me your car's key. He left after." walang gana nitong sagot."How long did he stay here last night?" I added.
Mistakes, Regrets Chapter 39
Kinabukasan ay maaga akong nagising. Medyo madilim pa ng umalis ako sa condo para pumasok sa trabaho. Naabutan ko pa nga ang mga katrabaho kong suot-suot pa ang kanilang damit pambahay. Bibihisan lang nila ang kanilang pantaas na damit at mag-aayos ng mukha para sa coverage. Well, that was actually me years ago and that is what we called strategy for us to survive.Maaga akong natulog kagabi kaya sobrang aga rin ng gising ko. Hindi na rin naman masama ang pakiramdam saka bumalik na rin sa dati ang boses ko ngayon kaya laking pasasalamat ko na rin.Kakatapos lang ng newscast kaya nandito ulit ako sa loob ng newsroom kasama ang iba ko pang mga katrabaho. Katulad nga ng inaasahan ko,Mukhang wala naman silang ginagawa dahil nag-uusap l
Mistakes, Regrets Chapter 40
Mag a-alas dos na nang makarating ako sa condo. Akmang gagamitan ko pa ito ng susi para buksan ngunit pagpihit ko ay bigla na lang bumukas kaya napairap na lamang ako sa hangin bago ito tuluyang binuksan at nagmartsa papasok.Halos araw-araw ko na lang naaabutang bukas itong pinto ko, at dahil sa araw-araw na iyon ay nasanay na ako kaya bakit pa ba ako magugulat?Habang naglalakad ako papasok ay biglang mga mata ko ang isang imaheng naka-de-kwatro sa sopa at tila ba'y may hinihintay. Great! Feel at home!"How's your day?" I heard him asked."Ikaw? How's your day here in my unit?" I sarcastically fired back.
Mistakes, Regrets Chapter 41
"Ma'am, wait! We can ask our boss, first before—"Hindi ko na pinansin ang babaeng nakasunod sa akin at sunod-sunod na kumatok sa pinto ng opisina ng lalaking iyon."Huy, Valencia!" pagalit kong sigaw.Bwiset! Wala na akong pake kung mag-eskandalo ako rito o kung mapahiya ako! Hindi ko na talaga kayang kontrolin pa ang sarili ko dahil sa sobrang galit sa lalaking iyon!Pinahiya niya ako! Sino bang matutuwa roon?!"Ma'am, wait—"Akmang hahawakan ako ng babae na sa pagkakaalam ko ay bagong sekretarya ng kompanyang ito nang biglang bumukas ang pintuan. Bumungad doon ang bastardong lalaking nagpahiya sa akin.Hindi man lang ito nagulat sa pagdating ko na para bang inaasahan niya ang pagpunta ko rito. Mayamaya pa ay inilipat nito ang kaniyang mga mata sa babaeng nasa likuran ko at sineyasan itong
Mistakes, Regrets Chapter 42
Katulad nga ng nakasanayan ko, mahigit tatlong oras akong nakababad sa banyera habang nakatitig lamang sa kawalan at parang baliw na pinaglalaruan ang bulang nakalutang sa tubig kung saan ako nakalublob ngayon.Bandang tanghali na nang mapagpasyahan kong umahon galing doon dahil nakaramdam ako bigla ng pagkalam ng sikmura ko. Tahimik lang akong kumain at pagkatapos ay niligpit ko na rin ang mga pinagkainan ko. Sobrang tahimik ng silid. Hindi naman ako sanay na manatili rito buong maghapon sa araw ng trabaho ko. Kapag kasi wala akong trabaho't day off ko, umuuwi ka agad ako ng probinsiya at doon tutuloy. Ngayon ay nakakapanibago. Wala na rin naman akong ibang pwedeng gawin kaya napagdesisyunan ko na lang na maglinis at magligpit ng mga gamit para sa pag-alis ko bukas. Oo, mas pinili kong umuwi muna sa probinsiya. Wala rin namang mangyayari kung magpapaliwanag ako sa kanila, kaya mas maiging sulitin ko na lang ang kagaguhang ginawa ng lalak
Pinakabagong kabanata
