Nauna na akong natapos sa pag-kain kaya nauna na ako sa sala at doon nagpahinga. Ilang sandali pa ay sumunod na ang mga anak ko kasabay ang kanilang ama kaya isinama ko na sila papasok ng kwarto upang bihisan. Pagkatapos ay nauna na silang lumabas kaya nagbihis na rin ako.
Pagkalabas ko ng kwarto ay bumungad agad sa akin ang nagtatawanang mag-ama habang nakaupo sa sopa. Mukhang nakikiliti si Feli dahil sa tuwing hahawakan ng ama niya ang paa niya upang isuot ang botas niya ay tumatawa siya samantalang ang kuya niya naman ay handang-handa sa tabi niya.
Natapos ang eksenang iyon nang hindi nila ako napapansin. My son called me and so he immediately looked at me.
Nag-iwas ka agad ako ng tingin dito at naglakad papalapit kay Matt, "Mukh
"Baby, slow down! You might fall there hawak-hawak mo pa ang kambal mo." suway ko sa mga anak ko nang patakbo silang lumabas ng kwarto matapos ko silang bihisan ng damit panlakad. "Sorry, mom! I am just too excited." my son apologized. Nagpakawala ako ng isang malalim na hininga bago ko ito tinanguan kaya nagpatuloy na ulit sila sa paglakad palabas ng kwarto. Pagkasarang-pagkasara ng pintuan ay mariin kong ipinikit ang mga mata ko at napahilamos ng mukha gamit ang mga palad ko. Oh gosh, am I actually doing this?! Bakit pa kasi pumayag pa ako sa mga anak ko? I cannot imagine myself entering that goddamned house! Pero wala na! Andoon na, e! Pumayag na ako at alam kong masaya sila dahil sa ginawa ko. Ayaw ko naman silang paa
Parang batang iginala ko ang mga mata ko sa kalawakan ng bahay. It is still the same, kung ano ito noong iniwan ko, ganoon pa rin hanggang ngayon. Pwera na lang sa mga kasambahay na kinuha niya na silang binati ng anak kong si Matt pagkapasok namin kanina."Lenny, can you get us some drinks? Orange juice will do. Basta huwag masyadong maalat, a, baka magka-UTI itong mga anak namin." I heard him talked from my back.A woman named Lenny nodded politely and immediately went to the kitchen. Ilang sandali pa ay narinig ko na itong kausap ang mga anak ko. Samantalang ako ay parang baliw na nakatayo rito.I can't move. Para akong tuod dito. I can't stop myself from reminiscing the past. Dito ako mismo nakatayo roon noong tawag-tawag ko siy
"Mommy? Daddy?"I automatically pushed him hard away from my when suddenly, I heard my son's voice. Mabuti na lang hindi na nanlaban itong lalaking ito kaya tuluyan na itong kumalas sa pagkakayakap niya sa akin. Mabilis akong umakyat upang salubungin ang mga anak ko roon. Pagkarating ko ay maingat kong binuhat si Feli at hinawakan ang kamay ni Matt."Mommy, are you crying po?"I forced to flash my son a smile and shook my head, "No, baby. Um-aching lang si mommy. Medyo malamig kasi aircon dito, e." palusot ko na lang na pinaniwalaan naman ka agad ng anak ko."By the way, mommy, we was about to call you to go and see our room po. Pero bakit bababa na po tayo?""We need to go home na, baby, e.""Po? Kakarating lang po natin dito, 'diba po, mommy?""Pero, baby kasi, tumawag si nanay. Kailangan na raw natin
"Good morning, baby.." Mahinang saad ko sa anak kong babae habang marahang pinaghahaplos ang pisngi nito. "Baby, nasaan ba si kuya mo?" tanong ko kahit na alam kong hindi niya ako naririnig lalo na't nakapikit pa ang mga mata nito. Napangiwi lang ang anak ko at bahagyang umungol nang siguro'y napansin niya ang magalaw kong kamay sa pisngi niya at umikot ito patalikod sa akin. Natawa nga lang ako dahil nang tumalikod siya ay hawak-hawak niya pa rin ang daliri ko. Napalingon ulit ako sa kabilang gilid ko upang hanapin si Matthew na kanina pa wala simula noong magising ako. Akala ko ay umihi lang siya o ano dahil sobrang aga pa talaga ngayon. Ibinalik ko ang mga mata ko sa anak kong babae na ngayon ay hawak-hawak pa rin ang kamay kong nakalapat sa pisngi niya. Marahan ko itong hinila paharap sa akin, hindi naman ako nahirapan dahil sumunod ka agad ito habang nakapikit pa
Pagkatapos niyun ay hindi na ako nakapagsalita pa dahil biglang pumasok si kuya Mark sa kusina ay tinanong kung ano ang ulam dahil amoy masarap daw at nakarating na sa sala ang amoy.Nag-handa na lamang ako ng mga gagamitin sa pagkain at pagkatapos ay tinawag na rin sila sa sala. Katulad nga ng kanina, iniiwasan pa rin ako ni Matt at tanging si Feli lang ang masayang tumakbo at lumapit sa akin.Wala ni-isa ang nagsubok ng magsalita, mabuti na lamang at binasag din ni kuya ang katahimikan at nagkwento tungkol sa kaniyang mga anak kaya nakisali na rin si Matthew sa usapan at sinabing gusto niyang pumunta kina kuya upang makipaglaro sa kanilang mga pinsang si Jorge at Marco.Pero sa tuwing, sumasali naman ako sa usapan ay bigla na lang tumatahimik si Matt kaya mas pinili ko na lamang na manahimik.Natapos ang aming pagkain at nagboluntaryo na akong magligpit ng mga pinagkainan dahil kinakailangan pang umalis ni nanay para buksan ang tindaha
Ilang sandali pa ay napagpasyahan ko nang bumalik sa loob ng bahay upang puntahan ang mga anak ko. Sinamahan ko na lamang sila roong maglaro dahil mamayang tanghali ay lalabas kami. Isasama ko sila sa mall upang mamili ng grocery, alam ko kasing simula noong nakabalik na sila rito ay hindi na sila nakakalabas pa ng bahay dahil sa pagbaha kaya kailangan pa silang kargahin."Where are we going, mommy?" I smiled when my princess asked.Kasalukuyan kaming nakasakay sa taxi papuntang mall kung saan mago-grocery ako, pagkatapos ay dadaan kami sa arcades para libangin ang mga anak ko."We are going to mall, princess. You want to play games there, right?" I replied that made her smile. Uh, that's the most precious thing I have ever seen. My daughter's smile.Hindi na ito nagtanong pa pagkatapos at humarap na ulit sa kaniyang kuya na nililibang ang sarili sa cellphone hawak nitong cellphone habang
"We're here!""Yeheyyy! Princess, we're finally going to live here with daddy! And lola told me that they will also come here too!"Hindi na ako nagsalita pa at tulalang nakatingin lang sa mansyong kaharap ko kung saan nakaparada ang kotseng sinakyan namin kanina. I gulped.Totoo na ba talaga ang mga pangyayaring ito?"Ako na dyan." nagbalik lang sa reyalidad ang isipan ko nang marinig ko ang baritono nitong boses sa likuran ko.Muntik ko nang makalimutan ang pakay ko. Kanina pa pala ako nakatayo rito sa likuran ng kotse upang sana ay kunin ang mga bagahe namin ng mga anak ko. Dalawa lang naman ang dala ko, laman dito ang mga damit ng kambal kasali na rin ang akin, at sa tingin ko ay hindi yata ito aabot ng limang buwan. Oo, hindi ko talaga dinala lahat upang may pandahilan akong umuwi kami sa bahay. Hindi ko yata kakayaning tumira rito ng matagal. Kasama
Ilang sandali pa ay may nakita akong isang kasambahay na mukhang kabababa lang galing sa itaas habang malapad na nakangiti sa akin. Ginantihan ko ito ng ngiti. "Magandang umaga po, ma'am Ari." she said as soon as she stepped in front of me. She knew me? "Magandang umaga rin ho. Kilala niyo ho ako?""Ah, opo! Palagi ko po kayong napapanood sa balita tuwing umaga! Ang ganda niyo pa rin po talaga kahit sa personal." My lips slightly parted as I heard her said it. "Naku po! Maraming salamat po!" With full of politeness, I said. I don't really know how to approach them. Hindi ko alam kung paano ko sila kakausapin, ano ba ang dapat kong isagot kapag sinasabi iyan ng mga tao sa akin. "Walang anuman po!" masayang sagot nito, "Siya nga po pala, matanong ko lang po. Asawa niyo ho ba si Sir? Kasal po ba kayo, ma'am? Pasensya na po sa kakulitan ko, naguguluhan l